Parijs: het kasteel van Versailles

Ik heb met veel genoegen gekeken naar de TV-reeks "Versailles", waarin op een geromantiseerde manier verhaalt wordt over het leven van de zonnekoning, het ontstaan van het kasteel van Versailles en het dagelijkse leven aan het hof. 

Ik vond het alleen wat vreemd dat de serie in het Engels was ipv Frans.

In die serie viel het me op hoe formalistisch en protocolair het leven van al die mensen - hoe langer hoe meer - verliep. 

Voor het toenmalig equivalent van uitgeteld in de zetel ploffen, broekknop los en zak chips op de schoot lijkt me daar geen plaats te zijn geweest. 

En zonnekoning of 1 van zijn naasten zijnde had je niet al te veel ruimte voor privacy: zelfs aankleden en eten werd gedaan met toeschouwers. 

Maar hé, ik was er niet bij dus misschien vergis ik me schromelijk natuurlijk.

Toen ik mijn lief vertelde over de tentoonstelling met werken van Vasarely, wilde hij direct mee naar Parijs. 

Maar in de weken voor ons vertrek was het niet die tentoonstelling die hem het meest verlekkerde op ons uitje. 

Hij had me namelijk zover gekregen om ook een bezoek te brengen aan Versailles. 

En daar had hij aan de keren te horen dat hij daar over bezig was heel erg veel zin in.

Ikke veel minder. 

Niet dat ik Versailles niet wilde zien. 

Maar ik vreesde daar in een zeer grote drukte verzeild te geraken. En daar hou ik écht niet van. 

Dat is ook de reden waarom ik er tijdens mijn tripjes naar Parijs op mijn eentje nog nooit naartoe ging.

Toen ik enkele dagen voor ons vertrek ergens een blogpost las (sorry, ik vind hem niet meer terug en kan dus niet linken) van een ervaren reisblogster die vertelde over haar horrorervaring van Versailles - het enige wat ze had gezien, waren de plafonds want meer kon ze niet zien doordat ze vastzat in een mensenmassa - was ik er nog minder gerust in.

Maar mijn lief had het bezoek aan Versailles goed voorbereid: hij had een hotel gezocht vlakbij Gare d'Austerlitz zodat we snel in de trein richtig Versailles konden stappen, had ticketten gekocht waardoor we niet zouden moeten aanschuiven en had een strak en vooral zeer vroeg tijdschema uitgewerkt zodat alles zo optimaal mogelijk kon verlopen.

En het moet gezegd: hij is daar in geslaagd!

Ik vertel en laat vandaag foto's zien van het kasteel van Versailles. 

Maar er komen nog blogposts over deze plek aan want er waren ook nog tuinen en bijgebouwen.

We liepen er een hele dag rond en ik denk dat we daar met gemak nog een dag zouden kunnen hebben doorgebracht en dan nog andere dingen zouden te zien krijgen. Versailles is echt enorm.

Eerlijk gezegd was dat zelfs het oorspronkelijke plan van mijn lief maar dat heb ik hem toch uit zijn hoofd kunnen praten. 

Want na 1 dag daar rondlopen waren we allebei echt totaal op. 

Een dagje extra zou ik er niet meer bij kunnen hebben gehad denk ik.

Mijn lief had dat allemaal goed uitgezocht want toen we aan de ingangspoort kwamen aangewandeld op een onchristelijk vroeg uur, bleek daar zich al een lange rij te vormen.

Maar met ons ticket konden we zonder zelfs maar een minuut te moeten aanschuiven direct binnenstappen!

Het eerste wat me opviel toen ik het kasteel zag, was de enorme hoeveelheid blinkend goud dat overal in en op dit gebouw is aangebracht.

Het is overduidelijk dat dit gebouw niet alleen functioneel en mooi moest zijn, maar vooral macht en rijkdom moest uitstralen. 

En daar slaagt het zeer goed in.

Binnen liepen we rond in ruimtes die van boven tot onder gedecoreerd waren met schilderijen, beelden, bladgoud en indrukwekkende kandelaars en lusters.

De schilderijen vertellen over heroïsche strijden met triomferende winnaars en verslagen verliezers, tonen belangrijke momenten in het leven van de heersers van die moment of portretteren de VIPS van die tijd. 

We liepen door zalen voor feesten en belangrijke evenementen en door privévertrekken van de koning en zijn naasten.

Wat er opvallend genoeg niet te zien was, waren de vertrekken waar al het personeel dat ten dienste stond van de prominenten woonden en hun werk uitvoerden. 

Eigenlijk had ik dat ook wel willen zien want zo'n hof was ongetwijfeld een goed geoliede machine en dat vraagt heel veel werk dat niet gedaan werd door de notabelen die we in ons ronddwalen zo uitvoerig getoond zagen.

Geen Versailles en zijn hofhouding zonder al die mensen achter de schermen.

Daar zo rondlopend - ook in de tuinen trouwens- viel me de gedachte binnen dat er ongelooflijk veel getalenteerde mensen moeten hebben rondgelopen in die tijd. 

Echt alles aan dat hof was versierd met kunst. 

En allemaal perfect uitgevoerd in rijkelijke materialen.

Ook daar moet veel volk mee bezig zijn geweest.

Mijn vrees voor ondraaglijke grote drukte was zo groot, dat het in de realiteit - gelukkig maar - alleen maar kon meevallen.

Er was effectief veel volk. 

Maar buiten in de slaapvertrekken van de koning en koningin was het toch niet benauwend druk. 

Zoals je op de foto's ziet heb ik wél meer kunnen zien dan de plafonds (die overigens ook een lust voor de ogen waren).

En de tuinen waren zo groot dat daar al helemaal geen sprake was van ondraaglijke drukte. 

Voila, ik hoop dat je bij deze wat mee kan genieten van mijn bezoekje aan Versailles via mijn foto's en verhalen. 

Tip: als je er zelf eens naartoe wil, loont het de moeite om op voorhand goed uit te zoeken hoe je dat zo comfortabel mogelijk kan doen.

Meer blogposts over Parijs hier of via deze tag ....