In mijn huiskamerjungle: Mijn doodgewaande woestijnroos of Kalanchoe thyrsiflora

Een paar jaar geleden startte mijn teamcoördinator met een toffe verjaardagstraditie: ik kreeg een pannenkoekplant van haar kado toen ik jarig was en sindsdien krijgt elk jarig teamlid  een plant kado van de anderen. Vermits ik van planten hou vind ik dat een bijzonder fijne verjaardagstraditie.

Enkele jaren geleden kreeg ik op mijn verjaardag een vetplant in mijn handen geduwd. Ik heb me rot gezocht naar een foto van hoe de plant er toen uitzag, maar ik heb er blijkbaar nooit een foto van gemaakt raar genoeg. Dus je zal me moeten geloven als ik vertel dat de plant handpalmgrote bladeren had die in een rozet vertrokken vanuit helemaal tegen de aarde van de pot. De bladeren waren zo groot en zo laag gelegen dat je niks van de potgrond zag.

Dit is de oudste foto die ik van de plant vond. Hij had toen onderaan al wat bladeren verloren.

Ik had op die moment ook net een prachtige bloempot op de kop getikt. Het ding is loodzwaar want van beton gemaakt en heeft een zeer mooie decoratie op de buitenkant. En die plant paste daar perfect bij. ( maar zo vreemd dat ik daar geen foto van heb want dat was echt een plaatje hoor!) 

Echter, het mooie plaatje bleef niet duren. Blad na blad verdorde en viel af. Ik ben niet zeker of dat elke keer wees op een problematische situatie, want soms verliezen planten natuurlijk oudere bladeren en krijgen ze er nieuwe in de plaats. Maar er bleven er maar vallen en stilletjesaan verscheen er een stengel met bovenaan nog wat kleinere blaadjes.

En afgelopen winter vielen ook de laatste blaadjes af en bleef enkel de stengel nog over. Ik besloot dat ik er genoeg van had en ik zette de bloempot-met-stengel in afwachting van een ander plan in de tuin.

Ondertussen groeiden en bloeiden er andere dingen wél goed in mijn huiskamerjungle, en kreeg ik hoe langer hoe meer stekjes bij van andere vetplanten. Die stekjes ontstonden doordat ik afgevallen blaadjes bij een willekeurige kamerplant mee op de potaarde legde waarna er uit dat blaadje eerst worteltjes en wat later nieuwe minuscule blaadjes ontstonden. 

Zo verzamelde ik als extraatje bij een aantal kamerplanten zeer langzaam maar zeker een collectie nieuwe vetplantjes en ik besloot die allemaal uit hun behuizing bij de grote plant te halen en bij elkaar te zetten bij de zielige stengel in de tuin. 

Ondertussen werd het lente en in mijn achtertuin betekent dat de start van een half jaar tropisch klimaat omdat de tuin omgeven is door 3 bakstenen muren en de zon er volop schijnt als ze op haar hoogst staat via de vierde kant.

En toen gebeurde het:  de dood gewaande kale stengel kreeg zowel aan de voet als aan de top nieuwe blaadjes! Op slechts enkele luttele  maanden tijd - bij de toegevoegde vetplantstekjes zie je nauwelijks dat ze gegroeid zijn - ging hij van niets tot dit!

Het is niet de eerste keer dat een plant die ik opgeef het toch plots terug goed begint te doen. Ik kan niet altijd verklaren hoe dat komt, maar het is natuurlijk altijd een plezante verrassing. Maar van die verrassing kan je natuurlijk enkel genieten als je een doodgewaande plant niet te snel de groencontainer in kiepert. 

Het werkt natuurlijk ook niet altijd. Mijn bromelia die helaas gerot is heb ik dezelfde "behandeling" gegeven als deze woestijnroos, maar daar was geen beweging meer in te krijgen. Morsdood, zoveel is duidelijk.

Speciaal voor deze blogpost heb ik wat info opgezocht over deze plant. Om te beginnen moest ik determineren wat voor plant het juist was en ik ben uitgekomen bij de woestijnroos of Kalanchoe Thyrsiflora. Maar het kan ook best zijn dat ik er helemaal naast zit. Als je denkt dat ik fout ben, laat het me dan gerust weten!

Op vlak van verzorging van de plant leerde ik dat:

• hij van zijn oorspronkelijke grijzige kleur naar roodbruine randen evolueert onder impuls van het zonlicht. Dat is een proces dat bij veel vetplanten met blaadjes gebeurt, maar vroeger dacht ik altijd dat dat het begin van het einde was voor mijn planten als ik die verkleuring zag. Niet dus: gewoon het effect van wat zonlicht op de bladeren.
• hij ook een laagje poeder op zijn bladeren heeft. Ook daarvan dacht ik vroeger dat dat een teken was dat het niet goed ging met de plant en hij te maken had met de 1 of andere schimmel of insect. Ook niet dus. Totaal normaal.
• De plant houdt van warm en van veel licht en zon en kan zelfs voor het raam in de zon staan. Hoe meer licht, hoe roder zijn bladeren worden. Toch durf ik het niet goed aan om hem in de zon op het zuiden achter het raam te zetten. In de zomer zet ik hem liever buiten in de zuiderse zon en dat doet hem dus duidelijk goed.
• Gieten doe je zoals bij elke vetplant best niet al te vaak. Hij kan makkelijk droogte verdragen, maar natte voeten helemaal niet. (het zou kunnen dat dat bij mij de reden was waarom hij zijn bladeren verloor). 
• Hij houdt ook van droge lucht. sproeien is dus niet nodig. Als hij wat te stoffig wordt, geef ik hem een veeg met een licht vochtige doek. 
• Je kan hem ook stekken.
• Hij kan ook bloemen krijgen maar ik las ook ergens dat dat het einde van de plant betekent omdat dat te veel energie van hem vraagt. 

Bon, voila. Hij is nog niet terug hersteld in zijn oude volle glorie, maar ik ben toch blij met hoe hij er vandaag uitziet in vergelijking met enkele maanden geleden. Ik hoop dat hij het nu goed blijft doen. In de winter haal ik hem terug binnen en krijgt hij een plekje op de vensterbank boven de verwarming. 

Moraal van het verhaal: geef een plant niet te snel op. Er kan nog iets moois uit ontstaan als je hem nog effe laat staan!

Meer blogposts over mijn huiskamerjungle via deze tag.