Iedereen heeft sociaal contact nodig om te kunnen leven en al zeker om gelukkig te kunnen zijn.
Maar de mate waarin een mens dat nodig heeft verschilt hard van persoon tot persoon.
Ik ben iemand die naast sociaal contact, ook heel erg veel nood heeft aan tijd op mijn eentje.
Ik woon dan ook bewust alleen en ben niet van plan daar verandering in te brengen. Ervaring leerde me dat van de verschillende samenlevingsvormen die ik al toepaste, dat de manier is waarin ik me het beste voel.
Het geeft me rust, de mogelijkheid om helemaal te doen wat ik zelf wil, geborgenheid ... .
Bon, dat allemaal ter inleiding bij deze blogpost over het kunstenfestival in Watou.
Het thema van dit jaar is namelijk " over alleenigheid en ondraaglijke eenzaamheid".
Ik bezocht Watou met vrienden Tonia en Nick. En we waren alle drie unaniem: de editie van dit jaar is bijzonder geslaagd.
Ik kreeg dat weer bevestigd toen in de foto's afwerkte. Het éne na het andere pareltje vulde mijn scherm... .
Sommige dingen waren gewoon een lust voor het oog.
En andere dingen grepen naar de keel...
Het indrukwekkendste vond ik de moment dat ik een oude donkere schuur betrad waar op dat ogenblik niemand aanwezig was en ik geconfronteerd werd met dit filmpje op groot scherm.
Zooooo straf zeg! Ik was blij dat ik het achteraf terug vond op You Tube.(edito: helaas staat het niet meer op You Tube ... )
Opvallend dit jaar was het gebrek aan kleur in de tentoongestelde collectie. Wit en zwart a volonté. Met hier en daar een streepken rood. Zeer geslaagd!
Deze werken van de tot dan toe voor mij onbekende Brigitta Sundström vond ik heel tof.
De kunstwerken in Watou zijn opgesteld in verschillende huizen en gebouwen in het dorp. Aan elke deur voelde ik telkens opnieuw een wat spannende verwachting: wat ga ik hier achter te zien krijgen.
Het kunstenfestival in Watou is 1 van de vele culturele initiatieven waarin de regering het mes zette en die niet meer kunnen rekenen op subsidies. Ik dacht dan ook dat het festival een stille dood gestorven was en ben zeer blij dat dat niet zo is.
Als je nog ergens een gaatje in je agenda hebt, dan is een bezoek aan Watou een goeie invulling voor dat gaatje.
Het kunstenfestival loopt nog tot 3 september en je vindt alle nodige info op deze website.
Meer blogposts over kunst via deze tag ...
Prachtige rapportage laat je ons weer zien. Er is veel in jou verloren gegaan hoor, fotograaf, reisleidster en nog meer misschien?
BeantwoordenVerwijderenIkke reisleidster??? Dikke merci voor het compliment maar dat is écht geen job voor mij hoor .
Verwijderenamaai zo super om hier dit verslag te lezen , ben je ook in de tuin van 't festivalhuis geweest en de veranda ??? ik werkte als inwoonster van Watou mee aan het wildbreien en de mandala's haken , Rita
BeantwoordenVerwijderenAwel, ik weet het niet zeker: we hebben alle locaties op het mapje bezocht, maar de termen die je gebruikt doen bij mij geen belletje rinkelen. Ik zag inderdaad een mandje met brei-en haakgerief staan in de tuin waar ook die schuur staat, aan de vijver. Maar het was me pas na het bezoek aan Watou duidelijk dat je daar kon aan meehaken. Maar dat is niet erg hoor: ik was in gezelschap en het zou wat asociaal van me zijn geweest als ik op mijn eentje zou zijn beginnen haken hé ;) . Is het festivalhuis het huis waar je de tickets koopt want daar ben ik in ieder geval niet in een tuin geweest. De enige tuin die ik heb gezien was die aan de schuur en de vijver.
Verwijderenin festivalhuis was de veranda ingericht als " haak en brei en borduur ruimte " en de tuin aangekleed met haak , brei en vilt werk , maar idd in gezelschap heb je daar dan geen tijd voor .
Verwijderen