Watou: een dorp vol kunst

' Dat zou nu eens echt iets voor M(i)e zijn ' , hadden ze tegen mekaar gezegd toen ze er rondliepen .

' Ze ', dat zijn vriend Nick en zijn vriendin Tonia.  

Elke zomer ga ik logeren bij vriend Nick en we bezoeken dan steeds Lissewege.

Maar er is ook altijd nog tijd over voor andere dingen . 

En dat werd dus dit jaar dat andere dorp vol kunst, Watou.
Want ze hadden gelijk : dat is inderdaad echt iets voor mij....

Dat werd me ook al door iemand aangeraden na mijn laatste post over Lissewege.  Zij wist natuurlijk toen nog niet dat ik effectief ook naar Watou trok ;). 

Ooit heel erg lang geleden ben ik al eens eerder in Watou geweest, met mijn ouders. Maar dat is zo lang geleden dat ik me dat eigenlijk niet meer herinner. 

Op verschillende locaties in het dorp kan je binnen gaan kijken naar de meest uiteenlopende kunstwerken. 
In Watou staat de tentoongestelde kunst steeds in relatie met woord en poëzie. 

Het eerste werk dat ik er zag was een hele wand vol zakjes met medicatie. Ik heb er een paar uitgepikt en in een collage gezet. 
Ik vond dat een heel grappig werk :)  ( Voor als je dat nog niet wist : kunst kan ook grappig zijn ). 

Ik zag ook een ruimte die van onder tot boven vol hing met tekeningen. Hieronder een greep er uit. Het bleek een dagboek te zijn, de kunstenares had elke dag een werkje gemaakt. ( Ik wil trouwens ook naar zee gaan ! ).

 

In tegenstelling tot in Lissewege is het bezoeken van al dat moois in Watou niet gratis. 
Maar je krijgt er wel wat voor terug.  Ik heb er van genoten !

Aan de ingang van de verschillende gebouwen zat steeds een jonge man of vrouw  kaartjes af te vinken. Ik vond het heel treffend dat ze bijna allemaal zaten te lezen. In Terry Pratchett onder andere, waardoor Tonia en ik van mekaar ontdekten dat we allebei fan zijn van deze boeken  :) .
Ik vond dat lezen opvallend omdat ik halvelings verwachtte dat ze op hun smartphone zouden zitten te prutsen. Niet dus. 
Die éne uitzondering die geen boek vast had zat trouwens te tekenen :).

Ik zag in Watou niet alleen mooie kunstwerken, maar op verschillende locaties ook schitterende oude tegelvloeren. Schoon hé! 

Onderstaand kunstwerk hing in de kerk.
En dat vind ik grappig :).

Een hele kamer - helemaal spierwit - vol met zwarte pijlen ! 

In deze plastieken constructie moest je inkruipen. Vermits ik dat deed samen met iemand die letterlijk niks ziet en ik ook wat claustrofobisch ben, heb ik me maar beperkt tot dat stuk van het werk waar ik nog kon rechtstaan :). 

En toen zat er een vlek op mijn lens ... Van de neus van de nieuwsgierige ezel vermoed ik .  

Maar toch mag den ezel - die deel uitmaakt van het kunstwerk want het gedicht gaat over een ezel - mee op mijn blog. Vlek of geen vlek  ...

Soit, normaal zou ik jullie nu allemaal oproepen om er ook eens te gaan kijken, maar helaas pindakaas : ge zult toch een jaarke moeten wachten dan. Deze editie is namelijk afgesloten, maar er komt zeker een 36ste ronde ! 

Als afsluiter nog dit : ik heb die dag evenveel tractors gezien dan in de laatste 15 jaar samen ! Echt overal kwamen ze voorbij gedonderd! Niet zo raar op het platteland in augustus natuurlijk, maar ik ben een stadsmens dus viel dat erg op :).