Als ik een paar dagen - in mijn uppie - naar de Franse hoofdstad trek, dan check ik altijd eens wat er in de meest courante musea te zien valt. Ik wil niet elke dag in een museum hangen omdat ik daar dan na een paar dagen niet genoeg meer van opneem, dus probeer ik mijn museumbezoekjes te beperken. Toen ik in oktober in Parijs was, wilde ik max 2 musea doen. Maar dat is niet gelukt: het zijn - en zelfs ongepland - 4 tentoonstellingen in 3 musea geworden op 3 dagen.
Toch wel tof zenne, zo'n lief dat op voorhand al goed uitzoekt wat we kunnen doen op de plek van onze bestemming. Hij ontdekte bijvoorbeeld de ietwat verborgen en moeilijk te vinden schat waarover ik vandaag ga vertellen.
Terwijl ik dit schrijf is mijn zomervakantie van 5 weken alweer voorbij. En ik had weer last van een vervelend verschijnsel: vanaf halverwege mijn vakantie ongeveer begon het alweer : 'oh nee! Ik zit al in de helft! Het is alweer bijna gedaan!'. Dit soort van gedachten poppen dan zeer vaak op in mijn hoofd en maken dat ik niet meer helemaal ontspannen kan genieten van de vele vrije dagen die nog volgen vooraleer de vakantie echt voorbij is. Herkenbaar?
Ik had overigens deze keer geen last van het verschijnsel dat in het verleden ook wel eens mijn vakantieplezier een ietsepietsie vergalde: het overvol proppen van mijn vakantie met vanalles wat ik wilde doen waardoor ik zo'n volle agenda heb dat ik niet meer kan ontspannen en bovendien ook nog eens ambetant ben omdat er nog een hoop andere dingen zijn die ik wilde doen die er niet meer bij kunnen. Herkenbaar?
Ik zat lekker in de zetel met mijn laptop op schoot (dat ding heet niet voor niks een 'lap'top) toen ik ineens een luide ' Pok!' hoorde.
 |
| Wat een prachtige hertshoorn hé! |
Tegenwoordig zoek ik altijd uit of er ook een botanische tuin is in de plek waar we naartoe reizen, want ik vind dat vaak erg mooie en boeiende plekken om te bezoeken. Als er ook een kas is, is dat een extra troef.
Den truuk die ik toepaste om te besluiten om naar Metz te gaan of die ons tot in het natuurreservaat Haff Reimech in Luxemburg leidde, paste ik ook toe toen ik in Parijs naar het Musée Albert Khan ging: ik opende Google Maps om eens te kijken of er daar nog interessante dingen in de buurt waren.
"Ge moet zeker naar de koude kassen gaan" kreeg ik als advies van mijn vader toen hij hoorde dat we naar Lissabon gingen. Dus luisterde ik braaf naar mijn papa en deed ik dat.
Toen ik mijn dagelijks rondje deed in mijn voortuintje, ving ik in een ooghoek tot mijn schrik een dood roodborstje op bovenop een bosje planten. Het lag een flink eindje van het raam en ik vermoed niet dat dat de oorzaak van het overlijden van het arme beestje was. Wat er dan wel gebeurd was, kan ik niet zeggen. Ik heb geen flauw idee.
1 van de trekpleisters van het dorpje Eze, is de exotische tuin die het herbergt.
 |
| Narcis Wild Carnival |
In januari en iets meer in februari kwamen de eerste lentebolletjes voorzichtig piepen. Bij die eerste durvers vooral sneeuwklokjes en krokussen, maar er kwamen ook al een paar enthousiaste vroege narcissoorten poolshoogte nemen.
In het artikel van vandaag breng ik verslag uit van wat ik de mooiste plek vond die ik bezocht tijdens mijn reisje naar Nice afgelopen nazomer : de negen tuinen van de Villa Ephrussi de Rothschild.
In de stadswijk Cimiez in Nice is veel te zien: er is het museum van Matisse (waar we niet zijn geweest), maar er zijn ook Romeinse overblijfselen, een mooie olijfboomgaard en het klooster mét tuinen.
Een paar jaar geleden betrapte ik een schattig mensenschuw gestreept kevertje dat ik toen zo op de foto vastlegde. Wat opzoekwerk leerde me dat het op de pijamaschildwants ging.
Nog niet zo lang geleden keek ik terug op een takje met witte roosjes dat ik afgelopen lente plukte in mijn tuin. Omdat deze klimroos alweer terug in bloei staan, knipte ik deze keer een paar keer een aantal takjes af en zette ze samen in een vaasje op mijn schouw.
1 van de nieuwe aanwinsten in mijn lentetuintje was de tulp "Akebono" (#nosponsor). Toen ze me een eerste blik op haar bloemblaadjes gunde dacht ik eerst dat het om de "hugs and kisses" ging. De Akebono heeft namelijk een subtiel rozerood randje aan de blaadjes.
