De laatste dag van mijn oktoberbezoekje aan Parijs had ik niet echt meer iets op de planning staan dat echt moest. Ik besloot wat te gaan genieten van herfstbladeren in Jardin du Luxembourg en eventueel als er nog tijd over was wat in Montmartre te gaan rondhangen. Spoiler: Dat laatste is er niet meer van gekomen ;).
De Bourse de Commerce is een vrij nieuw museum, het bestaat pas sinds 2021. Maar het gebouw zelf is wel al oud, het was ooit een graanmarkt.
Als ik een paar dagen - in mijn uppie - naar de Franse hoofdstad trek, dan check ik altijd eens wat er in de meest courante musea te zien valt. Ik wil niet elke dag in een museum hangen omdat ik daar dan na een paar dagen niet genoeg meer van opneem, dus probeer ik mijn museumbezoekjes te beperken. Toen ik in oktober in Parijs was, wilde ik max 2 musea doen. Maar dat is niet gelukt: het zijn - en zelfs ongepland - 4 tentoonstellingen in 3 musea geworden op 3 dagen.
In het begin van de zomer had ik 2 tripjes gepland naar mijn favo stad, maar de positie-duizeligheid die me onverhoeds overviel noopte me ertoe die tripjes uit te stellen. Gelukkig is dat gedraai in mijn hoofd weer helemaal verdwenen en halverwege oktober haalde ik 1 van die tripjes in. Hier lees je het verslag dat ik er dag per dag over schreef op mijn instagrampagina.
Ik weet het, ik schreef al eerder over het kattencafé van Parijs. Maar elke gelegenheid om katten in de aandacht te zetten is goed wat mij betreft. En ik had deze keer de gelegenheid om er een aantal goed op foto te zetten. Ikke extra blij dus.
Ik dacht eigenlijk dat Centre Pompidou in Parijs een flinke tijd gesloten zou zijn voor renovatiewerken. Maar toen ik in de maand april een paar dagen in Parijs was, zag ik in de metro een reclame voor een tentoonstelling rond Brancusi in Centre Pompidou en zo wist ik én dat mijn info niet klopte én waar ik tijdens mijn reisje in mei naar Parijs zeker naartoe zou gaan ...
Met de kerstperiode was het er helaas niet van gekomen om naar Parijs te treinen. Nochtans een goede gewoonte die ik me de laatste jaren eigen heb gemaakt. Maar het voelde toen niet goed en het was de juiste beslissing. Maar nu was het ook overduidelijk de juiste beslissing om wél een paar daagjes te gaan.
Soms heb ik wat foto's die ik onderweg maak en die ik niet direct aan een onderwerp voor een blogartikel kan linken. Van mijn laatste Parijsreisje afgelopen zomer heb ik er zo een hele hoop. Die krijgen vandaag eens de aandacht die ze verdienen.
Zelfs als je niks met kunst hebt, heb je zeker al foto's van werken van Yayoi Kusama gezien. Haar kunst is bijzonder populair en vaak te zien op mooie plaatjes op instagram en elders op het wereldwijde web.
Parijs is een onuitputtelijke bron voor fijne en minder fijne street art. Elke keer als ik er kom, zie ik er weer ander moois. Het vosje was deze keer mijn favoriet, al waren ook de elfen aan metrostation Lamarck-Calaincourt erg geslaagd.
Den truuk die ik toepaste om te besluiten om naar Metz te gaan of die ons tot in het natuurreservaat Haff Reimech in Luxemburg leidde, paste ik ook toe toen ik in Parijs naar het Musée Albert Khan ging: ik opende Google Maps om eens te kijken of er daar nog interessante dingen in de buurt waren.
Na een paar uur zwerven van passage naar passage liep ik afgelopen zomer in Parijs plots op een grote oude poort die de pleisterplaats bleek te zijn voor een indrukwekkende zwerm duiven. Vlakbij lonkte een terrasje met zicht op deze poort dus gunde ik mijn vermoeide voeten wat rust en mijn droge keel wat cola zero op zijn frans (= een cola uit een groot glazen flesje. De cola's zijn er veel groter dan bij ons. Ook duurder.) en aanschouwde ik wat er daar allemaal zoal te zien was.
Ik was er dus van overtuigd dat de tentoonstelling waar ik vandaag over vertel, al voorbij was. Ik plande dan ook om dit blogartikel te laten verschijnen ergens eind november. Maar al schrijvende realiseerde ik me ineens dat ze nog loopt tot 5 november. Dus reorganiseerde ik mijn artikelen een beetje aan de achterkant van mijn blog - ik heb er momenteel een 15-tal ingepland om te verschijnen in de nabije toekomst - zodat deze toch nog kan dienen ter inspiratie voor lezers die 1 dezer een tripje wagen tot in de stad der bedwantsen ;) .
Mijn broer en zijn lief (wiens appartement ik altijd mag gebruiken als ik naar Parijs ga, zij woont daar namelijk) moesten eens smakelijk lachen toen ik vertelde dat ik touche had toen ik na mijn museumbezoek nog een wandelingske maakte in Bois De Boulogne.
 |
| een schoon vosje in de straat waar Dalida woonde |
Aan het begin van mijn zomervakantie bezocht ik Parijs en dit zijn de verslagjes die ik er op instagram over schreef.
