Het Musée de la Chasse et de la Nature stond al een tijdje op mijn lijstje van nog te bezoeken in Parijs.
Mijn lief wilde er niet mee naartoe toen ik met hem de lichtstad bezocht. Maar het was me door verschillende mensen aangeraden als zeker een bezoek waard dus was ik erg nieuwsgierig geworden.
door Peter Coulter |
Ik vond dat ik dat eventjes uitdrukkelijk moest verduidelijken want op mijn instagramaccount deed ik dat niet en nadat ik daar een foto plaatste uit dit museum kreeg ik ineens enthousiaste reacties van jagers.... . Dat is dus niet de bedoeling...
Ik kan me nog voorstellen dat de jacht 100 jaar en langer geleden een functie had, maar wie vandaag de dag voor het plezier dieren gaat schieten hoeft bij mij op niet veel waardering te rekenen.
Ik kan me nog wat voorstellen bij het hele scenario dat een schot voorafgaat. Ik doe dat namelijk ook wel eens op bescheiden wijze en kan echt zeer blij worden als ik een schoon beestje ontwaar. Alleen is bij mij het dodelijk schot vervangen door een druk op de knop van mijn fototoestel. Ik snap niet dat je het moois dat je in zo'n zoektocht vindt dan vervolgens kapot kan maken door het letterlijk te vernietigen. (Plezier)jagers moeten toch wel een heel speciaal soort van mensen zijn, niet mijn soort van mensen....
Dus stapte ik met gemengde gevoelens het museum binnen.
Maar zie: ik vond het tof!
Ik kom in mijn dagelijks leven niet zo vaak opgezette dieren tegen, maar in die 10 dagen in Parijs de voorbije zomer zag ik er meer dan in de voorbije 10 jaar.
Ik zag er veel in dit museum, maar ook in het Museum van de Evolutie en in mijn logeeradresje alwaar de vaste bewoonster ze graag koopt op rommelmarkten en her en der in haar interieur tentoonstelt.
Ik zag er veel in dit museum, maar ook in het Museum van de Evolutie en in mijn logeeradresje alwaar de vaste bewoonster ze graag koopt op rommelmarkten en her en der in haar interieur tentoonstelt.
Geen idee vanwaar deze opgezette dieren kwamen...
En dat was in dit museum zeker het geval.
Ik zie mezelf met alle plezier in deze zetel neergevleid een paar uur verpozen met een boek en voor een keertje eens een glas lekkere rode wijn op een koude winteravond. Deze kamer vraagt om een glas rode wijn, en een knetterend haardvuur en poes op de schoot.
De giraf had een gat in zijn buik en je kon daar via het trapje je hoofd insteken.
In die buik was bijzonder weinig te zien, niks eigenlijk zelfs, en het rook er erg muf en onfris... Maar ik kan nu wel zeggen dat ik mijn hoofd eens in de buik van een giraf heb gestoken. Nu gij!
Wil je dit muuseum ook eens bezoeken?
Dan moet je hier zijn:
Rue des Archives 62
Le Marais
Parijs
Inkom: 8 euro
website
Ik geniet iedere keer weer van je Parijse verhalen. Alle bezienswaardigheden die je beschrijft sla ik op, want binnenkort gaan wij weer naar die heerlijke stad.
BeantwoordenVerwijderenOh, je gaat een plezante tijd hebben! Vertel vooral wat jij allemaal ontdekte! ( en er zijn nog veel blogposts op komst hier. Ik kan nog wel een paar maanden voortvertellen over de mooie dingen in deze stad ).
VerwijderenTen eerste bedankt voor je prachtige betoog tegen de jacht, ik sluit me daar volledig bij aan! Ten tweede wat een prachtig museum, kan me voorstellen dat je onder de indruk was, het klopt idd. Weer eens een heel andere entourage voor opgezette dieren, waar zie je dat nou, zo'n giraf. Tot slot, bedankt voor de tip, dat gaan we ergens opslaan. Fijne zondag!
BeantwoordenVerwijderendank je wel moon! Ook een fijne dag gewenst! Hier schijnt het zonnetje en staan de kralen klaar voor een middagje pret.
Verwijderensuuuper gaaf! en je hoofd in de buik van een giraf.. ja ik kan mij voorstellen dat het niet fris ruikt hahaha! :P
BeantwoordenVerwijderenIk voelde me wel een beetje bedrogen. Ik dacht namelijk dat daar iets heel spectaculairs te zien was . Wat nu juist de bedoeling was weet ik nog altijd niet :D.
VerwijderenI'm enjoying your posts on Paris. I thought I would share my one real post on Paris...
BeantwoordenVerwijderenhttps://jeanneselep.blogspot.com/2019/10/a-great-museum-for-halloween.html