Malta: via Siggiewi naar de Dingli Cliffs

Plan van de dag: met de bus naar de Dingli Cliffs en daarna naar Mdina. Daarvoor maakten we gebruik van het openbaar vervoer, en we zouden in totaal 3 bussen moeten nemen om in Mdina te geraken.
Eerste stop - want we moesten er overstappen op een andere buslijn: Siggiewi. 

Malta: Ta Kalanta Sea Cave, of toch niet?

We zouden vanuit het vissersdorpje Marsaxlokk een wandeling maken naar een mooie plek aan de kust die mijn lief had uitgekozen. (Ik ben eerlijk gezegd vergeten welke plek dat juist was, ik zal het hem eens vragen... ) . Dat was ten minste het plan.

Malta: overal zee

Malta bestaat uit verschillende niet erg grote eilanden. Dat wil dus zeggen dat de zee altijd dichtbij is. Dat vind ik alvast niet erg, ik hou van de zee. Al ben ik er niet echt in gegaan. Ik heb me beperkt tot een plonske in het zwembad van het hotel. 

Oostende: de zee en het strand

Ik ken iemand - ik noem geen namen 😇- die ik met geen stokken mee naar de Belgische kust krijg. Want zand tussen de tenen vindt hij niet fijn. Maar nog meer: de Noordzee is 'saai want grijs'. Dat in tegenstelling tot de azuurblauwe schakeringen van de Middellandse zee bijvoorbeeld.

Oostende: schattigaard!

Een maand geleden verkaste ik - met mijn mama in mijn kielzog - een paar dagen naar Oostende, op zoek naar gezonde zeelucht, schone golven en wat rust. 

Heraklion in Kreta: bruisend zeewater en kleurrijke vissersbootjes

Na Praag, Parijs, Napels, en Boedapest kan ik gerust zeggen dat er een nieuwe traditie is ontstaan in mijn leven: in de lente trek ik er op uit, de landsgrenzen over, in gezelschap van - nog altijd bij gebrek aan een correctere term - 'mijn lief'.

Lente in Zeeland

De voorbije weekenden zat ik lekker thuis op mijn eentje. Een combinatie van goesting om huismus te zijn en een paar afspraken die me aan huis kluisterden.

Marokko : Fnidaq aan zee

Een dagje over-en-weer naar een kuststadje, dat was een wens van Latifa op ons Marokkoreisje. Want toen ze als kind met het gezin naar Marokko gingen, gingen ze regelmatig naar zee. En ze wilde dat nog eens zien. Ze is soms ook een beetje nostalgisch denk ik , net als ik ;) ...

Marokko : de medina van Tanger

Ik hou er van om als ik een voor mij onbekende plaats bezoek, op zoek te gaan naar plaatselijke bezienswaardigheden en musea.

Marokko : het vissershaventje van Tanger

Vis gaan eten in het vissershaventje van Tanger.
Dat stond zeker op ons te-doen-lijstje.

Marokko : Tanger = kuststad

Zo. 
Hier gaan we dan, de eerste aflevering met foto's die ik maakte tijdens mijn tripje naar Noord Marokko.

En ik begin in Tanger. Dat is namelijk de stad waar we (Latifa en ik) landden met het vliegtuig en waar we het eerste weekend én de laatste dag doorbrachten.

Oostende: een zonsondergang , wat gemijmer over fotografie en een fototip ...

Voor die keer dat ik ( ondertussen flink wat weken geleden ) eens een paar avonden kon doorbrengen aan zee, moest ik natuurlijk van de gelegenheid gebruik maken om te genieten van de spectaculaire zonsondergangen boven de Noordzee en uiteraard hoorden daar de nodige kiekjes bij.

Ik kan het fotograferen namelijk niet laten en het voordeel is dat ik er dan de rest van mijn leven van kan blijven nagenieten ;).

Bij deze de foto's van de 2de avond die ik doorbracht aan de Belgische kust, ergens in september. Een heel andere zonsondergang dan die van een dag eerder trouwens : toen waren er veel wolken, op dag 2 niet ...

Oostende: het stadsmuseum

In september belandde ik wat ' op den wilden boef ' met mijn moeder voor 2 dagen in de plezantste badplaats van België : Oostende .

Het plezante van Oostende is dat dat een typische badplaats is : ge hebt er een zee, en een strand en een typisch Belgische zeedijk en een pier en viskraampjes en ge kunt er met go cars rijden en garnaalkroketten eten met zicht op een zonsondergang aan zee.

Maar het is tezelfdertijd ook een stad : ge kunt er winkelen en naar de mis gaan en optredens zien in het Casino alwaar ge als ge wat geld te veel hebt - daar hoor ik dus niet bij - ook uw geld kunt wegsmijten en ge kunt er ook een beetje cultuur opsnuiven in 1 van de musea.

Oostende: zeevogeltjes

Toen we over de pier in zee in Oostende wandelden, hoorden we plots een gepiep van vogels.
Na wat zoeken bleken er een hele hoop kleine piepende vogeltjes te zitten op de donkere rotsblokken aan de linkerkant van de pier.

Oostende: 'k heb de zon zien zakken in de zee...

Uit mijn 2de tekenboekje - deel 16

Er zijn zo van die dingen die ik vaak laat terugkomen in mijn tekeningen. Ik doe dat niet bewust en ken er ook geen uitleg voor geven. Ik stel dat gewoon vast : ik blijk zeer vaak zonnen te tekenen , bloemen ook wel, en nog een favoriet van me is de zee.

27 augustus 2013

Nederland: Hé !!! Vlissingen !!!

'Waar we daar in dat mooie dorp ergens een hapje konden eten', vroegen we haar.

Want van wolletjes kiezen en kletsen en dat tegen de noen, daar krijg een mens honger van.

'Dat gaat hier niet want er is hier niks '  zei ze tegen een trio verbaasde stadsmensen.

Wij zijn dat niet gewoon hé : bij ons kan je altijd wel ergens iets eten of drinken.

Maar wij hebben geen mooie windmolens, gezellige dorpspleintjes, rust en zee natuurlijk .

Oostende : water, lucht en zand...

Oostende : schelpjes en meeuwkes en zo ..

Oostende : wandel eens door iets koninklijks !

Als je in Oostende op de dijk staat en je kijkt naar zee, dan heb je aan de linkerkant na wat stappen een mooie gaanderij.

En ze hebben blauw bloed want ze worden de koninklijke gaanderijen genoemd ( zou het daarom zijn dat er altijd over de gaanderij in het meervoud gepraat wordt ;) ).