In mijn eigen stad zijn er fijne plekjes om te bezoeken. En soms doe ik dat wat te weinig. Maar op een grauwe winterse zondag jongstleden vergezelde ik mijn mama nog eens naar het Rockoxhuis in Antwerpen. Dat was niet de eerste keer (je leest er ook hier wat over), maar het was wél erg lang geleden dat ik er nog eens kwam.
Ons reisje naar Sevilla is nog geen jaar geleden, maar ik ben ondertussen nog 4 keer naar Parijs geweest en naar Koblenz in Duitsland en dus zitten mijn herinneringen aan dit Sevillatripje al een pak verder weg in mijn geheugen. Gelukkig heb ik dan de foto's die me terugbrengen naar wat ik er allemaal zag en mijn notities die ik altijd maak als ik op reis ben.
Van die notities moet je je niet te veel voorstellen hoor. Ze zijn vooral als geheugensteuntje bedoeld maar zeker niet het lezen waard als je niet zelf de auteur bent ;) .
De eerste bezienswaardigheid die mijn lief en ik bezochten in Sevilla afgelopen lente, was Casa Pilatos. Dat stadspaleis lag niet zo ver van ons hotel, we konden er gewoon naartoe wandelen.
Ik word graag overweldigd door kunst. Kunst met dat effect op mij blijken dan vaak overigens niet alleen indrukwekkend mooie dingen te zijn, maar ook indrukwekkend grote. (Niet altijd trouwens: ook kleine werken kunnen me soms plots op het gemoed werken. Maar toch echt dikwijls.)
Op een mooie herfstdag besloot ik om samen met mijn mama eens poolshoogte te gaan nemen in de vernieuwde tuin van het Rubenshuis.
Ik wilde in oktober deze tentoonstelling al bezoeken, maar ik wilde er ook nog andere zien en dus besloot ik deze uit te stellen tot mijn volgende tripje in december.
 |
| squelettes a l'atelier - Ensor |
Ensor hier, Ensor daar, Ensor alom dezer dagen. Voor diegenen die het laatste jaar wat afgesloten van de buitenwereld leefde: we zitten in het Ensorjaar en dat zullen we geweten hebben. Toch had ik zelf nog niks gedaan om daaraan deel te nemen.
De laatste dag van mijn oktoberbezoekje aan Parijs had ik niet echt meer iets op de planning staan dat echt moest. Ik besloot wat te gaan genieten van herfstbladeren in Jardin du Luxembourg en eventueel als er nog tijd over was wat in Montmartre te gaan rondhangen. Spoiler: Dat laatste is er niet meer van gekomen ;).
De Bourse de Commerce is een vrij nieuw museum, het bestaat pas sinds 2021. Maar het gebouw zelf is wel al oud, het was ooit een graanmarkt.
Als ik een paar dagen - in mijn uppie - naar de Franse hoofdstad trek, dan check ik altijd eens wat er in de meest courante musea te zien valt. Ik wil niet elke dag in een museum hangen omdat ik daar dan na een paar dagen niet genoeg meer van opneem, dus probeer ik mijn museumbezoekjes te beperken. Toen ik in oktober in Parijs was, wilde ik max 2 musea doen. Maar dat is niet gelukt: het zijn - en zelfs ongepland - 4 tentoonstellingen in 3 musea geworden op 3 dagen.
Al sinds de allereerste keer dat ik hoorde over Verbeke Foundation wilde ik daar eens graag naartoe. Maar dat is zonder auto niet zo evident. Ik zou er kunnen geraken met het openbaar vervoer, maar dan ben ik meer dan 2 uur enkel onderweg en moet ik een heel stuk te voet gaan. En dat vind ik er een beetje over, vooral omdat het met de auto maar een kleine drie kwartier rijden is.
Ik doen regelmatig nog nieuwe ontdekkingen in mijn stad. Ze komen tot mij via mond-aan-mond-reclame, of ik vang er ergens op 'the socials' een glimp van op. En daar zitten soms heel fijne dingen tussen. Zoals hetgeen waar ik vandaag over vertel.
Malta heeft natuurlijk geen grootsteden, en dus kwam ik ook niet zo erg veel street art tegen. Maar toch stuitte ik hier en daar op wat kunst in de straten.
Ik begaf me nog eens tot in een sjiek deel van onze stad: het nieuwe Zuid. Dat is een woonwijk die nog niet zo lang geleden werd aangelegd en waar alleen mensen met veel geld wonen.
 |
| Guerrilla Beehive - Anne Marie Maes |
Een tentoonstelling vol dieren, dat moest ik zien! Dus nam ik mijn trouwe museumcompagnon - zijnde mijn mama - bij de arm en dook het museum in.
Ik zou mijn jaarlijkse lange zomervakantie starten door letterlijk op het einde van mijn werkdag om 6 uur met mijn valies buiten te stappen en een kwartiertje naar het station te stappen om daar vervolgens om half 7 op de (tegenwoordig veel te dure) trein naar Parijs te stappen voor een weekje vertier in de Franse hoofdstad.
Metz is goed voorzien van interessante musea. Ik schreef al over ons bezoek aan 2 van de 4 tentoonstellingen in Centre Pompidou Metz, (hier en hier), maar er is nog een museum waar je uren in kan verdwalen: le Musée de la Cour d'Or. En daar ga ik het vandaag over hebben. Er was echt zeer erg veel te zien, dus verwacht je aan veel foto's!
