Parijs: de gerestaureerde Notre Dame

Doorheen al die jaren dat ik naar Parijs ga, zelfs al vele jaren geleden toen ik er slechts sporadisch kwam, bezocht ik regelmatig de Notre Dame.

De lezers die me al wat beter kennen weten dat ik absoluut niet religieus ben. Maar toch hou ik van kerken. En ik hou zeer erg van gotische kerken. Ik hou van hun grootsheid, van de hoge pilaren, van de sfeer die er hangt. Het is altijd wat donker, ik voel me er erg klein maar ook erg rustig en geborgen. En ik fantaseer al wel eens dat er elfen komen binnen gezweefd, recht uit Rivendell. In mijn hoofd kan ik namelijk alles bedenken wat ik maar wil en hoef ik me niet te laten leiden door waar het betrokken gebouw echt voor staat. Dat ik dat dan zo maar wat sta te bedenken ziet toch niemand ;) . 

Toen de Notre Dame in brand stond was ik eerlijk gezegd een beetje in shock. Ik schreef er zelfs destijds een blogartikel over. Wat later keek ik er al anders naar want ik vond het een beetje obsceen dat in een land waar ook zoveel armoede heerst - ook dat is erg zichtbaar in mijn geliefde Parijs -  zo snel zoveel geld bijeen gesprokkeld wordt om de kathedraal weer op te knappen. 

Er volgde vervolgens een periode vol wilde plannen met het 1 na ander bizar ontwerp om de kerk weer op te bouwen maar uiteindelijk werden al die folietjes toch maar achterwege gelaten en werd zo zo goed als mogelijk in de oorspronkelijke staat opgebouwd.

Toch was ik er niet gerust in. Zeker niet toen op de moment dat ze eindelijk af was overal lyrisch verteld werd dat ze zo mooi licht was geworden. Ik heb daar namelijk slechte ervaringen mee.

In Antwerpen hadden we een heel mooi oud gebouw waar ik naar menig feest en activiteit ging tot de brandweer besliste dat het gebouw niet meer veilig was: de handelsbeurs. In plaats van dat in orde te maken, liet de stad dat prachtige gebouw decennia lang verkrotten tot het echt in zeer erbarmelijke staat was, zocht wat investeerders met veel geld die dan weer af moesten haken, en verpachtten het gebouw uiteindelijk aan een luxehotel die het ondertussen terug gebruiksklaar maakte.

Mensen die het gebouw eerder niet zagen, zullen wellicht onder de indruk zijn van het interieur van de Antwerpse handelsbeurs. En ik ben ook zeer blij dat het gebouw eindelijk terug gebruikt kan worden. Het was echt schandalig hoe men dat zo lang heeft laten verkrotten. Maar ik ben minder enthousiast over het resultaat. Het warme gebouw waar ik als kind op de mooie houten parket op mijn knietjes zat te spelen en later menig danspasjes zette, is veranderd in een kil wit gebouw waar ik me helemaal niet meer welkom voel. Dat ik hier nog danspasjes zou zetten zie ik niet zo snel meer gebeuren. Dit gebouw is niet echt meer een gebouw voor alle Antwerpenaren en is helemaal niet meer warm en geborgen.

Na de jubelende verhalen in de pers over de vernieuwde Notre Dame, vreesde ik eenzelfde scenario. Ik voelde daarom ook niet de nood om absoluut te gaan kijken toen ik in december in de lichtstad was. Omdat de Notre Dame maar pas weer open was vreesde ik ook dat ik toch niet binnen zou geraken. 

Vroeger was de toegang gratis, en dat is gebleven. Maar omdat men een grote toestroom aan bezoekers verwachtte moest men reserveren. En dat kon maar max 2 dagen op voorhand. Dus besloot ik voor de lol op een nacht dat ik nog niet in bed lag eens te kijken of het me zou lukken om een plekje te bemachtigen, en warempel: het lukte zowaar!

Zo komt het dat ik afgelopen december, slechts enkele dagen nadat ze weer open was voor publiek en tegen mijn eigen verwachtingen in toch deze kathedraal binnenstapte.

Het was een grijze wat nattige decemberdag, en ik kon met mijn ticket zo binnenstappen. 

Het interieur was inderdaad erg licht in vergelijking met de vorige keren dat ik dit bouwwerk bezocht. Maar het was absoluut niet het kille witte van de handelsbeurs. Ik was dus zeer aangenaam verrast.

Ik dwaalde bijna 2 uur rond in de kerk en ik was zeker niet alleen. Maar omdat het op reservatie was en het een groot gebouw betreft, was het toch niet drummen. Alle fresco's waren mooi opgefrist en de wanden en pilaren waren veel lichter, maar wel in het het oorspronkelijke materiaal. Ik vond dit een bijzonder geslaagde opknap- en herstelprestatie.

Er stond een nieuw en zeer modern altaar, maar dat ontwerp was zo sober dat het de aandacht niet trok en wat verdween in de opgefriste oorspronkelijke pracht en praal.

Ik was dus zeer content. Omwille van het resultaat én omwille van het me onmogelijk lijkende plan om toch eens te checken of ik er niet een ticketje kon voor bemachtigen. 

Maar ga gerust zelf eens kijken! En laat me dan maar weten wat je zelf vind van de opknapbeurt. Ik weet niet of men dat reservatiesysteem zal blijven aanhouden, maar dat kan je ongetwijfeld terugvinden op deze website.

Ik bezocht de Notre Dame op 21 december 2024.
Meer Parijs op deze pagina of via deze tag ...