In mijn tuintje: dood roodborstje

Toen ik mijn dagelijks rondje deed in mijn voortuintje, ving ik in een ooghoek tot mijn schrik een dood roodborstje op bovenop een bosje planten. Het lag een flink eindje van het raam en ik vermoed niet dat dat de oorzaak van het overlijden van het arme beestje was. Wat er dan wel gebeurd was, kan ik niet zeggen. Ik heb geen flauw idee.

Zo'n dood vogeltje stemt me toch altijd wat droevig. Met een lichte krop in de keel besloot ik het diertje mee te geven met het groenafval in mijn groencontainer (ik bedenk me nu net dat dat wellicht eigenlijk niet mag, sorry huisvuilophalers!), maar niet zonder het een mooie rustplaats te hebben gegeven door het neer te vleien op een bedje van zachte groene blaadjes en te omringen met wat frisse bloempjes. 
Ik besloot er uiteindelijk zelfs nog een dahlia aan toe te voegen. Op die manier hoopte ik het diertje in kwestie een ietwat waardig afscheid van het aardse leven te kunnen geven, ook al was het dan in een afvalcontainer.

Uiteraard maakte ik van de kans gebruik om wat foto's van het beestje te maken. 
Met blote handen raak ik een dood vogeltje - of ander beest - liever niet aan, maar ik had mijn tuinhandschoenen nog aan en zo durfde ik het wél vast te nemen, het zachtjes te aaien en het even grondig te bestuderen: de mooie rode pluimpjes, de spitse snavel, de doodse oogjes...

In tegenstelling tot de onfortuinlijke groenling van een tijdje geleden, was deze vogel niet geringd. Maar over de groenling in kwestie kan ik jullie wel vertellen dat ik maanden na het invullen van de gegevens van de ring een brief kreeg met een verslag van waar en wanneer het diertje was geringd, hoe oud het was en welk geslacht het had. Ik weet het allemaal niet meer uit mijn hoofd, maar ik beloof hierbij plechtig dat ik de betrokken brief een keertje zal fotograferen en laten lezen. Ik vond het bijzonder fijn deze info te krijgen, al had ik uiteraard nog veel liever gehad dat het diertje in kwestie in leven was gebleven.

Bon, een vogeltje minder dat binnenkort van mijn verse lading vogelvoeder gaat genieten want vanaf het winteruur begin ik weer aan mij  dagelijkse voedselvoorziening voor de vogelpopulatie in de omgeving. Ik kijk er met veel goesting naar uit, en hoop er mooie plaatjes van te kunnen schieten met een nieuw fototoestel met supertelelens!

Alleen zonde dat dit exemplaar er niet meer tussen zal zitten ...