Ik word graag overweldigd door kunst. Kunst met dat effect op mij blijken dan vaak overigens niet alleen indrukwekkend mooie dingen te zijn, maar ook indrukwekkend grote. (Niet altijd trouwens: ook kleine werken kunnen me soms plots op het gemoed werken. Maar toch echt dikwijls.)
Op een mooie herfstdag besloot ik om samen met mijn mama eens poolshoogte te gaan nemen in de vernieuwde tuin van het Rubenshuis.
Ik wilde in oktober deze tentoonstelling al bezoeken, maar ik wilde er ook nog andere zien en dus besloot ik deze uit te stellen tot mijn volgende tripje in december.
 |
| squelettes a l'atelier - Ensor |
Ensor hier, Ensor daar, Ensor alom dezer dagen. Voor diegenen die het laatste jaar wat afgesloten van de buitenwereld leefde: we zitten in het Ensorjaar en dat zullen we geweten hebben. Toch had ik zelf nog niks gedaan om daaraan deel te nemen.
De laatste dag van mijn oktoberbezoekje aan Parijs had ik niet echt meer iets op de planning staan dat echt moest. Ik besloot wat te gaan genieten van herfstbladeren in Jardin du Luxembourg en eventueel als er nog tijd over was wat in Montmartre te gaan rondhangen. Spoiler: Dat laatste is er niet meer van gekomen ;).
De Bourse de Commerce is een vrij nieuw museum, het bestaat pas sinds 2021. Maar het gebouw zelf is wel al oud, het was ooit een graanmarkt.
Als ik een paar dagen - in mijn uppie - naar de Franse hoofdstad trek, dan check ik altijd eens wat er in de meest courante musea te zien valt. Ik wil niet elke dag in een museum hangen omdat ik daar dan na een paar dagen niet genoeg meer van opneem, dus probeer ik mijn museumbezoekjes te beperken. Toen ik in oktober in Parijs was, wilde ik max 2 musea doen. Maar dat is niet gelukt: het zijn - en zelfs ongepland - 4 tentoonstellingen in 3 musea geworden op 3 dagen.
In het begin van de zomer had ik 2 tripjes gepland naar mijn favo stad, maar de positie-duizeligheid die me onverhoeds overviel noopte me ertoe die tripjes uit te stellen. Gelukkig is dat gedraai in mijn hoofd weer helemaal verdwenen en halverwege oktober haalde ik 1 van die tripjes in. Hier lees je het verslag dat ik er dag per dag over schreef op mijn instagrampagina.
Ik doen regelmatig nog nieuwe ontdekkingen in mijn stad. Ze komen tot mij via mond-aan-mond-reclame, of ik vang er ergens op 'the socials' een glimp van op. En daar zitten soms heel fijne dingen tussen. Zoals hetgeen waar ik vandaag over vertel.
Ik zou mijn jaarlijkse lange zomervakantie starten door letterlijk op het einde van mijn werkdag om 6 uur met mijn valies buiten te stappen en een kwartiertje naar het station te stappen om daar vervolgens om half 7 op de (tegenwoordig veel te dure) trein naar Parijs te stappen voor een weekje vertier in de Franse hoofdstad.
Metz is goed voorzien van interessante musea. Ik schreef al over ons bezoek aan 2 van de 4 tentoonstellingen in Centre Pompidou Metz, (hier en hier), maar er is nog een museum waar je uren in kan verdwalen: le Musée de la Cour d'Or. En daar ga ik het vandaag over hebben. Er was echt zeer erg veel te zien, dus verwacht je aan veel foto's!
Ik dacht eigenlijk dat Centre Pompidou in Parijs een flinke tijd gesloten zou zijn voor renovatiewerken. Maar toen ik in de maand april een paar dagen in Parijs was, zag ik in de metro een reclame voor een tentoonstelling rond Brancusi in Centre Pompidou en zo wist ik én dat mijn info niet klopte én waar ik tijdens mijn reisje in mei naar Parijs zeker naartoe zou gaan ...
 |
| Oude vrouw - Quinten Masijs |
Dat het Centre Pompidou in Metz ook als gebouw een interessante blikvanger bleek te zijn, hoeft natuurlijk niemand te verbazen. Grote zus in Parijs is ook al een iconisch gebouw. Niet raar dat het gebouw in Metz ook een niet alledaags exemplaar blijkt te zijn.
 |
| Magritte |
De intensieve reclamecampagne voor de tentoonstelling "Zeldzaam en onmisbaar" in het MAS deed zijn werk goed: ze verleidde mij namelijk om er naartoe te gaan want deze tentoonstelling klonk erg interessant.
Ik was slecht voorbereid op mijn bezoek aan dit museum: ik was er namelijk van overtuigd dat het een museum voor moderne kunst was.
 |
| Roy Lichtenstein |
