Praag: Een ontdekkingstocht op de Petrinheuvel

Coronagewijs kozen we ervoor om veel dingen in open lucht te doen tijdens ons bezoek in Praag. En dat bleek niet moeilijk want er zijn veel mooie tuinen en parken in Praag. Achter ons hotel was er een hele heuvel die lag te wachten om door ons verkend te worden. En daar bleken best wel wat speciale plekjes te ontdekken.

Eerste stop op onze ontdekkingstocht op de heuvel, was een vijver vol kroos met een beeld van Hercules en een watervalletje op de achtergrond.

Op de moment dat ik dit schrijf, zit ik zwetend en naar adem happend in de zetel in een hermetisch afgesloten appartement in een poging om de hitte buiten te houden.

De temperatuur op de dag dat we de Petrinheuvel verkenden was in vergelijking met nu een verademing. Toch vond ik dat toen ook al behoorlijk warm. Deze vijver met Hercules was dat ook een uitstekende plek om effe te verpozen.

De vijver had naast de waterval en de heldhaftige Hercules, nog een andere attractie. Maar het duurde effe vooraleer we dat door hadden.

In het water lagen 2 rotsblokken. Op de laagste ervan zat een eend wat te soezen in de zon.

Nadat ik wat mijmerend had uitgekeken over het vijvertje zag ik ineens boven op de hoogste blok iets bewegen. Bleek daar een hele bende donzige eendenkuikentjes te zitten!

Ik vond dat goed gezien van die moeder: de kinders hoog en veilig op een steile rots, zij er onder om de toegang tot de rots te bewaken.

Even verderop stootte we op een klein maar erg charmant houten kerkje.

Dat wisten we natuurlijk op voorhand, we waren er zelfs bewust naar op zoek ;). Het gaat om een oud houten Russisch orthodox Karpatenkerkje.

Het blijkt al erg oud te zijn en is na WO I plank voor plank naar hier verhuisd te zijn vanuit een wat verder gelegen dorp. Dat kan je hier lezen.

Onder de gaanderij aan de zijkant van de kerk hebben een aantal daklozen een onderkomen gevonden.

Normaal is dit kerkje gesloten. Het was enkel omdat er een mis bezig was dat ik er eventjes kon binnen kijken. Ik besloot dat heel discreet te doen door vanuit het deurgat snel een blik naar binnen te werpen.

Ik zag een volgepropte ruimte met veel vrouwen met kanten doeken op het hoofd, en met veel goudverf bedekte iconen.

Een heuvel heeft als logische consequentie dat je bergop moet wandelen als je bovenaan wil geraken, en dat deden we dan ook. We passeerden onderweg een mini-eiffeltoren en een quasi verlaten speeltuin.

We hielden ook nog even pauze in een zeer warme van bijen gonzende rozentuin.

En vonden ook de Kinsky tuin met een vijver vol dikke vissen en waterlelies.

Via kronkelige paden op en neer tussen het groen dwaalden we rond op de heuvel om hem tenslotte weer te verlaten voor de bewoonde wereld via een stukje aards paradijs, een boomgaard vol knoestige fruitbomen.

En hiermee hadden we bijlange nog niet alles gezien wat er te ontdekken viel op deze groene plek!

Wil je er ook eens naartoe? Dan moet je hier zijn.

Meer blogposts over Praag via deze tag of op deze pagina.