Kapellen: bunkers en loopgraven in het Mastenbos

Ik schrijf deze blogpost op 4 februari, een paar weken eerder dan hij zal verschijnen. Ik weet dus nog niet wat voor weer het zal zijn op de moment dat bezoekkers van mijn blog dit lezen, maar op het moment dat ik dit schrijf is het alweer een volgende dag in het rijtje van sombere grijze winterdagen. 

Ik hou niet van sombere grijze winterdagen. 

Een wijs man (dat gaat hij overigens graag horen ;) . Ik heb het namelijk over mijn vader) vertelde me ooit, vingertje in aanslag want dat hoort er altijd bij bij hem, dat het zinloos is om je slecht te voelen door het weer. Je kan daar namelijk toch niks aan doen. Er over zeuren en zagen helpt niet.

Dat is natuurlijk waar. Sinds hij me op die onweerlegbare waarheid wees, probeer ik op zoek te gaan naar manieren om mijn humeur wat op te krikken als ik voel dat dat wat naar de kelderverdieping begint te zakken door het grijze weer. 

Maar soms is het toch echt moeilijk om me er over te zetten. Zoals op de moment dat ik dit schrijf, op wéér een grijze dag, volgend op een ellenlange lijst van grijze miezerige dagen die we deze winter al voorgeschoteld kregen.

Maar zie! Ik vond nog een collectie foto's die ik afgelopen zomer maakte tijdens een wandeling! Zo'n sombere winterdag is ideaal om daar naar terug te kijken, om vervolgens wat te dromen over steeds dichterbij komende nieuwe zomerdagen.

Ik deed de wandeling in kwestie met mijn lief in het mastenbos van Kapellen ergens in juni 2021.  Mijn lief is aan die kanten opgegroeid en troonde me er mee naartoe, een beetje op zoek naar jeugdherinneringen aan spelen in bunkers in de bossen. 

In het Mastenbos staan namelijk heel wat oude Duitse bunkers en loopgraven uit wereldoorlog I, ik las ergens dat er in dat bos 70 bunkers zouden staan! 

Ik vond het plezant  om door die loopgraven tussen de bomen van de éne naar de andere bunker te wandelen. Ik ben namelijk geen soldaat die er in wereldoorlog I gestationeerd is want anders zou mijn gevoel helemaal anders zijn geweest vrees ik. 

Al vermoed ik dat er ergere plekken waren om je diensttijd te moeten doorbrengen want ik lees ook ergens dat er op die plek niet gevochten is geweest.

Sommigen van die bunkers zijn open en kan je bezoeken. Al moet je daar wel - weet ik uit ondervinding -  oppassen om je hoofd niet te stoten tegen lage plafonds. 

Ze worden ook nu nog nuttig gebruikt want ze zijn bewoond door vleermuizen. Ik hou van vleermuizen, al was met maar omdat ze de muggenpopulatie wat proberen uit te dunnen.

Op de locatie van de loopgraven en bunkers liet een kunstenaar ook zijn ietwat speciale creatieve uitspatting achter in de vorm van uitgekerfde taferelen in boomstammen. 

Wil je er ook eens naartoe? Dan moet je hier zijn. Laat dan wel je hond en fiets thuis want die zijn er verboden om schade aan de loopgraven te voorkomen.