Geklets: Over terug van weggeweest, diefstal, warrige luchthavenparkings, thuiskomen, hard werken, en nog veel meer...

En? Hebben jullie me gemist? De aandachtige lezer zal gemerkt hebben dat ik er een week tussenuit was. En dat had een goede reden: ik was met andere dingen bezig, en wel in het mooie Nice. Ik trok er een weekje op uit, opnieuw richting de Franse Azuurkust, en daar was ik absoluut aan toe. Het heeft me dan ook ongelooflijk veel deugd gedaan en ik sta te popelen om allen nog eens te herbeleven door de foto's te bewerken en er honderduit over te kletsen op mijn blog. U weze gewaarschuwd!
Ik wil wel alvast 2 eieren kwijt over toen we gisteren terugkwamen.

Diefstal door "Selecta"drankautomaat

Mijn lief besloot in de luchthaven van Nice een flesje water uit een automaat te halen om zijn hydratatie op peil te houden tijdens de vlucht en stelde vast dat dat apparaat 60 euro (!!!) van zijn rekening had gehaald voor welgeteld 1 (!!!) flesje water. We spraken wat werknemers van de luchthaven aan die allemaal écht hun best deden om ons te helpen maar eigenlijk niet veel konden doen. Ze vertelden ons dat het niet de eerste keer was dat er dingen misliepen met dat apparaat, maar buiten veel medeleven tonen,  konden ze ons probleem niet oplossen. 

Er stond een telefoonnummer op het apparaat waar je naar kon bellen in geval van problemen maar dan bleek - hoe degoutant is dat!!! -  een betaalnummer te zijn. Ziede van hier dat we ook nog eens gingen betalen om ons geld terug te krijgen. 

Om mijn lief wat te helpen om zijn geld te recupereren, probeerde ik via internet te zoeken waar je als klant met dit soort van klachten terecht kan zonder een betaalnummer te moeten bellen. Maar op hun website wordt niet gesproken over de gebruikers van hun machines. Ik vind wel een hoop info ver hoe je als bedrijf zo'n apparaat kan installeren met veel info over hoe ze kunnen zorgen voor een apparaat op maat van het bedrijf. Maar diegenen die er vervolgens hun geld in stoppen, zijnde de klanten van de apparaten, vinden ze blijkbaar niet belangrijk ...  

Mijn lief ging het nog proberen recht te laten zetten via zijn bank (maar ik vrees eerlijk gezegd dat dat niet gaat lukken); Bij deze hebben we een duur lesje geleerd dat ik jullie wil meegeven in het kader van ' een gewaarschuwd mens': haal je iets uit een automaat, betaal dan zéker niét met een kaart ... . En als het enigszins kan: koop dan iets in een winkel met bediening.    

En dan nu naar het volgende ei:

Ik haat de parking van Zaventem

Ik gebruik zelf voor transport mijn benen en als het te ver is, het openbaar vervoer. Als het aan mij lag zou ik dus ook de trein pakken richting Zaventem. Maar dat is buiten mijn lief gerekend:  die heeft in zijn leven al zo vaak in een trein gezeten dat hij sinds hij een auto heeft nog weigert om in een trein te stappen. Als we op reis gaan met een vliegtuig, reserveert hij een parkeerplaats en gaan we met de auto naar de luchthaven.

Ik probeer hem - helaas tevergeefs - altijd van gedachten te doen veranderen want ik weet al wat er gaat gebeuren als we terugkomen.

En ja hoor: het was ook deze keer weer prijs...

De eerste keer dat hij de auto op een parking van de luchthaven zette, hebben we een meer dan een uur lang - onze bagage achter ons aan slepend en keimoe van de reis - rondgelopen op zoek naar de 'reservation parking'. 

Achteraf bleek dat we net die éne pijl hadden gemist die ons in de juiste richting zou leiden. En eens die pijl gemist, is het naar de knoppen. We bleven maar van parking naar parking zwerven, steeds radelozer wordend. We spraken wat personeel van de luchthaven aan, maar het duurde even vooraleer we iemand tegen kwamen die wist waar we moeten zijn. Voor mij was het duidelijk: dit nooit meer. 

Maar mijn lief is op dat vlak onvermurwbaar en dus boekte hij de keer erna weer een parking. Toen ging het iets vlotter maar het bleef ook toen goed zoeken in een voor ons ondoorgrondelijke doolhof.

Een ezel stoot zich geen 3 keer aan dezelfde steen, maar wij zijn geen ezels en dus deden wij dat wél. Want ook deze keer was het prijs. We liepen van verdiep naar verdiep, trokken onze bagage mee van de éne parking naar de andere en na een half uur zoeken hadden we de juiste plek eindelijk gevonden. Maar ik hoop toch écht dat mijn lief nu overtuigd is dat we dat écht niet meer moeten doen.

Probleem is het gebrek aan informatie over de ligging van de parkings en de onderverdeling van de parkings. Er hangen wel pijlen naar de parkings, maar als je per ongeluk een pijl over het hoofd ziet, dan ben je vertrokken voor een ellendige zoektocht. Heb je wél de juiste parking gevonden, dan nog is de indeling ervan zodanig dat het niet duidelijk is waar juist de plek gelegen is waar je auto staat. Toen we er rondliepen op zoek naar de auto, kwamen we nog mensen tegen die op zoek waren. Het is dus zeker niet zo dat wij de enigen zijn die er verloren lopen .

Bij deze een vraag aan de luchthaven: kunnen jullie aub plannetjes uithangen met daarop de ligging van de parkings én plannetjes met info over de indeling van de parkings. En dat allemaal op genoeg plekken. Dan kunnen moegereisde reizigers op hun gemak en met de juiste info direct naar de juiste plek. Dat kan toch niet zo moeilijk zijn, niet?

Uitgeteld 

Ik was er echt aan toe om er even tussenuit te glippen. Op het werk is het namelijk zo ongelooflijk druk dat ik geen pap meer kon zeggen en mijn lijf tot in het kleinste vezeltje opgespannen was.
Dat is allemaal het gevolg van de oorlog in Oekraïne. Mijn werk bestaat voor het grootste deel uit het zoeken van scholen voor kinderen die pas in het land zijn. En aangezien ik in het relatief grote Antwerpen werk, zijn dat er momenteel uitzonderlijk veel.

Ik vind hard werken niet erg, ik vind dat zelfs aangenamer dan niks te doen te hebben. Maar nu is het er een beetje over. 

Ik heb gelukkig geweldige collega's . We werken allemaal even hard, zien bij momenten ook allemaal even hard af en die gedeelde ervaringen maakt het draaglijk. En we zijn ook allemaal even gemotiveerd om elk kind een goede plek te bezorgen, dus vinden we het ook niet erg om ons helemaal te geven. 

Maar ik wil niet verbloemen dat het zwaar is. Mijn privéleven tijdens de werkweek bestaat uit eten, afwassen, mijn gespannen lichaam verwennen door lekker lang te badderen en als een zombie in de zetel te hangen tot het tijd is om te gaan slapen. Voor meer heb ik echt geen ruimte meer in mijn hoofd en geen energie meer in mijn lijf.

Slapen lukt overigens niet altijd even goed want door de stress blijf ik in mijn hoofd scholen zoeken en werkproblemen oplossen waardoor ik vaak lig te woelen en draaien ipv te slapen.

In het weekend gaat de eerste dag op aan zetelhangen en dutjes doen en bekomen maar gelukkig heb ik een 3-dagen-weekend en dus heb ik er dan nog 2 over om nog wat meer te doen dan bekomen. 

Ik hoop dat mijn weekje Nice me flink heeft opgeladen zodat ik er weer stevig tegenaan kan. En ik heb alvast op korte termijn nog een weekje vakantie ingeboekt zodat ik tijdens de ongetwijfeld drukke dagen die nog volgen kan uitkijken naar een weekje plezier. Ik moet alleen nog beslissen of ik dan thuis ga blijven of er weer op uit trek. 

Merci Arno en Henny

Dat het er aan zat te komen, wisten we allemaal. Maar dat maakt het niet minder verdrietig. Het overlijden van Arno raakte me toch nog meer dan ik verwachtte.

Ik ga eigenlijk niet zo vaak meer naar concerten en festivals. Maar ik heb Arno vroeger wel verschillende keren live zien optreden.

De eerste keer was in de jaren 70 op 1 van de edities van het festival "Mallemunt" in Brussel. Ik en mijn broers - ook al waren we nog kinderen - hingen tijdens optredens vaak vlak tegen of zelf in een hoekje op het podium rond. Maar toen Tjens Cauter met Arno aan hun set begonnen, gingen we van de schrik snel weer bescherming zoeken bij onze ouders die wat verderop op een laken zaten te genieten van het festival. Bij de start van het optreden van Tjens Cauter kwamen er namelijk van overal indrukwekkende punkers te voorschijn met hanenkammen, rammelende kettingen en veel drukte die zich tegen het podium zetten om daar loos te gaan op de harde muziek. 

Nu waren wij wel wat gewoon, we kwamen wel meer op festivals. Maar dat vonden we toch effe eng.

In de jaren 80 zag ik TC Matic nog eens optreden in Lier. Ik herinner me nog dat Arno toen behoorlijk dronken op het podium stond, ze een zeer broeierig concert gaven en Arno op een bepaalde moment zijn broek aftrok. Vaagweg meen ik nog te weten hem ook nog eens in een tent op het Zimmerplein  in Lier te hebben gezien, maar meer herinneringen heb ik er niet meer aan.

In de jaren 90 hing er een affiche aan mijn muur in de woonkamer die uit een plaat van Arno kwam. 

Naast een goede muzikant met een oeuvre vol klassiekers (toch wat mij betreft) vond ik Arno ook als mens zeer schoon. Voor mij is hij een echte Belg:  thuis in 2 landstalen, Brusselaar én Oostendenaar, maar ook niet vies van een woordje Engels. En antiracist. Dat scoort ook altijd bij mij. 

Enkele dagen later was het de beurt aan Henny Vrienten. Ik herinner me nog de moment dat ze aankondigden dat ze zouden stoppen met Doe Maar. Ik stond in de eetkamer, naast de lange kast waar de radio op stond. En ik vond dat verdrietig nieuws. 

Ik kende deze mensen niet persoonlijk. Maar zoals altijd heb ik bij het overlijden van mensen die me op de 1 of andere manier raakten altijd het gevoel dat de wereld een lichtpuntje kwijt is.

Thuiskomen

Na een reisje naar huis komen vind ik altijd plezant. Mijn huis lijkt dan altijd toffer dan ervoor, het licht schoner en ik ben altijd content als ik thuis ben. Maar wat me deze keer het meest plezier deed, was mijn tuintje. In een lentetuintje vol bollen verandert er veel op een week tijd. Ik heb nu ineens een hoop vurig rood en gele tulpen, de meiklokjes staan in volle glorie hun zoete geuren te verspreiden, en de akebonotulpen staan ongegeneerd alles te geven. Zo schoon! En de dahlia's zitten ondertussen in de grond dus hopelijk zet de bloemenweelde zich komende zomer verder. 

En ook nog:

- Plezant: In Nice een hele week zin in een citroentaartje, maar het kwam nooit uit of ik vond er geen. Dan maar in de luchthaven als ultieme poging nog rap eentje zoeken, alle eetgelegenheden daar af gaan en uiteindelijk in de allerallerlaatste in een ver hoekje van de vertrekhal een winkeltje vinden waar ze het hebben. En het bleek een supersuperlekker!

- Miljaar die Bloglovin' hangt het uit zeg! Bloglovin' is een platform dat je kan gebruiken om blogs te volgen en te lezen. Maar tegenwoordig is het vaak buiten gebruik wat maakt dat ik mijn favoriete blogs niet kan lezen. Ik probeer ze nu allemaal in feedly te krijgen en hopelijk kan ik binnenkort helemaal overstappen. Ik vrees dat de dagen van Bloglovin'  geteld zullen zijn want door de aanhoudende problemen verliezen ze nu veel gebruikers aan andere platformen. Hebben jullie daar ook zoveel miserie mee? En hoe lossen jullie dat op?

- Ik blijk te houden van Franse radiozenders. Ik ben al jaren fan van de FIP - ik luister er niet constant naar maar het is wél absoluut mijn favo radiozender. Maar in Nice ontdekten we een jazzradio die ook erg te pruimen is. Je kan hem hier vinden. 

- Ik vond op instagram een account waar men zijden sjalen bedrukt op een erg speciale en hypnotiserende manier. Heel tof om te zien!

- Het idee om op oude postkaarten te borduren, is niet meer zo origineel of vernieuwend. Maar deze zijn wel érg geslaagd vind ik! 

- Colossal is overigens sowieso een toffe blog om te volgen.

- Om volledig geinformeerd te zijn over de Pfos vervuiling is het zinvol om dit facebookaccount te blijven volgen. Veel vollediger dan wat je in de traditionele media te horen krijgt. Ik was trouwens erg gechoqueerd door de reactie van de politiek op de uitspraak van de Raad van Staten. De politiek en het bedrijfsleven terzake leeft de bestaande wetgeving niet na en brengt de volksgezondheid in gevaar, de Raad van Staten doet wat ze moeten doen en veroordeelt dat en legt de boel stil en de politiek zoekt naar wegen om toch te blijven doen wat door de Raad van Staten is verboden ( op basis van wetgeving die door de politiek zelf is gemaakt) en veroordeeld de uitspraak van de Raad van Staten en diegenen die in naam van de volksgezondheid deze zaak aanhangig hadden gemaakt. Ge moet maar durven! 

- Goed nieuws! De achterbuurvrouw die een kinepraktijk had en altijd tijdens de uren dat ik mijn tuintje wilde zitten haar airco opzette waardoor ik niet in de tuin kon zitten zonder het constant stofzuigergezoem in mijn oren (dus zat ik maar niet in mijn tuintje) is gestopt met haar praktijk! Kan ik eindelijk terug van mijn achtertuintje genieten!

- Plezant en interessant instagramaccount: een meneer met boeiende ideeën, veel gevoel voor humor, en even heerlijke vrouw en kinderen om op te eten.

- Je doet toch ook mee aan Maaimeiniet? Mijn tip: Maainooitniet!

Tenslotte eindig ik met nog eens een oud nummerken van mijn lief:

Foto's random gemaakt in Brussel en Antwerpen. 

Meer geklets via deze tag ....