Nice: het wandelpad van Cap D'Aile naar Monaco

Een treinritje vanuit Nice bracht ons op een mooie zomerdag in mei naar het stationnetje van Cap'Aile. (Gelukkig liep dat veel vlotter dan een dag eerder, toen we vele uren vertraging opliepen door slecht functionerend openbaar vervoer.) Vanuit dat station hadden we een kustwandeling voorzien die tot ons tot in  Monaco zou brengen.  

En dat zeg ik bewust in voorwaardelijke wijs: ik kan namelijk alvast verklappen dat ikzelf - in tegenstelling tot mijn lief - niet in Monaco ben geraakt. Ter geruststelling wil ik er ook alvast bij vertellen dat dat niet het gevolg was van het 1 of ander probleem. 

smartphonefoto en zwaar bewerkt, maar ik vind hem mooi zo ... 

En nu ik toch in een loslippige bui blijk te zijn, kan ik nog iets verklappen: we startten onze geplande wandeling met een lunch op de mooiste plek waar we hebben gegeten in/rond Nice, en ik at er het lekkerste dat ik op mijn reisje naar Nice gegeten heb. We vonden namelijk vlakbij het stationnetje een restaurant met prachtig uitzicht over de zee. De eetgelegenheid zag er duur en sjiek uit maar het bleek toch nog betaalbaar en helemaal niet druk. Ik at er een tartaar van zalm met avocado en dat bleek exact de maaltijd te zijn die ik nodig had om heel gelukkig te worden. Sindsdien maak ik dat thuis ook geregeld.

Bon, zeer gelukkig zijnde en buikje voldaan konden we vertrekken. Cap d'Ail en het restaurant liggen aan het wandelpad over de rotsige kustlijn en we konden kiezen tussen naar links gaan richting Monaco, of eerst naar rechts gaan richting mooie baai en dan weer omkeren richting Monaco.

We kozen voor de lange weg en gingen eerst naar rechts.

Ik ben geen held wat betreft spannende wandelpaden heb ik tijdens ons vorige bezoek aan Nice ontdekt. Maar deze keer bleek dat ik toch meer durfde dan ik op het eerste zicht dacht. De verklaring daarvoor is heel simpel: leuningen. 

Het wandelpad naast de zee liep over de rotsen, met af en toe trapjes en steile rotswanden naast ons en grote diepten met kolkend zeewater aan de andere kant. Maar deze keer was op alle enge stukken een leuning voorzien en dan durf ik dat wél. Daar was ik blij om want het pad was tof en avontuurlijk en het uitzicht ontroerend mooi.

Het bleek wel vermoeiender dan ik had verwacht, wellicht ook door de intense wandeling die we een dag eerder hadden gedaan. Maar de beloning was groot: aan het einde van deel 1 van de wandeling kwamen we uit op een kleine baai met strandje en wat strandbars, omringd met rotsen. En dat vond ik een bijzonder mooi plekje.

Mijn vermoeide benen, de goeie muziek die over het uitgekozen terras mijn oren verwende en het beeldschoon zicht op de zee en de rotsen deden me besluiten om daar een tijdje te blijven hangen met een boek. Ik overwoog even om een ligbed te huren voor nog een portie extra "zen" , maar dat bleek 40 euro te kosten voor een halve dag en dat vond ik er toch een beetje over. 

Mijn lief die zoals ze dat in onze contreien zeggen 'geen zittend gat ' heeft, vindt ergens een uur blijven hangen in een stoel met een drankje en een goed boek pure horror, dus spraken we af dat hij de terugtocht zou aanvatten en vervolgens verder zou wandelen richting Monaco terwijl ik verder zou relaxen en op het afgesproken uur terug aan het stationnetje zou staan.

En zo geschiedde...

Ik werd nog getrakteerd op een blitzbezoek van een rosse kat die helaas geen aandacht aan me wenste te besteden, niet geaaid wilde worden en te snel weer verdwenen was zodat ik geen tijd had om te observeren hoe katten zich gedragen in de buurt van zee. 

Maar wat katten betreft is een blitzbezoek nog altijd beter dan geen kat natuurlijk.

zeer zeldzame muurhagedis

Helemaal zen en ontspannen beklom ik een tijdje later terug het eerste trapje dat het begin markeerde van het wandelpad, zo mijn lief tegemoet gaande die alweer terugkwam van Monaco. Onderweg zag ik mooie zee, indrukwekkende vetplanten, onbekende planten- en diersoorten (leve obsidentify!), een visser en een kattenportret. 

zeevenkel

En vervolgens mijn lief die ook heel content was en zo wandelden we een mooie ervaring rijker voldaan weer richting station. 

Wil je deze wandeling ook eens doen? Neem dan de trein tot het station van Cap D'Aile en stap van daaruit richting zee. Je botst direct op ofwel het lekkere mooie restaurant La Pinéde, ofwel het wandelpad. De mooie baai ligt hier en als je naar links gaat ipv recht, dan kom je in Monaco. 

Meer blogartikelen over Nice.