Praag: De Vrtbatuin

En hop naar de volgende Praagse tuin! Hadden wij chance dat er zoveel interessante tuinen zijn in Praag zeg! Ideaal om op een veilige manier te kunnen reizen in deze tijden. 

De Vrtbatuin (ik kan dat dus echt niet uitspreken hé, probeer eens of jij dat kan?) ligt in hartje Praag goed verscholen achter een hoop deuren. Als je niet weet dat die tuin daar ligt, zal je hem ook niet vinden.

Je betreedt hem via een overdekt terras met fresco's.

De tuin is een oude barokke tuin en hoort bij het Vrtbovský-paleis. Het is een erg strak aangelegde tuin, vol gevormsnoeide buxus en haagjes die bloemenperkjes aflijnen. 

Tussen de beplanting door slingeren paadjes en trappen en dat alles is gedecoreerd met beelden.

Zoals het in een tuin zoals deze betaamt, is er ook een vijver met fonteintje en waterlelies.

En tegen 1 van de muren is een volière gebouwd vol kwetterende vogeltjes.

Ik werd vooral bekoord door een stukje tuin waar hortensia's in een zeer mooie tint roze voor een gele muur stonden te zonnebaden.  

In mijn tuin zijn de hortensia's ook roze, maar een sterker tint van roze. Af en toe - in jaren dat ik er op tijd aan denk om het juiste supplement toe te voegen aan de grond - verkleuren de bloemen in alle mogelijke soorten tussentinten van roze naar blauw. En ik heb ook een witte hortensia. Maar hortensiabloemen in dit zacht roze had ik nog nooit gezien.

Verder gebiedt de eerlijkheid me om toe te geven dat ik niet zo'n fan ben van strak aangelegde bloembedden en gemillimeterde vormgesnoeide buxussen. Ik hou van wilde tuinen. Deze tuin is naar mijn smaak echt véél te strak.

Ons bezoek aan de tuin confronteerde ons met de wat ongewone gang van zaken tijdens ons reisje, zijnde het gebrek aan toeristen in een stad die normaal overloopt van de bezoekers uit alle windstreken. 

In deze tuin was er namelijk in tegenstelling tot elders in de stad wél een groep Japanse toeristen aanwezig en het verschil met de rust elders in de stad was zeer opvallend. 

Ik werd er eerlijk gezegd heel ambetant van, van het getater, geroep, en vooral ook het gebrek aan afstand houden. 

En ik prees me stiekem erg gelukkig dat het de enige keer was dat we zo'n groep tegenkwamen. Een beetje hypocriet natuurlijk, want ik was natuurlijk zelf ook een toerist. Al durf ik te hopen dat ik minder nadrukkelijk aanwezig ben op plekken die ik bezoek dan deze groep. 

Via 1 van de trappen bracht het pad ons tot in een kleine exporuimte waar wat werken hingen van plaatselijke kunstenaars. 

Wil je er ook eens naartoe? Hier vind je alle info. Er wordt inkom gevraagd om er binnen te kunnen. 

Meer Praag via deze tag ...