Dus hier gaan we:
Afgelopen zomer werd de Schelde in Antwerpen weer overspoeld door de allermooiste grote zeilschepen. Uiteraard lokte dat een massa volk naar de kaaien in het centrum van de stad en naar linkeroever.
Er zijn zo van die tentoonstellingen waar je met een niet zo fijn gevoel buiten stapt. Dat had ik onlangs voor. Maar dat was niet erg. Want het was ook niet de bedoeling van die tentoonstelling om mensen een fijn gevoel te geven. Wél om ze een stuk van onze geschiedenis te laten zien die nooit vergeten mag worden, of nog beter: dringend wat meer aandacht mag krijgen. Want dat stuk geschiedenis heeft nog altijd een negatieve invloed op veel mensen. En "we" doen niet voldoende om dat recht te zetten wat mij betreft.
Op de moment dat ik dit schrijf, zit mijn eerste vakantiedag er op. En er zullen er nog vele volgen want mijn 5 weken durende zomervakantie is begonnen. Dat betekent overigens ook dat ik er hier - alweer zeg!- even de blok opzet: ook mijn blog gaat in vakantiemodus maar er staan hier al zoveel artikelen op dat je gerust uren lang kunt rondhangen als je graag wat van me wil lezen.
Ik verwachtte dan ook dat ik er wel wat tijd voor nodig zou hebben om het uit te krijgen, maar niks bleek minder waar! Het boek leest als een trein en is boeiend van de eerste letter tot de laatste zin. Het boek verheldert de visie die ik heb over dit thema en ik werd er door ontroerd en geënthousiasmeerd.
De grauwe kille winterse dagen lijken stilletjes aan écht de baan te ruimen voor lichtere vrolijke lentedagen en ook in mijn dagelijks leven heeft dat zijn effect. Mijn gezondheid is terug een pak beter en mijn winterslaap is duidelijk ten einde. Maar die lichtheid dringt helaas niet overal door in de stand der dingen op onze wereldbol of op kantoor. Neemt niet weg dat ik volop geniet van dat vleugje dartels lenteweer.
Waarschuwing voor mensen die niet goed tegen gezaag kunnen: ik wil wat eieren kwijt en heb ze allemaal in deze blogpost gelegd. Het zijn stuk voor stuk dingen waar ik me de afgelopen tijd zeer erg aan geërgerd heb en waar ik zeer slecht gezind van werd. Ik hoop er op deze manier wat vanaf te geraken :) .
Doen jullie mee aan #maaimeiniet? Ik niet eigenlijk ... Of juist wel ... Het is maar hoe je het bekijkt. Ik maai niet in mei. Maar anders eigenlijk ook niet.
Onlangs kreeg ik van iemand (weer eens) de opmerking dat ik toch echt niet van honden hield. Die reactie kwam er na weer eens een facebookreactie van mij waarin ik zei dat honden aan de leiband moeten. Om de 1 of andere reden stellen mensen dit gelijk met een hekel aan honden hebben.
Mijn eerste 'geklets'-bijdrage, toen nog 'coronadagen' geheten, verscheen net iets meer dan een jaar geleden. Wat een jaar was me dat zeg!
 |
| Mijn normale 52-jarig oude hand |
