Ik ging eens naar Parijs - de EiffelToren en wat persoonlijke ontboezemingen ....

Diegenen die me volgen via instagram vallen nu natuurlijk niet uit de lucht , maar voor de andere lezers : ik ging een weekje naar Parijs!
Nu ben ik zeker niet de enige die dat al eens deed - het liep er namelijk vol toeristen, vooral Japanners en Amerikanen.
Toch was dat voor mij persoonlijk een soort van uitdaging.

Om te beginnen heb ik niet de reiskriebels geërfd van mijn vader (die trekt letterlijk de hele wereld rond, liefst met rugzak en voor minstens een paar weken tot een jaar. Op zijn nu 77ste wil hij binnenkort terug naar Nepal ... )  . Maar ik ben wel 'gezegend' met een grote nood aan vertrouwdheid rondom me heen. Er is ooit heel erg lang geleden zelfs een moment geweest dat ik al een paniekaanval kreeg toen ik achter de hoek om sigaretten ging (dat duurde gelukkig maar heel eventjes en kwam omdat ik toen totaal overspannen was : Ook in mijn leven is het niet altijd peis en vree).
Ik zal dus wellicht nooit de oceaan oversteken om aztekenruïnes te bewonderen of de Himalaya intrekken en Lhasa bewonderen, hoe tof me dat ook lijkt  . 

Ondertussen weet ik dat ik niet de enige ben die dat soort van gevoelens ervaar : Ik heb Herman Brusselmans bijvoorbeeld in interviews al veel beter dan ik zelf kan dezelfde emoties horen verwoorden. 
( Zijn er onder jullie nog die dat kennen ? ) 

De week Parijs van deze zomer begon ik ook al niet in de meest ideale gemoedsgesteldheid. Ik was namelijk al erg gespannen en gestresseerd toen ik vertrok. De vakantiedagen ervoor slaagde ik er niet helemaal in dat heerlijke vakantiegevoel te vinden dat ik zo nodig had. Misschien juist omdat ik er zo'n nood aan had ;) .... ?
( Ondertussen is het er wel in volle intensiteit trouwens :) . Gelukkig heb ik nog wat dagen vakantie over om er van te genieten ... )
En met dat gevoel, een behoorlijke portie stress voor het van huis weg zijn en met mijn moeder als gezelschap trok ik dus met de trein ( nog zo'n paniekuitlokker voor mij btw ) naar Gare Du Nord in Parijs....

Ik heb het geluk in mijn nabije omgeving iemand te hebben die in Parijs woont voor haar werk, midden in Montmartre. Ik bezocht ze vorig jaar al een keertje . Maar toen was ze er zelf ook. Deze keer was zij zelf op vakantie en mocht ik haar appartement gebruiken. Hoe cool is dat ! 

De eerste dagen nam ik mama mee, maar ik besloot ook om voor het eerst in mijn leven eens een paar dagen helemaal alleen door te brengen ' ver weg van huis '. 
Ik woon al zowat 20 jaar alleen, met veel plezier en volledig uit overtuigde vrije keuze. 
Maar ik was nog nooit alleen ' op reis ' geweest en vroeg me af of ik dat zou kunnen, ik me dan goed zou kunnen voelen en gewoon  hoe dat dan zou zijn. 
Een soort van uitdaging als het ware.
Ik was er niet helemaal gerust in, en om toch een link met thuis te blijven hebben kocht ik speciaal een minitabletje zodat ik makkelijk zou kunnen communiceren met het thuisfront. 

Ik geef toe, ongeacht het feit dat ik zeer erg genoot van wat ik deed en zag - wat is Parijs toch mooi dedju! - was het de eerste dagen niet simpel. De eerste dag werd ik wakker en zei bij mezelf : ik wil hier eigenlijk niet zijn. Maar een paar uur later was dat al helemaal weg.
Ook de volgende ochtenden ( ik voel me vooral 's morgens niet goed in mijn vel als ik te gestresseerd ben ) ging het wat moeizaam,  maar elke dag zag ik heerlijke dingen en ging ik uiteindelijk met een tevreden gevoel slapen.
En de juiste pilletjes zorgden ervoor dat angstgevoelens genoeg onderdrukt werden om te kunnen genieten van wat er rond me heen gebeurde.

Toen ik mama na enkele dagen op de trein naar huis zette was ik erg benieuwd hoe ik zou reageren, maar ongerust had ik niet moeten zijn.
De laatste dagen op mijn eentje vond ik zo mogelijk nog heerlijker dan de eerste !
Ik moest met niemand rekening houden, kon rondhangen waar ik wilde en voelde me overal op mijn gemak en reed alsof het niks was met de metro van de éne naar de andere kant van de stad op zoek naar nog meer moois.
Kortom : ik heb nu geleerd dat ik dat kan, dat ik ook mijn plan kan trekken op een ander, en dat zelfs plezant vind ;) ( ik denk da'k dat nog ga doen ;) ).
Ik was al heel lang van plan om dat eens te doen en ben heel erg blij met het resultaat en fier op mijn eigen ! Nah !  

De metro gebruiken was ook al niet zo evident trouwens : ik en metro's, het is geen goede combinatie. Maar na een eerste lastige ervaring ( een wenteltrap in de metro waar geen einde aan leek te komen : ' aaaaarrrrgghhhhhhh, we zitten hier wel héél erg eng diep! '  en vervolgens een bloedhete metrohalte, paniekgevoelens en een strenge mama die me vermanend toesprak dat ik me op iets anders moest concentreren en géén pilleke mocht pakken ... Het bleek echter een uitzondering te zijn : nadat ik ontdekte dat er ook een lift was en de andere metrostations helemaal niet zo heet waren was mijn angst helemaal totaal over! ) reed ik er in rond alsof ik nooit iets anders deed...

Soit,
Ik wilde eerst effe dat reisje naar Parijs kaderen vooraleer ik jullie de komende weken overstelp met foto's die ik er maakte ;) .
Ik wilde ook - met een beetje een klein hartje want ik stel me tenslotte wel erg kwetsbaar op door dit allemaal te vertellen - eens iets delen over dingen die soms wat moeilijker zijn in mijn leven . Dat is op mijn blog niet altijd zichtbaar en mensen zouden zo wel eens het gedacht kunnen krijgen dat mijn leven - en dat van andere bloggers - altijd perfect is. Maar ook ik heb dus zo mijn demonen.... Toch houden die demonen me niet tegen ook te genieten van wat ik doe. Dat wil ik er toch ook nog even uitdrukkelijk bijzetten omdat ik niet wil dat jullie nu denken dat ik als een hoopje ellende vol met angst en groggy van de pillen in Parijs zat. Hélemaal niet ! Het was tof! Ik wil nog een keertje ! 

wat spelen met de toren van Pisa ... euh ... de Eiffeltoren

Starten doe ik vandaag met foto's van de Eiffeltoren. We waren er niet speciaal naar op zoek, maar we waren naar Palais de Tokyo geweest en dat was zowat achter de hoek van deze toren. Dus besloten we hem toch effe van wat dichterbij te gaan bekijken en wat uit te blazen in een park op een bankje net onder deze stalen constructie.
En nu ga ik de rest van de foto's ( ik maakte er - ahum - 1700 ... Niet ongerust zijn : ik ga ze niet allemaal laten zien ;) ) bewerken en wat in 'zen'modus in de tuin zitten ;).

Meer blogartikelen over Parijs via deze tag ...