Er passeren hier nogal een hoop kathedralen en kerken tegenwoordig hé. Vorige week die van Parijs, en vandaag maak ik effe tijd voor die van Sevilla. Elke zichzelf respecterende stad heeft er eentje natuurlijk, en als ik dan in zo'n zichzelf respecterende stad ben, dan wil ik die natuurlijk bezoeken.
Zo'n museumpas zet ne mens aan om eens wat verder uit de buurt op zoek te gaan naar interessante dingen. En zo kom je eens ergens. Ik kan dat alleen maar aanraden, zo'n museumpas.
Doorheen al die jaren dat ik naar Parijs ga, zelfs al vele jaren geleden toen ik er slechts sporadisch kwam, bezocht ik regelmatig de Notre Dame.
Het is nu net iets meer dan een jaar geleden dat ik met mijn lief naar Sevilla ging en toen ik dit blogartikel begon te schrijven merkte ik dat ik wat in de war begin te geraken. Ik dacht bij mezelf: 'maar ik héb toch al een artikel geschreven over Alcazar?' Maar na wat zoekwerk in mijn notities besefte ik ineens weer dat we er 2 bezochten: eentje in Sevilla zelf en eentje in het nabij gelegen Cordoba. Een mens zou van minder in de war geraken met al die mooie gebouwen met bijbehorende prachtige tuinen die we er zagen denk ik dan maar.
Parijs heeft de naam duur te zijn om te gaan eten en drinken. Maar ik vind de horeca in Antwerpen en bij uitbreiding België eigenlijk veel duurder. Het idee van dure horeca berust volgens mij deels op een vooroordeel, en is vermoedelijk deels gebaseerd op het verleden. En dan is het natuurlijk ook nog afhankelijk van wat je juist wil nuttigen in Parijs.
Als je naar Sevilla gaat, dan kan je niet om de indrukwekkende paleizen heen. Mijn lief en ik bezochten er zoals je ondertussen wel kan vaststellen meerdere toen we er vorige lente waren.
1 van de dingen die mijn lief uitpikte als zijnde iets dat we moesten bezoeken tijdens ons zonnig uitstapje naar Brugge, was de Basiliek van het Heilig Bloed.
Sevilla was de perfecte uitvalsbasis om eens tot in Cordoba te treinen. Want Cordoba is beslist een bezoekje waard.
Na een uitzichtloze reeks van zeer grijze en sombere dagen kondigde de weervrouw een zonnig weekend aan. Ik probeer mijn gemoedsgesteldheid niet te laten bepalen door het weer, maar na zo'n lange tijd van grijsheid werd dat toch wat moeilijk . De nood aan een streepje zon werd zeer urgent.
Ons reisje naar Sevilla is nog geen jaar geleden, maar ik ben ondertussen nog 4 keer naar Parijs geweest en naar Koblenz in Duitsland en dus zitten mijn herinneringen aan dit Sevillatripje al een pak verder weg in mijn geheugen. Gelukkig heb ik dan de foto's die me terugbrengen naar wat ik er allemaal zag en mijn notities die ik altijd maak als ik op reis ben.
Van die notities moet je je niet te veel voorstellen hoor. Ze zijn vooral als geheugensteuntje bedoeld maar zeker niet het lezen waard als je niet zelf de auteur bent ;) .
Toen ik in juni en juli mijn geplande Parijstripjes moest annuleren wegens gezondheidsklachten (ze zijn gelukkig weer helemaal verdwenen), baalde ik wel een beetje dat ik de naar mijn verwachting geweldige geluids- en lichtshow in de Saint Eustatiuskerk zou missen. Deze kerk aan Les Halles is namelijk mijn lievelingskerk in Parijs en ik vermoedde dat een klank- en lichtshow daar behoorlijk impressionant zou zijn.
Ik zou mijn jaarlijkse lange zomervakantie starten door letterlijk op het einde van mijn werkdag om 6 uur met mijn valies buiten te stappen en een kwartiertje naar het station te stappen om daar vervolgens om half 7 op de (tegenwoordig veel te dure) trein naar Parijs te stappen voor een weekje vertier in de Franse hoofdstad.
Metz is goed voorzien van interessante musea. Ik schreef al over ons bezoek aan 2 van de 4 tentoonstellingen in Centre Pompidou Metz, (hier en hier), maar er is nog een museum waar je uren in kan verdwalen: le Musée de la Cour d'Or. En daar ga ik het vandaag over hebben. Er was echt zeer erg veel te zien, dus verwacht je aan veel foto's!
Een lief hebbend die erg veel interesse heeft in archeologie en oudheid leidt er ook toe dat tijdens onze reizen archeologische vondsten steevast op de planning staan. Mijn eigen liefde voor de oudheid is minder groot en minder onderbouwd met kennis maar toch geniet ik zelf ook van de bezoekjes aan hopen opgegraven stenen.
Al kuierend doorheen de straatjes van Metz liepen we op nog een kerkje. Het lag te baden in de gouden gloed van het avondzonnetje en aan zijn lokroep om eventjes binnen te komen was niet te ontkomen.
Ik dacht eigenlijk dat Centre Pompidou in Parijs een flinke tijd gesloten zou zijn voor renovatiewerken. Maar toen ik in de maand april een paar dagen in Parijs was, zag ik in de metro een reclame voor een tentoonstelling rond Brancusi in Centre Pompidou en zo wist ik én dat mijn info niet klopte én waar ik tijdens mijn reisje in mei naar Parijs zeker naartoe zou gaan ...
Ik laat mijn speurend oog graag ronddwalen op zoek naar mooie Street Art. En ook in Metz ben ik op dat vlak aan mijn trekken gekomen.
De buitenkant van de kathedraal met zijn oneindig veel details beloofde veel goeds voor de binnenkant. En die belofte werd ruim ingelost.
