Londen: wandelen langs Regent Canal

Bootje varen is een plezante manier om een stad eens op een andere manier te ontdekken heb ik geleerd.  Ik deed het al in Gent, in Lier (daarover meer in mijn volgende blogpost), in Boedapest, in Parijs zelfs al verschillende keren, in Amsterdam ondertussen ook en ook in Londen was dat het plan. 

Dus zochten mijn lief en ik op voorhand op waar en hoe dat kon.

Vanuit Camden Market zo bleek, maar van wat we lazen in de reviews werden we niet vrolijk: lang wachten, overvolle boten, zelfs mét ticket niet zeker dat je er op geraakt met de kans dat je wéér een uur moet wachten ... . 

Ik weet dat reviews vooral geschreven worden door mensen die een slechte ervaring hadden waardoor ze vaak eenzijdig negatief zijn. Maar ons schrok hetgeen we lazen toch af. 

Op mijn eentje zou ik het er misschien nog op gewaagd hebben, maar mijn lief heeft nog meer dan ik een bloedhekel aan wachten. Dus besloten we dat hele bootje varen maar te laten voor wat het was en onze tijd op een aangenamere manier te besteden.

Zo kwam het dat we een stukje langs het water van Regent Canal kuierden .

Camden Market bleek extreem druk en toen we besloten te ontsnappen aan het enerverende gekrioel stapten we langs Regent Canal met een paar passen schijnbaar een andere wereld in. Eentje van rust en groen, met de kalmerende werking van klotsend water tegen kade en bootjes. 

De bruuske overgang tussen drukte en rust, tussen stad en wat meer groen, zorgde voor mij voor misschien wel het hoogtepunt van mijn tripje naar Londen. De gejaagdheid en chaos van de wereldstad die Londen is vertraagde plots tot een kabbelend watertje waar het leven eventjes tot stilstand leek te komen.

Al drentelend langs het water zat voortdurend Frieda Klein in mijn hoofd, de wat eigenwijze psychiater die de hoofdfiguur is in een zeer goede en spannende boekenreeks van Nicci French. Die boeken spelen zich af in Londen en Frieda Klein dwaalt daarin regelmatig urenlang langs kanalen in de Britse hoofdstad. Zij vindt daarin een rust en isolatie die ze soms nodig heeft om even te ontkomen van de vreselijke dingen die ze allemaal meemaakt. En daar zo rondlopend begreep ik dat helemaal. 

In tegenstelling tot Frieda Klein die liefst van al de nachtelijke of erg vroege momenten van de dag uitkiest om er rond te lopen en zo dan het rijk voor zich alleen heeft, kwamen wij wél wat medewandelaars tegen. Maar dat was niets in vergelijking met de mierennest die Camden Market was.  

Ons wandeltochtje mocht voor mij best wat langer duren want het werden bij ons geen urenlange wandelingen. Maar met 2 op stap zijn betekent compromissen maken en dus wandelden we  maar een klein stukje langs dat moois omdat we ook nog andere plannen op de agenda hadden staan. 

Maar moest ik ooit eens terug in Londen komen (en dat moet gewoon nog eens gebeuren want er valt daar nog zoveel te ontdekken), dan loop ik hier zeker terug opnieuw! 

Meer Londen via deze tag ... .