Het was dringend tijd voor nog eens een uitje met vriend Nick. Ik had ergens iets gelezen over een botanische tuin van de universiteit van Gent en wilde die graag eens bezoeken. Dus stelde ik hem een gezamenlijk dagje Gent voor. Vriend Nick is altijd wel te vinden voor een dagje uit dus was het plan snel beklonken.
Ik twijfelde effe of de tuin open zou zijn tijdens de schoolvakantie dus zocht ik het op. En tot mijn verbazing ontdekte ik dat er aan die botanische tuin ook een gebouw ligt van de Universiteit van Gent en dat dat gebouw een heus museum huisvest. Ik had nog nooit gehoord van dat museum, maar het blijkt ook nog niet zo heel erg lang te bestaan. Het zag pas het levenslicht in 2020. Toen ik dat bij aankomst in Gent aan Nick vertelde, bleek die gelukkig ook zin te hebben om dit museum te bezoeken.
De oprichting van dat museum was écht een keigoed idee. Om te beginnen bezat de Gentse universiteit (en bij uitbreiding zal dat wellicht gelden voor zowat alle universiteiten ter wereld) een hoop wetenschappelijke en academische artefacten en erfgoed dat ergens in verborgen kasten en kelders stond te verstoffen. Het is dan veel fijner om ze een plaats te geven in een museum waar heel de wereld ze kan zien.
En je kan ze ook gebruiken om een verhaal te vertellen over wetenschap, iets waarvan ik sinds de coronacrisis besef dat dat broodnodig is omdat vele mensen helemaal geen idee hebben hoe wetenschap werkt.
Het vertelt over hoe wetenschappelijke inzichten evolueren (ik herinner me nog hoe verbaasd ik was dat vele mensen tijdens de coronacrisis verontwaardigd waren telkens er een nieuw inzicht kwam bij monde van de coronadeskundigen omdat ze eerst a hadden gezegd en daarna b. Mensen leken niet te beseffen dat dat normaal is bij onderzoek naar een nieuw virus en de coronadeskundigen kregen heel wat te verduren daardoor.)
En over waarom creativiteit en out of the box-denken belangrijk is in wetenschappelijke projecten, vergissingen en fouten soms tot belangrijke ontdekkingen leiden, en over hoe wetenschap zichzelf steeds in vraag moet stellen ... .
Ik zag er een bijzonder interessante film over hoe men vroeger iets microscopisch probeerde te bekijken, gebruikmakend van zeepbellen of onbevruchte vis- of kikkereitjes ( ik ben vergeten of het een eitje van een vis of kikker was).
Verder zie je er een hoop oude wetenschappelijke instrumenten, allerlei wetenschappelijke modellen, dieren en lichaamsdelen op sterk water, opgezette dieren en insecten, mooie getekende planten, kunstobjecten en archeologische vondsten, ... .
Via interactieve beeldschermen kan je overal meer info opvragen of beluisteren. Ik vond dat deel niet altijd even gebruiksvriendelijk, maar misschien zijn kinderen en jongeren daar wel meer mee.
Ik had ook het geluk in gezelschap te zijn van Nick, een man die zijn hele actieve leven bezig is geweest met wetenschappelijke projecten en die me dus ook vanuit zijn ervaring vanalles kon vertellen over de dingen die ik er zag.
1 van de tentoongestelde objecten is een afgietsel van de hersenslagaders van een paard. De techniek om dat te doen is ooit uitgevonden door Da Vinci. Ik blijf me verbazen over de vele dingen die die man heeft gedaan. Zeer indrukwekkend!
Sommige objecten - de menselijke lichaamsdelen, mochten niet gefotografeerd worden maar dat staat goed aangegeven met een bordje.
Toen wij het museum bezochten, waren we vrijwel alleen. Nochtans vond ik het een boeiend museum. Wij gingen er midden in de zomervakantie naartoe en wellicht wordt het tijdens het schooljaar meer bezocht door scholen. Uiteraard bezochten we ook nog de tuin maar daar vertel ik later meer over.
Wil je er ook eens naartoe? Dan vind je hier alle info. Het museum is gratis toegankelijk met de museumpas.
What a fascinating day out.
BeantwoordenVerwijderenYes it was, and in good compagny!
Verwijderen