Toen ik na een eerder bezoekje aan de lichtstad een blogpost schreef over de skeletten in het natuurhistorisch museum in de Jardin des Plantes, vermoedde ik dat er daar wellicht nog meer te zien was.
Ik had een reisgids van Parijs bij, mét handig plannetje. Maar die is mijn koffer niet uit geweest.
Ik doe het tegenwoordig anders: ik hang wat rond op het wereldwijde web, lees veel blogs en pin alles wat ik boeiend vind. Ook toffe plekjes in Parijs.
En zo komt het dat ik in hartje Parijs - meer hartje Parijs kan je niet vinden - een Engelse boekenwinkel binnenstapte.
Op mijn eerste dag in Parijs besloot ik wat rond te hangen op de Place de la Concorde, in de Tuileries en aan het Louvre. Het is daar vergeven van de toeristen, waaronder ondergetekende zelf natuurlijk (grappig eigenlijk dat ik als toerist graag de toeristenplaatsen en vooral de toeristenhorden zelf zou willen vermijden. Het moest er maar niet zo schoon zijn, ik pak ze er wel - met wat tegenzin - bij, die andere toeristen. Er is plaats genoeg. En ik wou dat ik kon zeggen dat ik er tenminste niet uitzie als een toerist maar helaas: het heupzakje, rugzakje, stapschoenen en fototoestel verraden me toch enigszins ... ). Daar rondkuieren heeft voor mij hetzelfde effect als in het water springen vanaf de kant van het zwembad: je bent ineens écht helemaal in Parijs.
Dat er in kunstencentrum 't Vaarje in Lissewege ook dit jaar veel moois te zien was, vertelde ik vorige week al. Maar ook in het dorp zelf stonden weer mooie dingen.
De alerte lezer zal vrijdag wel doorgehad hebben dat ik op congé ben geweest, de instagrammers onder jullie weten er zelfs al heel veel van want ik heb al heel wat foto's gepost ;) ( mijn excuses als ik overdreven heb ;) Het is den aard van't beestje ) .
Elke zomer veranderd het soezerig wit West-Vlaams dorpje Lissewege in een waar kunstenparadijs. Heel het dorp staat dan vol beelden en ik ga daar de laatste jaren elke zomer eens een keertje kijken.
Bij het zien van modedefilés vraag ik me wel eens af wat de bedoeling van sommige stukken is: het is vaak niet draagbaar en ook niet mooi. Maar door regelmatig tentoonstellingen in het modemuseum te bezoeken heb ik ontdekt dat het niet altijd om draagbaar en mooi gaat, maar ook om zoeken, experimenteren, grenzen verleggen, dingen in vraag stellen....
Vermits dit mijn lief zijn eerste bezoekje aan Parijs was sinds zijn jeugd wilde ik hem natuurlijk laten kennismaken met alle mooie plekjes die ik er al ontdekte.
Ik trok naar het SMAK in Gent met mijn moeder om de prachtige werken te bewonderen van Rinus van de Velde. Vooral ook omdat mijn liefste broerke er op afgebeeld staat en dat wilde ik wel eens in levende lijve bekijken. En het is waarlijk erg de moeite! ( Ben je nog niet gaan kijken: wees dan rap want op 5 juni zijn deze werken weer weg! )
Harnassen, sabels, kanonnen, ridders .... . Het kind in mijn lief kwam terug boven toen hij in de reisgids de beschrijving van het Musée de l'Armée las.
Soms heb je een duwtje in de rug nodig om toerist te spelen in je eigen stad.
Dat overkwam me onlangs. Een vriendin uit het verre Leuven vroeg me of ik zin had om naar een bloemententoonstelling te gaan in het Rockoxhuis in Antwerpen en zo kwam het dat ik als inwoonster van deze stad daar voor het eerst eens ging kijken...
Hoewel Latifa en ik beiden een rijbewijs hebben en we van (ondertussen ex-)meneer Latifa de raad kregen om ter plaatse in Marokko een auto te huren, was er geen haar op ons hoofd dat serieus overwoog om dat te doen.