geklets: over een zeer vervelende dag, een poes die naar de poezenhemel ging (snik!), een nostalgisch optreden in goed gezelschap en nog veel meer ...

Amai, ik heb veel te kletsen deze keer! Een aantal vervelende dingen helaas. Maar gelukkig ook wat plezante, zo blijft het toch wat in evenwicht.

Zo van die dagen ...

Laat me beginnen bij de vervelendste dag die ik in lang heb gehad. Zo'n dag waarop alles misliep en waar ik toch een paar dagen van heb moeten bekomen.

Het begon met een glazen bokaal vol gedroogde witte bonen die bij het maken van mijn ontbijt uit de kast op de grond viel: resultaat: een vloer vol witte bonen en glasscherven en een geïrriteerde Mie die besloot om de boel maar te laten liggen tot na de werkdag wegens eigenlijk geen tijd om die troep eerst op te kuisen.

Enkele minuten later werd ik gebeld door collega An met de boodschap dat er geen elektriciteit was op mijn bureau en ik dus beter vanuit thuis zou werken. Helaas pindakaas lag mijn werklaptop nog op kantoor omdat ik daar de vorige dag ook was gaan werken dus moest ik toch de deur uit.

Na wat chaos met een hoop rondlopende collega's met hun armen vol laptops en ander werkspul zat ik een tijd later weer op mijn fiets richting huis toen ik in mijn straat een openzwaaiende autoportier echt niet meer kon ontwijken en omviel op de rijweg. Gelukkig kwam er net geen auto aan of het was veel erger geweest. Ik strompelde terug recht en werd vervolgens geconfronteerd met de chauffeur in kwestie die me zei dat ze zich wel bewust was van haar fout, maar dat ik ook had moeten uitkijken want nu was haar portier misschien beschadigd....

Echt..... ! Ik was zo kwaad!

Ik weet uit ondervinding dat ik op zo'n moment niks meer voel omdat mijn adrenaline de hoogte in gaat. Ik kon dus ook niet goed beoordelen of ik al dan niet gekwetst was. Ik nam voor de zekerheid een foto van de auto en nummerplaat en vervolgde mijn weg naar huis.

Ik besloot het ongeluk sowieso bij mijn werkgever aan te geven als arbeidsongeval, het ook aan te geven bij de politie en voor de zekerheid toch naar de dokter te gaan omdat ik toch wat pijn voelde op mijn linkerbeen en een rare verdikking op mijn rechterarm had.

Na verschillende vergeefse pogingen om telefonisch een afspraak te maken met mijn huisarts-voor-noodgevallen  (ik heb er 2, mijn vaste huisarts waar ik sinds mijn 15de kom is echter te ver weg voor noodgevallen en ik kon er pas een week later op afspraak terecht) sprong ik maar op de fiets om ter plaats te gaan kijken wanneer ik er terecht kon en ze bleek geen open afspraken meer te hebben tot 2 dagen later en verwees me door naar de spoed.

Dat vond ik eerlijk gezegd een beetje gênant, want ik had niet de indruk dat ik verwondingen had die een bezoek aan de spoed verantwoordden, maar als mijn huisarts dat zegt ...

Mijn bezoek aan de spoed was ontluisterend. Ik kwam terecht in een chaotische volgepropte kleine wachtkamer waar na een oproep van een medewerker dat iedereen die geen patient was buiten moest ineens terug lege stoelen waren. Nochtans stond er overal goed aangegeven dat enkel patienten binnen mochten...

En binnen de kortste keren had ik ruzie met een man die weigerde zijn mondmasker op te zetten. Telkens als iemand kwam zeggen dat het op moest, zette hij het nadien weer af. Ik bleef hem daar ook over aanspreken en daar werd hij zeer boos van. Toen ik een foto van zijn gedrag wilde maken (dat doe ik telkens als ik niet meer weet hoe ik iemand zo ver kan krijgen om mijn en alle andere mensen in de omgeving hun veiligheid te respecteren, als een vorm van bewijs als het effectief misloopt, ook bij auto's op fietspaden en loslopende honden bijvoorbeeld ... ) werd hij zo koleirig dat hij 10 cm van mijn gezicht - nog altijd zonder mondmasker - kwam staan brullen. Uiteindelijk werd hij buiten gezet om daar verder te wachten op zijn beurt.

Ge zoudt zo denken dat hij hiermee zijn lesje wel had geleerd. maar nee hoor. Toen ik een paar uur later terug zat te wachten in een andere wachtkamer, zat hij daar ook, en alweer zonder mondmasker op.

Nu wil ik alle begrip hebben voor mensen die niet geloven in de ernst van corona. Dat lijkt me niet al te slim, maar ik kan mensen niet verplichten om dat te geloven. En van mij mogen zo'n mensen onder mekaar beslissen van de coronaregels niet te volgen. Wederom niet slim en niet goed voor de volksgezondheid, maar als ze alleen mekaar besmetten zal dat mij een zorg wezen. Maar dat mensen weigeren om in uitgerekend een wachtkamer van een ziekenhuis een mondmasker te dragen, en dat in aanwezigheid van een hoop andere mensen die niet de keuze hebben om daar op die moment niet te zitten, gaat er bij mij écht niet in..... Ik was eerlijk gezegd behoorlijk van mijn melk door zijn gedrag (zowel het mondmasker als de agressie) .

Maar eind goed al goed; na een plaat van mijn arm bleek er gelukkig niks ernstigers aan de hand te zijn dat 2 stevige bloeduitstortingen en met een voorschrift vol pijnstillende medicatie, 3 dagen arbeidsongeschiktheid en een attest voor werkgever en politie kon ik terug naar huis alwaar ik zeer blij was toen de moment aanbrak om mijn bed in te duiken en deze rotdag te kunnen afsluiten. Ik liep daarna nog een tijdje rond met schoon kleurtjes en wat pijnlijke plekken op arm en been, kon enkele dagen later op afspraak klacht gaan indienen bij de politie en sindsdien zijn mijn dagen gelukkig terug normaal.

Een optreden

Er waren gelukkig ook andere dagen. Zoals die dag dat ik met een paar oude klasvriendinnen eindelijk kon gaan kijken naar het optreden van de Whispering Sons in het openluchttheater van het Rivierenhof.
Dat optreden had moeten doorgaan in de zomer van 2020 en we hadden daar tickets voor.

Maar het was dus wachten tot september 2021 alvorens we echt konden gaan kijken. Het voelde een beetje raar om terug in zo'n grote groep mensen te komen, en dan nog wel zonder mondmasker. Maar het bleek een goede keuze om uitgerekend met deze vriendinnen naar dit optreden te gaan: ik zat samen met hen in de klas ergens in de jaren 80 in volle new waveperiode en de muziek van de Whispering Sons lijkt zo weggelopen uit die tijd. Het was ook aan de samenstelling van het publiek te zien dat de muziek uit een ander tijdperk stamt.
Ik denk niet dat er veel generatiegenoten van zangeres Fenne Kuppens (27 jaar) rondliepen tussen het publiek.

Het optreden was heerlijk en we trokken allemaal voldaan en met een goed gevoel naar huis. Het was fijn om nog eens zoiets te kunnen doen.
Benieuwd geworden naar de muziek van Whispering Sons en de indrukwekkend donkere stem van zangeres Fenne Kuppens? Luister dan eens naar dit nummer.

Naar de poezenhemel

In september hebben we ook afscheid moeten nemen van het heerlijk lieve zachte poezeke van mijn broer. Het arme beestje moest afvallen en wasdus al een tijdje op dieet. Maar ze viel ineens wel heel erg veel af, en dat alarmeerde mijn broer wel een beetje. Wat onderzoeken later kwam de bevestiging dat het wel degelijk goed fout zat: Lundje had darmkanker. Ze kreeg enkele weken na de diagnose een spuitje in de tuin waar ze zo graag zat en we gaan ze allemaal hard missen want het was echt een schatje.

Naar Nice

Ik was eerlijk gezegd zelf niet zo vragende partij om er alweer op uit te trekken, maar in tegenstelling tot ikzelf zit mijn lief nog altijd voltijds thuis te werken en hij wilde graag nog eens een weekje weg. Na heel wat gezaag van zijn kant, een hoop tegengepruttel van mijn kant en een reeks van opeenvolgende steeds wijzigende voorstellen legden we uiteindelijk een weekje vakantie vast in Nice. 

Op het eerste zicht lijkt dat niet slim omdat de coronacijfers daar nog steeds alarmerend slecht zijn. Maar een troef die we vooralsnog hier in België niet hebben en in Frankrijk wel, is dat je daar voor zowat alles een coronapas moet hebben. Dat maakt dat ik toch te overtuigen was om naar daar te reizen en binnen niet al te lange tijd zitten wij dus als ik mijn lief moet geloven een hele dag te mijmeren op een rots met zicht op zee. Van dat laatste geloof ik overigens niks: mijn lief is niet het type dat op een rots gaat zitten mijmeren als dat niet echt moet. Maar nu hij dat heeft uitgesproken heb ik natuurlijk een troef in handen om dat ook effectief te kunnen doen ;) . Wordt ongetwijfeld uitgebreid teruggekoppeld op mijn blog ;) .

Tips voor Nice zijn overigens van harte welkom!

En verder ...

... is de grote drukte van de start van een nieuw schooljaar op mijn werk stilletjesaan voorbij en dat is maar goed ook want ik heb het graag druk op het werk, maar ik had echt niet veel energie meer over om in mijn vrijetijd nog veel te doen ...

... kreeg ik mijn lief eindelijk zover dat we eens gingen wandelen op de Kalmthoutse heide (verslag volgt nog ) ...

... ben ik al weken receptjes met peer aan het uitproberen want de oogst van mijn perenboompje is dit jaar zeer goed ...

... sta ik nog steeds elke dag met verstomming te kijken naar de steeds groter wordende zwerm grasparkieten die sinds enkele weken elke avond bij valavond door mijn straat komen gevlogen op weg naar hun slaapplaatsje ... 

... moet ik alweer op zoek naar een nieuwe kapper want niet lang na mijn kappersbeurt is het salon overgenomen en "de Kevin" naar elders versast ... 

... moet ik ook alweer op zoek naar een nieuwe tandarts want na een tandartsenbezoekje waarbij een Engelstalige tandarts me meedeelde dat ik nog 4 keer moest terugkomen voor vanalles dat ik niet verstond om iets heel duurs te doen dat ik niet verstond, heb ik mijn volgende afspraak afgezegd om op zoek te gaan naar een tandarts die Nederlands spreekt en die niet omdat het goed opbrengt een hoop onnodige ingrepen wil doen. Niet dat ik mijn vorige tandarts daarvan beschuldig overigens, maar het probleem is dat ik doordat hij geen Nederlands kan, geen deftig gesprek met hem kan voeren om uit te maken hoe nodig die ingrepen die hij wilde doen écht zijn. En ik wil sowieso graag een tweede opinie alvorens al te drastische dingen aan mijn gebit te laten doen.

... komen er hoe langer hoe meer dahlia's in bloei en hoop ik erg dat de eerste vorst lang genoeg op zich laat wachten zodat ik daar nog lang van kan genieten ....

En om af te sluiten nog wat links en tips ...

• De docureeks 'de kinderen van' op canvas is zo ongeloofljk goed! Na de 'kinderen van de collaboratie', de "kinderen van het verzet", de "kinderen van de holocaust"  en de "kinderen van de kolonie", is het nu de beurt aan de "kinderen van migratie" en dat is echt een absolute must see!
• Ik ontdekte de blog van Wannes Daemen aan de hand van een op facebook  gedeeld stukje dat hij schreef : roest. Zeer schoon en troostend!
• Ik ben niet de enige die tijdens vergaderingen graag met mijn handen iets doe (in mijn geval tekenen): ook Eurocommissaris Margrethe Vestager doet dat blijkbaar en hier wordt uitgelegd waarom dat een goed idee is ... Maar dat wist ik natuurlijk al lang. 
• Hier een goed voorbeeld van hoe 1 beeld soms misbruikt wordt om de geschiedenis te herschrijven .
• In Leuven is er een tof café/cultureel centrum bijgekomen. Ze organiseren er allerlei interessante,  gezellige, lekkere, cutureke, plitieke en creatieve activiteiten en alles is er aan zeer democratische prijzen. Ben je eens in Leuven of ben je van daar spring dan zeker eens binnen in het groot ongelijk! 
• Eindelijk wordt er een stap in de goede richting gezet wat betreft verkeersveiligheid op de Turnhoutsebaan in Borgerhout. Maar het is wel maar een eerste stap. Er moeten daar veel drastischere zaken gebeuren.

Meer geklets via deze tag ....