 |
| squelettes a l'atelier - Ensor |
Ensor hier, Ensor daar, Ensor alom dezer dagen. Voor diegenen die het laatste jaar wat afgesloten van de buitenwereld leefde: we zitten in het Ensorjaar en dat zullen we geweten hebben. Toch had ik zelf nog niks gedaan om daaraan deel te nemen.
De laatste dag van mijn oktoberbezoekje aan Parijs had ik niet echt meer iets op de planning staan dat echt moest. Ik besloot wat te gaan genieten van herfstbladeren in Jardin du Luxembourg en eventueel als er nog tijd over was wat in Montmartre te gaan rondhangen. Spoiler: Dat laatste is er niet meer van gekomen ;).
De Bourse de Commerce is een vrij nieuw museum, het bestaat pas sinds 2021. Maar het gebouw zelf is wel al oud, het was ooit een graanmarkt.
Als ik een paar dagen - in mijn uppie - naar de Franse hoofdstad trek, dan check ik altijd eens wat er in de meest courante musea te zien valt. Ik wil niet elke dag in een museum hangen omdat ik daar dan na een paar dagen niet genoeg meer van opneem, dus probeer ik mijn museumbezoekjes te beperken. Toen ik in oktober in Parijs was, wilde ik max 2 musea doen. Maar dat is niet gelukt: het zijn - en zelfs ongepland - 4 tentoonstellingen in 3 musea geworden op 3 dagen.
Al sinds de allereerste keer dat ik hoorde over Verbeke Foundation wilde ik daar eens graag naartoe. Maar dat is zonder auto niet zo evident. Ik zou er kunnen geraken met het openbaar vervoer, maar dan ben ik meer dan 2 uur enkel onderweg en moet ik een heel stuk te voet gaan. En dat vind ik er een beetje over, vooral omdat het met de auto maar een kleine drie kwartier rijden is.
Ik doen regelmatig nog nieuwe ontdekkingen in mijn stad. Ze komen tot mij via mond-aan-mond-reclame, of ik vang er ergens op 'the socials' een glimp van op. En daar zitten soms heel fijne dingen tussen. Zoals hetgeen waar ik vandaag over vertel.
Malta heeft natuurlijk geen grootsteden, en dus kwam ik ook niet zo erg veel street art tegen. Maar toch stuitte ik hier en daar op wat kunst in de straten.
Ik begaf me nog eens tot in een sjiek deel van onze stad: het nieuwe Zuid. Dat is een woonwijk die nog niet zo lang geleden werd aangelegd en waar alleen mensen met veel geld wonen.
 |
| Guerrilla Beehive - Anne Marie Maes |
Een tentoonstelling vol dieren, dat moest ik zien! Dus nam ik mijn trouwe museumcompagnon - zijnde mijn mama - bij de arm en dook het museum in.
Ik zou mijn jaarlijkse lange zomervakantie starten door letterlijk op het einde van mijn werkdag om 6 uur met mijn valies buiten te stappen en een kwartiertje naar het station te stappen om daar vervolgens om half 7 op de (tegenwoordig veel te dure) trein naar Parijs te stappen voor een weekje vertier in de Franse hoofdstad.
Metz is goed voorzien van interessante musea. Ik schreef al over ons bezoek aan 2 van de 4 tentoonstellingen in Centre Pompidou Metz, (hier en hier), maar er is nog een museum waar je uren in kan verdwalen: le Musée de la Cour d'Or. En daar ga ik het vandaag over hebben. Er was echt zeer erg veel te zien, dus verwacht je aan veel foto's!
Al kuierend doorheen de straatjes van Metz liepen we op nog een kerkje. Het lag te baden in de gouden gloed van het avondzonnetje en aan zijn lokroep om eventjes binnen te komen was niet te ontkomen.
Ik dacht eigenlijk dat Centre Pompidou in Parijs een flinke tijd gesloten zou zijn voor renovatiewerken. Maar toen ik in de maand april een paar dagen in Parijs was, zag ik in de metro een reclame voor een tentoonstelling rond Brancusi in Centre Pompidou en zo wist ik én dat mijn info niet klopte én waar ik tijdens mijn reisje in mei naar Parijs zeker naartoe zou gaan ...
Ik laat mijn speurend oog graag ronddwalen op zoek naar mooie Street Art. En ook in Metz ben ik op dat vlak aan mijn trekken gekomen.
De buitenkant van de kathedraal met zijn oneindig veel details beloofde veel goeds voor de binnenkant. En die belofte werd ruim ingelost.
 |
| detail uit een werk van Jim Shaw |
