Als ik een paar dagen - in mijn uppie - naar de Franse hoofdstad trek, dan check ik altijd eens wat er in de meest courante musea te zien valt. Ik wil niet elke dag in een museum hangen omdat ik daar dan na een paar dagen niet genoeg meer van opneem, dus probeer ik mijn museumbezoekjes te beperken. Toen ik in oktober in Parijs was, wilde ik max 2 musea doen. Maar dat is niet gelukt: het zijn - en zelfs ongepland - 4 tentoonstellingen in 3 musea geworden op 3 dagen.
 |
| tartaar van zalm en erwtenscheuten met bruschetta in Lou's bistro |
Lekker eten behoort tot 1 van de geneugten van een deugddoend reisje, vind ge niet? Ik kwijl al op voorhand van al het lekkers dat ik in mijn reisbestemming verwacht voorgeschoteld te krijgen!
Al sinds de allereerste keer dat ik hoorde over Verbeke Foundation wilde ik daar eens graag naartoe. Maar dat is zonder auto niet zo evident. Ik zou er kunnen geraken met het openbaar vervoer, maar dan ben ik meer dan 2 uur enkel onderweg en moet ik een heel stuk te voet gaan. En dat vind ik er een beetje over, vooral omdat het met de auto maar een kleine drie kwartier rijden is.
Deze keer gaan we terug naar mijn bezoekjes aan Valletta. Valletta is de hoofdstad van Malta en ligt op een landtong omgeven door het azuurblauwe water van de Middellandse zee.
In het begin van de zomer had ik 2 tripjes gepland naar mijn favo stad, maar de positie-duizeligheid die me onverhoeds overviel noopte me ertoe die tripjes uit te stellen. Gelukkig is dat gedraai in mijn hoofd weer helemaal verdwenen en halverwege oktober haalde ik 1 van die tripjes in. Hier lees je het verslag dat ik er dag per dag over schreef op mijn instagrampagina.
Ik wist geeneens dat er een fort Liefkenshoek bestond. Ik associeer Liefkenshoek altijd met de tunnel. Maar mijn lief wist dat wel. Hij wilde dat wel eens zien en deed onlangs een poging om er naartoe te rijden, reed toen verkeerd en kwam totaal ergens anders uit.
Mijn lief en ik gingen in 2023 2 keer naar Malta. Maar tijdens het eerste reisje belandde ik een 2-tal dagen ziek in bed. Dat kan gebeuren hé, je lichaam stopt niet ineens met te doen wat het wil doen omdat het je niet uitkomt.
Ik doen regelmatig nog nieuwe ontdekkingen in mijn stad. Ze komen tot mij via mond-aan-mond-reclame, of ik vang er ergens op 'the socials' een glimp van op. En daar zitten soms heel fijne dingen tussen. Zoals hetgeen waar ik vandaag over vertel.
Malta heeft natuurlijk geen grootsteden, en dus kwam ik ook niet zo erg veel street art tegen. Maar toch stuitte ik hier en daar op wat kunst in de straten.
Ik begaf me nog eens tot in een sjiek deel van onze stad: het nieuwe Zuid. Dat is een woonwijk die nog niet zo lang geleden werd aangelegd en waar alleen mensen met veel geld wonen.
Onze uitvalsbasis voor de verkenning van Malta was de stad Sliema. En vermits we tijdens onze eerste reis naar dit eiland heel content waren van het hotel, boekten we er tijdens ons tweede tripje opnieuw.
We zouden vanuit het vissersdorpje Marsaxlokk een wandeling maken naar een mooie plek aan de kust die mijn lief had uitgekozen. (Ik ben eerlijk gezegd vergeten welke plek dat juist was, ik zal het hem eens vragen... ) . Dat was ten minste het plan.
Ik weet het, ik schreef al eerder over het kattencafé van Parijs. Maar elke gelegenheid om katten in de aandacht te zetten is goed wat mij betreft. En ik had deze keer de gelegenheid om er een aantal goed op foto te zetten. Ikke extra blij dus.
Malta bestaat uit verschillende niet erg grote eilanden. Dat wil dus zeggen dat de zee altijd dichtbij is. Dat vind ik alvast niet erg, ik hou van de zee. Al ben ik er niet echt in gegaan. Ik heb me beperkt tot een plonske in het zwembad van het hotel.
 |
| Guerrilla Beehive - Anne Marie Maes |
Een tentoonstelling vol dieren, dat moest ik zien! Dus nam ik mijn trouwe museumcompagnon - zijnde mijn mama - bij de arm en dook het museum in.
Toch wel tof zenne, zo'n lief dat op voorhand al goed uitzoekt wat we kunnen doen op de plek van onze bestemming. Hij ontdekte bijvoorbeeld de ietwat verborgen en moeilijk te vinden schat waarover ik vandaag ga vertellen.
Ik zou mijn jaarlijkse lange zomervakantie starten door letterlijk op het einde van mijn werkdag om 6 uur met mijn valies buiten te stappen en een kwartiertje naar het station te stappen om daar vervolgens om half 7 op de (tegenwoordig veel te dure) trein naar Parijs te stappen voor een weekje vertier in de Franse hoofdstad.
Metz is goed voorzien van interessante musea. Ik schreef al over ons bezoek aan 2 van de 4 tentoonstellingen in Centre Pompidou Metz, (hier en hier), maar er is nog een museum waar je uren in kan verdwalen: le Musée de la Cour d'Or. En daar ga ik het vandaag over hebben. Er was echt zeer erg veel te zien, dus verwacht je aan veel foto's!
