Ik wist geeneens dat er een fort Liefkenshoek bestond. Ik associeer Liefkenshoek altijd met de tunnel. Maar mijn lief wist dat wel. Hij wilde dat wel eens zien en deed onlangs een poging om er naartoe te rijden, reed toen verkeerd en kwam totaal ergens anders uit.
Toch wel tof zenne, zo'n lief dat op voorhand al goed uitzoekt wat we kunnen doen op de plek van onze bestemming. Hij ontdekte bijvoorbeeld de ietwat verborgen en moeilijk te vinden schat waarover ik vandaag ga vertellen.
Ik vond het erg opvallend hoe groen en fleurig de stad Metz was afgelopen zomer. Hartje zomer - we waren er in augustus - maar toch spatten de felgekleurde bloemkopjes en de groene bladeren van de bomen ons in het gezichtsveld.
Den truuk die ik toepaste om te besluiten om naar Metz te gaan of die ons tot in het natuurreservaat Haff Reimech in Luxemburg leidde, paste ik ook toe toen ik in Parijs naar het Musée Albert Khan ging: ik opende Google Maps om eens te kijken of er daar nog interessante dingen in de buurt waren.
Tip: Google Maps kan een goed instrument zijn om bestemmingen te vinden voor uitstapjes. Toen ik met mijn lief in Luxemburg was afgelopen lente zijn we via Google Maps op de plek terecht gekomen waar ik vandaag iets ga over vertellen.
Mijn lief kan soms verrassend uit de hoek komen. Zoals onlangs toen hij zin had in een bosbad.
Mijn broer en zijn lief (wiens appartement ik altijd mag gebruiken als ik naar Parijs ga, zij woont daar namelijk) moesten eens smakelijk lachen toen ik vertelde dat ik touche had toen ik na mijn museumbezoek nog een wandelingske maakte in Bois De Boulogne.
Ik zal al maar alvast beginnen met de waarschuwing dat de foto's in het blogartikel van vandaag niet om over naar huis te schrijven zijn. Foto's maken van vissen in een aquarium vind ik bijzonder moeilijk, en dat was deze keer niet anders. Spijtig wel, want ik zag er zoveel mooie dingen! Maar ik krijg dat niet op de gevoelige plaat vastgelegd.
Ik bracht mijn kinderjaren door in de Kempen, ergens tussen Lier en Herentals. Maar ik kom daar al jaren niet meer, uitgezonderd in Lier zelf waar ik een kluitje schoolvriendinnen heb wonen waar ik regelmatig mee afspreek (en dat is altijd héél plezant!).
Mensen die me een beetje kennen, weten dat ik hou van een goeie geut nostalgie. Geen nostalgie als in 'vroeger was alles beter', maar wel nostalgie waarbij terugkijken naar het verleden opnieuw genieten is, met daarbij al genietend van het heden nieuwe herinneringen makend voor in de toekomst.
Exact een jaar geleden was het zeer mooi in het arboretum van Kalmthout. We kwamen nog maar net uit de winter, maar de natuur trakteerde er ons al op een hoop fijne bloempjes. Ik weet dat nog zo goed omdat ik dit blogartikel toen al schreef.
Om verse foto's te kunnen maken van kersenbloesem, is het nog een paar maanden wachten. We zitten op de moment van het verschijnen van dit blogartikel midden in de grijze winter en soms zoudt ge bijna niet meer geloven dat de wereld er ook roze en groen kan uitzien.
Op de moment van dit schrijven is het half 1 op een zaterdagnacht, ergens begin september. Ik heb net een zeer moeilijke week achter de rug (edito; heb de tekst aangepast en gecensureerd. Misschien schrijf ik er wel eens iets over achter een wachtwoord ...) ik ben daar behoorlijk door gestresseerd om het zacht uit te drukken, dus ben ik op zoek naar manieren om goed voor mezelf te zorgen.
