Venetië: De Basiliek van San Marco

Met dit blogartikel hoppen we weer eens naar een ander land: deze keer richting Italië. Ik ging namelijk  afgelopen jaar 2 keer naar Venetië en dat is eigenlijk verrassend.

Want ik had me voorgenomen om niet naar plekken te reizen waar toeristen te veel overlast veroorzaken en de plaatselijke bevolking er bijgevolg een beetje genoeg van heeft. Helemaal bovenaan dat lijstje prijkt Venetië.

Maar zie, mijn lief had overtuigende argumenten om er toch naartoe te gaan. Hij bestookte me met filmpjes en foto's die onweerstaanbare mooie dingen lieten zien en zo komt het dat ik mijn principes eventjes parkeerde en richting Venetië vloog (ook dat nog ja 😇). 

Ik wil nu al - in mijn eerste blogartikel over dat reisje - verklappen dat ik het geen onverdeeld succes vond. Venetië is écht erg mooi. Maar toch vond ik het geen fijne vakantie. Des verbazender dus dat we er een paar maanden later terug naartoe vlogen. (Ja lap! 😇) We hadden namelijk nog wat dingen van ons te-doen-lijstje van tripje 1 af te strepen. Maar we pakten het deze keer anders aan en beperkten onze bezoekjes aan de stad tot 2 en zo werd dat 2de reisje een pak aangenamer. 

Uiteraard stond de San Marcobasiliek op onze planning. Dat is namelijk 1 van de highlights van deze stad. Het plan was om er heel vroeg naartoe te gaan om lang aanschuiven te vermijden.. 

Maar eerst moesten we daar geraken. 

We hadden een hotel uitgekozen aan het station in Mestre, kwestie van ons reisje wat betaalbaarder te maken. Mestre ligt vlakbij Venetië maar op het vasteland. Je kan vanuit Mestre naar Venetië per boot, maar ook per trein en dat laatste was zeer efficiënt, snel en betaalbaar. 

Na het treinritje - het leek wel alsof we over water reden, heel speciaal - stonden we al snel aan 1 van de waterboothaltes aan het station om op een waterbus te springen richting San Marcoplein. Maar toen begon de miserie. 

We hadden op het eerste zicht geluk: er stond bijna niemand te wachten op de boot. Maar de boten die even aanlegden aan onze halte, zaten allemaal al propvol. Er kon telkens niemand bij. Omdat we de indruk hadden dat we daar nog zeer lang zouden staan, besloten we met zeer veel tegenzin maar te voet te gaan. 

Zo snel mogelijk, zonder onderweg naar al het moois te kijken dat Venetië te bieden heeft want we wilden nog altijd vroeg aan de San Marcobasiliek zijn, spurtten we door de stad. Ik vond het helemaal geen fijne ervaring om helemaal gestresseerd want onder tijdsdruk een onbekende stad door te haasten, onderwijl de weg zoekend want we waren er nog nooit geweest. We deden er dan ook veel langer over dan Google Maps ons vertelde omdat we vaak fout liepen. 

Uitgeput, zeer slecht gezind en met een zere rug van al dat gejakker en van de spanning kon vervolgens het wachten beginnen om binnen te geraken. Dat heeft een dik half uur geduurd en ik vermoed dat dat nog goed mee valt op die plek. 

Lang staan is niet mijn sterkste kant, mijn lijf doet dat niet graag en protesteert dan met pijntjes overal, het liefst van al in mijn rug. 

Maar ik troostte mezelf met het vooruitzicht dat ik eens binnen even kon gaan zitten op 1 van de kerkstoelen en zo mijn lijf wat rust kon geven, mijn stress wat kon doen zakken en zo alvast een eerste blik rondom kon werpen op de pracht en praal die de basiliek ongetwijfeld te bieden had.

Bleek dat je in de basiliek niet kon/mocht zitten ... . 

Het middenstuk van de basiliek was afgesloten voor publiek. Slechts 1 begeleide groep kreeg om de 1 of andere reden het privilege zich neer te zetten. Alle andere mensen werden via de zijkanten rondgeleid in het bouwwerk. Mijn rug was ondertussen razend kwaad en deed dat goed voelen. Maar ik schuifelde - er was eigenlijk geen andere optie -  tussen de horden opeen gepakte toeristen mee rond, onderwijl foto's makend.

En ja, de basiliek was mooi. Ik zag veel goud, en mozaïeken, en toffe vloeren en plafonds. 

Je kon ook naar boven waar je binnen een goed overzicht had op het interieur en waar eindelijk toch een bankje stond waar ik me een lange tijd zette.  Er was boven ook een museum met oa beelden van een paardenspan, wat tapijten en fresco's.

De fijnste plek vond ik het dak want daar kon je ook op en zitten in de verfrissende buitenlucht met zicht op het San Marcoplein beneden. 

Ik vond ons bezoek aan de San Marcobasiliek door de manier waarop we er geraakten, de pijn in mijn rug en de manier waarop het binnen georganiseerd werd, echt niet fijn. Het was er druk, iedereen moest op mekaar gepropt de basiliek rond en je kon alleen aan de zijkanten stappen waardoor je maar een beperkt zicht had op het interieur. De basiliek is wel mooi, maar op deze manier kon ik er niet van genieten. Ik ben blij dat ik ze gezien heb, maar ik ga er nooit meer heen. 

Wil je wat meer weten over de basiliek? Dan is deze wikipagina een goed begin...

Kijk! Pavarotti! 😁

Nog een tip: ook aan de buitenkant is de basiliek de moeite om wat grondiger te bekijken!

Wil je er ook eens naartoe? Weet dan dat je zal moeten aanschuiven, niet alleen zult zijn en op de gelijkvloers niet kan gaan zitten. Check ook goed wanneer ze juist open is.  Meer info op deze website.

Wij bezochten de Basiliek op 23 april 2025.
Meer blogartikelen over Venetië via deze tag of op deze pagina...
Meer kerken en andere gebedshuizen via deze tag ...

Lees dit voor mijn regels rond gebruik en copyright voor mijn foto's/ontwerpen/ More info about my rules for copyright on my pictures/designs.