Ik ging eens naar Parijs : het mooiste wat ik er zag : de Sainte Chapelle

Mijn tipgeefster en tevens bewoonster van het appartement in Parijs waar ik een week zou verblijven overliep met mij heel ernstig alle tips die ik had verzameld om van mijn verblijf in de lichtstad een succes te maken.

Sommige dingen werden afgeraden, en anderen dan weer sterk gepromoot. 

En de Sainte Chapelle moest ik zeker zien zei ze. 

Wie ben ik dan om daar aan te twijfelen ? Ze woont in Parijs, werkt in de artistieke sector en heeft een zeer goede smaak. Ik geloofde haar dus op haar woord...

Toen ik in Parijs zelf was, was ik al lang vergeten wat ze er allemaal over verteld had. Ik wist alleen dat ze dit erg de moeite vond en mama - die toen nog bij mij was  - wilde dit ook echt graag zien, dus doken we de metro in en lieten we ons naar de Sainte Chapelle voeren.

Eens terug boven de grond zag ik een groot gebouw met een grote poort en binnenkoer en  in een zijstraat een gelukkig kleine rij mensen die stonden aan te schuiven aan een onooglijke deur.

Bleek dat de Sainte Chapelle toegankelijk is via een zijdeur van het Palais de Justice en je mag daar niet zonder eerst een serieuze controle te zijn gepasseerd binnen.

Serieuze controle betekent door een metaaldetector stappen en je spullen op een band leggen om te laten doorlichten, net zoals in de luchthaven. Er hing ook een hele lijst van dingen die je niet mee binnen mag brengen en niet meer terugkrijgt als je ze hebt afgegeven aan de controleurs van dienst.

Waaronder messen...

Had mijn moeder toch wel haar zakmes bij zekers !

'Om een appeltje te kunnen schillen als ze daar eens zin in heeft' zei ze me. Dus raadde ik haar aan om het af te geven als ze echt de Sainte Chapelle wilde zien. Nog niet wetend dat ze het dan niet meer zou terugkrijgen. Had ik dat geweten, ik had er wellicht niks over gezegd en gehoopt dat het niet zou opgevallen zijn. Maar het was te laat, mijn moeder's appelschilzakmes is voorgoed verdwenen ergens in Parijs :).
Heeft ze ocharme  niks meer om haar appeltjes te schillen :) .

Bon.

En toen mochten we binnen.

Tussen een hoop gebouwen bleek zowaar een kerk te staan !
Bij binnenkomst van die kerk was ik aangenaam verrast :

ik zag koningsblauwe plafonds met gouden sterretjes en hier en daar een glasraam en mooie pilaren.

Een klein sprookjesachtig kerkje dus. We schoten plaatjes a volonté en trokken terug richting uitgang, de volgende Parijse schoonheid tegemoet.

Maar net voor ik buiten ging zag ik dit trapje in een hoek.

Met een pijl er naast : je kon ook nog naar boven... .

En toen ik bovenkwam viel mijn mond open door de schoonheid van de ruimte waarin ik terecht was gekomen.

Dit had ik echt niet verwacht. 

Niet te geloven dat ik bijna de deur uit was gegaan zonder het trapje naar boven te hebben opgemerkt en dus zonder dit schouwspel te hebben kunnen bewonderen.

Boven de kleine kapel met mooie hemelplafond bleek een zeer lichte hoge ruime 'zaal' te liggen die rondom rond helemaal van top tot teen bestaat uit glasramen. Van buiten valt dat niet echt op omdat de kerk zo verscholen staat tussen andere majestueuze gebouwen en er geen licht van binnen naar buiten straalt waardoor de glasramen niet echt opvallen.

Maar binnenin is dat echt hemels schoon.

Maar zo schoon jongens !

Ik trok er uiteraard massa's foto's van maar vind dat ze de echte schoonheid van dit gebouw niet helemaal tot hun recht doen komen.

Dit moet je gewoon echt eens zien met je eigen ogen!

Ik heb in Parijs echt heel mooie dingen gezien. 

Vaak was ik aangenaam verrast omdat het in't echt nog mooier bleek dan ik in gedachten had. 

Dat had ik bij de zalen vol skeletten in het natuurhistorisch museum en bij de opera Garnier heel erg. 

Maar dit gebouw was wel echt wel het hoogtepunt van alle dingen die ik in Parijs zag.

Ik vraag me trouwens wel af hoe ze dat hebben gemaakt, zeer straf vind ik dat ! Ze dateert van 1248! 

Als je er ooit eens de kans krijgt om er te gaan kijken, moet je dat zeker doen !

Ons voornemen om nergens binnen te gaan waar we zouden moeten staan aanschuiven hebben we hier een beetje geschonden. Toen wij er binnen wilden stond er namelijk een kleine wachtrij.

Maar langer dan 10 minuten hebben we niet moeten wachten. Ik denk wel dat we geluk hadden  : toen we terug buiten kwamen was de wachtrij veel langer. 

Binnen was er wel wat volk maar het was er nooit onaangenaam druk.

In de grote zaal boven staan heel wat bankjes waar je al die schoonheid in alle rust op je af kan laten komen zolang je wilt.

Boven is er ook een grote poort naar een gaanderij buiten. Ik heb geen idee of je via die poort ook op de begane grond geraakt maar ik zag er wel veel beeldhouwwerk met taferelen uit de bijbel.

Je betaalt wel inkom voor deze kerk. Maar voor die prijs kan je ook nog naar een museum van het Palais de Justice  naast de kerk. Ik kan je echter niet vertellen of dat de moeite was : we zijn daar niet naar gaan kijken . We trokken verder naar een andere mooie dame een klein beetje verder , de Notre Dame. 

Wil je er ook eens naartoe ? 

Dan moet je hier zijn : 

Boulevard du Palais 4

75001 Paris

Meer Parijs ...