Ik woon in een platte stad op een gelijkvloers appartement en krijg zelden de kans om de wereld vanuit een hoogte te bekijken. Voor mij is dat de normaalste zaak ter wereld: Mijn wereld is plat, dat is hoe mijn wereld er uit ziet. Maar dat is niet voor iedereen zo.
Op het gevaar af een arrogante Antwerpenaar te worden gevonden: ik moet toch altijd een beetje lachen als ik in steden kom die maar een voorschoot groot zijn. Voor mij zijn steden toch wat indrukwekkender op vlak van omvang en bewonersaantal dan Bouillon. Maar dat wil niet zeggen dat het stadje Bouillon geen troeven heeft natuurlijk. Ik vond het alleen zo weinig 'steeds'.
Mijn lief mag dan bij een tripje naar Bouillon vooral uitkijken naar het kasteel dat daar te bewonderen is, ik word toch eerder warm van het vooruitzicht rond te dwalen tussen - liefst grote - bomen.
Hoog boven de vallei waarin het stadje Bouillon zich uitstrekt aan de oever van de Semois, ligt het kasteel dat ooit toebehoorde aan oa Godfried van Bouillon. De aanwezigheid van dit kasteel was de reden waarom mijn lief en ik onlangs Bouillon uitkozen als bestemming voor een weekendje weg.
In het laatste weekend van de paasvakantie - die voor de scholen, zelf had ik geen paasvakantie - trokken mijn lief en ik naar de Ardennen om wat gezonde boslucht op te snuiven.
