Metz: de botanische tuin - 2: de dieren

De botanische tuin had op botanisch vlak veel te bieden met zijn bijzondere bomen (heb je die boom met zijn stekelwortels gezien? Ik zal hem hieronder nog eens zetten anders, voor de zekerheid) en zijn kas. Maar ook op vlak van dieren werd ik ruim getrakteerd op plezante ontmoetingen.

Het begon al met dit. De meesten onder jullie zullen zeggen ' maar allez, dat zie ik zo vaak. Dat is toch niet speciaal?' Maar toch, maar toch! 
Ik heb zelf ook al vaker vuurwantsen gezien (ik zette ze zelfs ook al eerder hier op foto). Maar deze waren toch speciaal want - ik weet het, niet goed zichtbaar op foto - deze waren echt maar een speldenkopje groot. Ik zat op een bankje en zag daaronder rode puntjes bewegen en nadere inspectie leerde me dat het dus piepkleine vuurwantsjes waren.

En toen zag ik plots dit uit een haagje steken. 

Bleek ik op een bijzonder mooie kat te zijn gelopen die totaal geen interesse voor me had. Ik kreeg haar aandacht echt niet afgeleid van hetgeen er daar tussen de planten in de haag scheen af te spelen, al kwam ik er niet achter wat daar dan zo spannend bleek te zijn want ik zag er niks. 

Ik aaide ze, ik kirde, ik maakte foto's, maar ze keek gewoon door me heen. Ik was lucht ...

Wat een schoonheid hé. En wat een gelukzak om zo een heel park als speelplek te hebben.

Wat verderop werd mijn aandacht getrokken tot iets in het gras. Toen ik wat dichterbij kwam, bleek er een egeltje te zitten.

Toen ik stil stond en het - op een afstandje om het dier niet af te schrikken - wat grondiger bestudeerde, kwam het met neusje omhoog stilletjesaan een stukje dichterbij. Het arme beest werd serieus lastiggevallen door vliegen en dus probeerde ik ze weg te jagen. Helemaal gerust was het diertje niet want het bleef op een metertje afstand van me zitten. Toch rolde het zich ook niet in een bolletje dus het voelde zich zeker niet bedreigd door mij.

Ik was wat ongerust dat er iets mis was met het egeltje omdat het zo veel last had van vliegen, dus riep ik er een parkwachter bij. Die vertelde me dat het beestje helemaal in orde was, maar een jonkske was en wellicht nog niet goed wist dat het op deze moment van de dag in een donker hoekje hoorde te slapen. Hij plukte nog een teek van het buikje en zette het weer in het gras waarna het egeltje zijn ontdekkingstocht verder zette. Dat daar maar geen gekijf van kwam als moeder egel zou merken dat hij zo op stap was geweest! 

Ik vond dit zeer zeer plezant want ik herinner me niet ooit een egeltje in het echt te hebben gezien. Volgens mijn vader wel, want hij vond er eens eentje toen ik nog een klein meisje was vertelde hij me. Maar daar weet ik niks meer van, dus was dit voor mij toch echt de eerste keer dat ik er eentje zag. 

En nog was de dierenpret niet op. Ik hoorde heel de tijd lawaai van watervogels en in een vijvertje in het park bleken een aantal zwarte zwanen hun onderkomen te hebben gevonden. Ze zwommen statig  wat heen en weer maar omdat de zon fel scheen kreeg ik ze niet zo goed op de foto.

Tot ze genoeg gezwommen hadden en uit het water waggelden om een dutje te gaan doen. Toen had ik meer geluk.

Ik zag nooit eerder zwarte zwanen en vond ze bijzonder elegant. Ik ken iemand die in Australië woont en die zei na het zien van een foto van deze zwarte watervogel dat bij hen de witte zwanen de bijzondere exemplaren zijn. In Australië zijn de zwanen namelijk doorgaans allemaal zwart. Wisten jullie dat?

Soit, wil je weten wat er op vlak van planten allemaal te zien was in deze botanische tuin? Dan kan je hier het verslag daarvan lezen of je gaat er  gewoon in levende lijve eens naartoe! 

Ik ontmoette deze dieren op 16 augustus 2023.
Meer blogartikelen met dieren in de hoofdrol via deze tag ...