Parijs: 'Southern Geometries, from Mexico to Patagonia' in Fondation Cartier

Als ge mijn Parijsblogs van de laatste tijd allemaal achter mekaar zet, dan lijkt het wel alsof ik daar niks anders doe dan musea bezoeken.

Maar dat klopt niet helemaal.

Ik jaag alleen nu zo snel mogelijk al die museumbezoeken erdoor op mijn blog omdat die tentoonstellingen momenteel nog lopen en mijn blogposts sommige mensen misschien doen besluiten om zelf eens te gaan kijken. 

En dan is het handig dat ik het kan plaatsen voor de tentoonstelling afgelopen is ;) .

Ik bezocht Fondation Cartier voor het eerst afgelopen zomer en zag er toen een tentoonstelling die me zeer aangenaam verraste omdat ik er niet zoveel van verwacht had. 

Het bleek de tofste tentoonstelling te zijn die ik afgelopen zomer in Parijs zag.

Voor ik afgelopen kerstperiode naar Parijs vertrok, zocht ik al eens uit wat er in de verschillende musea te zien was. 

En hetgeen ik over de tentoonstelling in dit museum zag las, sprak me wel aan: ik zag felle kleuren, 'etnische' motieven, schoon vormen ... . 

Dus deze tentoonstelling belandde op mijn te-doen-lijstje.

Deze keer trok ik met grote verwachtingen naar het museum. 

Mijn eerste bezoek was zo goed meegevallen dat ik hoopte hetzelfde gevoel te ervaren als toen. 

Maar ik had beter moeten weten: hoge verwachtingen koesteren is vragen om teleurgesteld te worden. 

Dat is iets wat ik uit ondervinding al lang heb geleden geleerd. 

Ik probeer dan ook in mijn leven zo weinig mogelijk verwachtingen te hebben zodat ik ten volle kan genieten van hetgeen op me af komt en ik niet teleurgesteld word door iets dat op zijn eigen wel tof is maar niet overeenkomt met wat ik had verwacht. 

intermezzo: een voorval dat me deze conclusie over verwachtingen deed maken, was het verschil in ervaring die ik had in vergelijking met een goede vriend van me als we samen uit gingen. 

We gingen regelmatig met een aantal menen samen naar een fuif en ik amuseerde me dan te pletter: dansen, tetteren met vrienden, nog wat dansen... Ik kwam dan zeer moe, laat en voldaan weer thuis. 

Maar mijn goede vriend trok steeds weer zeer ongelukkig en gedeprimeerd van op dezelfde fuif richting bed. 

Hij was single en had het daar erg moeilijk mee. En als we uitgingen, vertrok hij altijd met de verwachting dat hij die avond de liefde van zijn leven zou ontmoeten. Wanneer dat niet gebeurde, was zijn avond naar de vaantjes. Ik vond dat een belangrijke les.

Bon, deze keer lukte het me dus niet om geen verwachtingen te hebben waardoor ik inderdaad lichtjes teleurgesteld was. 

Dit was natuurlijk een ander tentoonstelling met een ander onderwerp op een andere moment en de kans dat ze eenzelfde gevoel bij me op zou roepen als de vorige was natuurlijk erg klein. 

Op de tentoonstelling was een heel uiteenlopend overzicht te zien van werken van verschillende kunstenaars in en rond Mexico van lang geleden tot nu en gebruik makend van verschillende technieken.

Er hingen een soort van 'mobielen' van metaaldraad die me erg deden denken aan mijn eigen oorbellen omdat ze wellicht gemaakt zijn met dezelfde techniek: metaaldraad waar oogjes aan gebogen werden en die vervolgens aan mekaar gehangen werden.

Er was ook speciaal voor de tentoonstelling door architect Freddy Mamani een ruimte ingericht in felle snoepjeskleuren. 

Deze architecct heeft de gewoonte om terug te grijpen naar de eigen traditionele culturele achtergrond ipv naar moderne wereldwijd wat uniforme vormen en smaken. Het heeft iets kitscherig maar wellicht komt dat omdat wij zo'n uitbundigheid niet gewoon zijn in een wereld waarin momenteel strak en wit erg domineert.

In de kelder hing een werk met gekleurde draden en licht en schaduwen dat aangenaam om te bekijken was. 

Wil je er ook eens naartoe? Dan moet je dat beslist doen! 

Ik klink wellicht wat minder enthousiast in mijn blogpost maar dat komt niet omdat deze tentoonstelling niet goed zou zijn, maar wel omdat mijn verwachtingen hoger lagen dan wat ik te zien kreeg.

En tip: als je daarna een hongerken hebt, dan ben je vlakbij 'la Coupole'! 

Meer info over de tentoonstelling hier.

Meer blogposts over Parijs op deze pagina ...