Brussel: Het Magrittemuseum

Na een dagje Brussel met mama alwaar we ons kunstminnend oog trakteerden op veel moois in het Museum voor Schone Kunsten, besloot ik al dat ik snel nog eens terug zou komen. We hadden nog niet alles gezien in het museum en in hetzelfde gebouw is ook een ander museum gevestigd dat ik eens wilde bezoeken: het Magrittemuseum.

Dus niet veel later nam ik weer mijn mama bij de arm en trokken we opnieuw naar de hoofdstad. Omdat beide musea niet zijn opgenomen in de museumpas, moesten we betalen en dat samen met het gegeven dat wij geen ochtendmensen zijn en het al ruim na de middag was, deed ons besluiten deze keer alleen voor het Magrittemuseum te gaan. En daar bleken we de rest van de dag mee vol te krijgen.

De carrousel van esclarmoncle

de onwetende fee - portret van Anne-Marie Crowet

Een extra reden was dat een vriend van me me recent vertelde dat dit museum voor onbepaalde tijd zou sluiten voor renovaties. Maar deze info bleek ter plaatse wat achterhaald te zijn: het museum was namelijk al gerenoveerd en ik kon vaststellen dat ze dat goed gedaan hebben.

Het Magrittemuseum is ondergebracht in hetzelfde reusachtig gebouw als het Museum voor Schone Kunsten en we moesten na het binnen treden een heel traject afleggen - gang door, lift in, trap op en af - in het gebouw om aan de ingang van het Magrittemuseum te geraken. 

De vele werken van Magritte zijn zeer mooi uitgestald op donkere achtergronden. Dat maakt dat ze zeer goed tot hun recht komen en alle aandacht naar zich toe trekken. 
En er hangen echt veel werken, verdeeld over 3 verdiepingen.

Ik herkende een aantal werken, maar ik was toch verrast dat ik er ook heel veel zag die ik niet zou toegeschreven hebben aan Magritte. Ik kende zijn oeuvre dus blijkbaar niet erg goed.
De tentoonstelling vertelde me dat hij gestorven is in het jaar dat ik geboren ben en dat hij op een bepaalde moment communist werd. Ik weet dat dat in deze tijden wat raar bekeken wordt want geassocieerd wordt met dingen die wat mij betreft niet heel veel te maken hebben met echt communisme, maar - ik ga dan maar tegen de stroom in: bij mij heb je dan een streepje voor.

Mijn mama vertelde me dat ze zich meent te herinneren ooit in haar jonge jaren eens naast hem te hebben gezeten in een toenmalig Antwerps kunstenaarscafé. Cool hé! 

Omdat de titels niet altijd duidelijk verwijzen naar hetgeen ik zag op het schilderij - dat maakt uiteraard deel uit van de kunst van Magritte -  wist ik niet altijd goed of ik een titel en doek wel correct aan mekaar koppelde. Ik heb ze daarom hier in dit blogartikel maar hier en daar weggelaten.

Het was niet al te druk in het museum en we liepen met veel plezier van werk naar werk. En daarna wandelden we zoals altijd als ik met mijn mama in Brussel ben nog even naar de Koninklijke Sint-Hubertusgalerijen. Ik vind ze namelijk zo mooi en mama gaat er graag chocolatier in en uit (en vraagt daar dan telkens of ze ook chocolade hebben zonder suiker). Ik vind het eerlijk gezegd wel een beetje spijtig dat vele mooie plekjes in België ingepalmd worden door oneindig veel chocolatiers. Dat is namelijk saai. Maar dat doet niks af aan het feit dat deze galerijen mooi zijn. 

Wil je ook eens gaan genieten van de werken van Magritte? Je vindt alle info op deze website!

Wij bezochten het museum op 2 augustus 2025.

Meer blogartikelen over Brussel via deze tag of op deze pagina.