Ik zou mijn jaarlijkse lange zomervakantie starten door letterlijk op het einde van mijn werkdag om 6 uur met mijn valies buiten te stappen en een kwartiertje naar het station te stappen om daar vervolgens om half 7 op de (tegenwoordig veel te dure) trein naar Parijs te stappen voor een weekje vertier in de Franse hoofdstad.
Metz is goed voorzien van interessante musea. Ik schreef al over ons bezoek aan 2 van de 4 tentoonstellingen in Centre Pompidou Metz, (hier en hier), maar er is nog een museum waar je uren in kan verdwalen: le Musée de la Cour d'Or. En daar ga ik het vandaag over hebben. Er was echt zeer erg veel te zien, dus verwacht je aan veel foto's!
Een lief hebbend die erg veel interesse heeft in archeologie en oudheid leidt er ook toe dat tijdens onze reizen archeologische vondsten steevast op de planning staan. Mijn eigen liefde voor de oudheid is minder groot en minder onderbouwd met kennis maar toch geniet ik zelf ook van de bezoekjes aan hopen opgegraven stenen.
Al kuierend doorheen de straatjes van Metz liepen we op nog een kerkje. Het lag te baden in de gouden gloed van het avondzonnetje en aan zijn lokroep om eventjes binnen te komen was niet te ontkomen.
Ik dacht eigenlijk dat Centre Pompidou in Parijs een flinke tijd gesloten zou zijn voor renovatiewerken. Maar toen ik in de maand april een paar dagen in Parijs was, zag ik in de metro een reclame voor een tentoonstelling rond Brancusi in Centre Pompidou en zo wist ik én dat mijn info niet klopte én waar ik tijdens mijn reisje in mei naar Parijs zeker naartoe zou gaan ...
Ik laat mijn speurend oog graag ronddwalen op zoek naar mooie Street Art. En ook in Metz ben ik op dat vlak aan mijn trekken gekomen.
De buitenkant van de kathedraal met zijn oneindig veel details beloofde veel goeds voor de binnenkant. En die belofte werd ruim ingelost.
Mensen die mij goed kennen weten dat ik een kwistige gebruiker ben van zout. Ik ben dan ook niet zo'n grote fan van de laatste tendens om overal minder zout in te doen , al begrijp ik dat de gemiddelde mens wellicht meer zout gebruikt dan goed voor hem is.
Mijn lief die onze reisjes altijd goed voorbereid had ontdekt dat er in Metz een tempelierskapel is. En vermits hij de tempeliers met zijn ridders zeer interessant vindt, stond dat kapelleke natuurlijk op ons te-doenlijstje.
Met dit blogartikel wuif ik mijn vakantie in de nazomer van 2022 in Portugal uit. Dat werd tijd, niet? En dan kan vanaf nu al mijn aandacht gaan naar Malta en Metz.
Beste lezer, ik wil me alvast op voorhand excuseren voor de overload aan foto's die je in mijn artikel van vandaag voorgeschoteld krijgt.
Ik heb in Portugal in de nazomer van 2022 zeer veel zeer mooie dingen gezien. Maar ik denk dat ik dit wel het allermooiste vond. Toch wil ik niet alleen waarschuwen voor de grote hoeveelheid foto's die nu op je zullen afkomen, maar er tegelijkertijd ook bij beloven dat ze wél de moeite waard zijn om even te bekijken.
Wat komt er in je op als je aan Portugal denkt? Bij mij zijn dat als eerste 'sardientjes'. En daarna 'goed weer'. Maar ook bovenaan het lijstje prijkt 'tegeltjes'.
Het zal niemand verbazen dat er in Lissabon een tegelmuseum is. Tegeltjes - en dan de zeer gedecoreerde, veelal in Delfts blauw - zijn namelijk echt een ding in Portugal.
Eerlijk gezegd, ik ben écht geen carnavalsmens. Ik associeer dat met veel lawaai, vulgaire platvloersheid en zatte mensen en dat zijn dingen die ik normaliter zo hard mogelijk probeer te vermijden in mijn leven. Maar toen ik met mijn lief in februari naar Malta reisde, ontdekten we dat de Maltezers een beetje carnavalsgek zijn.
Van de verschillende kastelen die we in Sintra bezochten, is dit Penapaleis het meest in het oog springend exemplaar. En ik ben er nog altijd niet uit wat ik van dit bouwwerk vind.
Eerder vertelde ik al over wandelingen die ik met mijn lief deed op plekjes uit mijn kinderjaren (hier en hier). En vandaag voeg ik daar nog een hoofdstukje aan toe met de wandeling die we (mijn lief was erbij) maakten aan de watermolen van Grobbendonk.
