Antwerpen: over de gerestaureerde handelsbeurs en het patrimoniumbeleid

Een tijdje geleden duwde ik nadat dat vele en vele jaren niet meer mogelijk was nog eens tegen de deuren van de handelsbeurs in Antwerpen. 

 

Vol verwachting trad ik de zaal binnen waar ik in mijn jonge jaren heel wat mooie uurtjes heb doorgebracht. 

De handelsbeurs is een historisch gebouw vlakbij de Meir in Antwerpen.

In lang vervlogen tijden werd het gebouw door de Antwerpenaar gebruikt voor allerlei activiteiten. Relatief lang vervlogen tijden, ik heb het dan over de jaren dat ikzelf nog klein was.  

Ikzelf kwam er namelijk wel eens met mijn ouders en broers om te feesten tijdens het festival van de immigrant, of te snuisteren tussen de oude spullen op een rommelmarkt, boeken te bekijken in 1 van de stalletjes van het andere boek, lekkers te smullen tijdens de 1 of andere benefiet, verstoppertje te spelen tussen de vele pilaren en houten hokjes ... . 

Later placeerde ik er wel eens een danske als de 1 of andere organisatie er om de kas te spekken een fuif organiseerde of wanneer er een optreden was.

En toen was dat ineens allemaal gedaan: de brandweer verklaarde het gebouw niet meer veilig en de stad besloot het gebouw in privéhanden onder te brengen waarna het jaren zo hard verwaarloosd werd dat het verviel tot een krot. 

Dat leverde af en toe mooie foto's op, maar ik vond het toch moeilijk om het bekoorlijke van de ruïne te zien wetende hoe ik er vroeger had rondgelopen. 

Heel wat gebakkelei later is de handelsbeurs terug in goede staat. 

Het is in erfpacht gegeven aan een privébedrijf dat met ondersteuning van overheidsgeld het gebouw restaureerde en de aangrenzende (ook mooie) gebouwen van de vroegere dienst bevolking van de stad omvormden tot een hotel. 

En de centrale zaal is - in niet coronatijden tenminste - terug toegankelijk voor het publiek.

Dus enkele maanden geleden - toen de coronamaatregelen dat eventjes toelieten -  duwde ik voor het eerst sinds zeer veel jaren verwachtingvol tegen de deur en trad ik binnen in het blinkend opgekuist gebouw.

Direct viel me op dat de sfeer er heel anders was dan vroeger. Vroeger was het een warm gebouw waar ik me op mijn gemak en welkom voelde. Ik kon er als kind zonder problemen in rondhollen tussen de kraampjes onder de mooie gewelven of op mijn knieën ergens op de grond zitten spelen met mijn broers. 

Nu voelde ik me er een indringer, niet op mijn plaats tussen de tafeltjes met wit gesteven tafelkleden en sjieke tafeldecoratie en en de zwartwit opgeklede obers die er rond liepen onder diezelfde gewelven.

Op het middenplein viel me onmiddellijk de lichtkleurige blinkende vloer op. 

1 van de grote charmes van  de handelsbeurs was zijn houten parketvloer die heel de benedenverdieping bedekte. 

Maar daar is geen spoor meer van te bekennen. 

Geruchten doen de ronde dat de parketvloer in de loop der jaren een onderkomen heeft gevonden in dure woningen en villa's van notabelen. 

Ik heb geen idee of dit klopt, maar feit is dat hij er niet meer ligt én dat de geruchten zeer hardnekkig zijn. 

In mijn herinnering was de handelsbeurs een gebouw met een warme gloedvolle sfeer door de vloer, de kleur van de prachtige muren en pilaren en het vele houtwerk. 

Maar na de restauratie is het een licht schitterend blinkend gebouw geworden.

Ik ben zeer blij dat dit gebouw terug kan stralen na jaren te zijn verwaarloosd. 

Het is vandaag terug een gebouw dat fier deel mag uitmaken van het Antwerps patrimonium. 

Maar voor mij persoonlijk is de ziel die ik er ooit in voelde weg. 

En ik kan het niet laten me af te vragen of het vele geld dat de overheid heeft moeten investeren om het gebouw te redden niet beter was geïnvesteerd vlak nadat de brandweer het onveilig verklaarde in plaats van nu ten behoeve van een commercieel bedrijf. 

Het bezoekje aan de handelsbeurs deed me weer eens mijmeren over de vele voor het brede publiek verloren gegane pareltjes die onze stad bezat. 

Vroeger bezat de stad een patrimonium dat de burgers konden afhuren voor het organiseren van allerlei feesten, beurzen, lezingen, optredens, herdenkingen.... .

Ze konden gehuurd worden aan redelijke prijzen door vzw's en personen, zonder grote commerciële doelstellingen. 

Zo denk ik met weemoed terug aan de vele activiteiten die ik ooit mee organiseerde in den Wolsack in de oude beurs, de fuiven de ik bijwoonde in de Harmonie, de vergaderingen waaraan ik deelnam in wat vroeger eventjes het open onderwijshuis was in de Lange Gasthuisstraat maar binnenkort een hotel zal zijn,  de boekenbeurs die doorging in de stadsfeestzaal waar nu een lelijke winkel de gerestaureerde mooie zaal ontsiert, de mooie oude post op de groenplaats dat nu een Albert Hein huisvest, ... . 

Vroeger was het niet altijd beter maar soms toch wel... .

Wil je er ook eens naartoe? Dan moet je hier zijn. Check wel eerst even of het open is.

Meer blogposts over Antwerpen via deze tag of op deze pagina ...