(corona)geklets: over mijn vakantie, proximusgedoe en wat linkjes

Dat vliegt toch voorbij hé zeg. Ik had 5 weken vakantie, besloot er op mijn blog nog 2 weken vakantie aan te plakken en de herfst zit alweer al een beetje in de lucht! Het was in ieder geval een zomer om nooit te vergeten, en ik hoop dat we er ooit op kunnen terugblikken als op 'die éne speciale zomer dat we mondmaskers moesten dragen, "social distancing"een normaal dagelijks begrip was en reizen een pak minder vanzelfsprekend was".  

Mijn vakantie zette ik in door mijn slaapkamer deels wit te schilderen (was limoengroen met forelgrijs en nu limoengroen met spierwit en dat is fantastisch!), en de pershouten (ik ben daar dus echt niet gerust in dat dat lang schoon gaat blijven) omkasting + vensterbank van de vorig jaar gestoken  nieuwe ramen nog een extra laag witte lak te geven. 

Ik kreeg er een hardnekkige opruimjeuk door en heb de vakantie op momenten dat het te heet was om buiten te komen oa gebruikt om mijn huis te bevrijden van wat doorheen de jaren bijeengesprokkelde troep die ik toch niet (meer) gebruik. 

En zo ontdekte ik dat de kringwinkel in Antwerpen herbruikbare spullen gewoon komt ophalen! Daar was ik zo ontzettend blij mee en  deze ontdekking opent perspectieven om nog meer weg te doen. Ik heb namelijk geen auto en dat is meestal geen probleem. Maar op vlak van overbodige spullen het huis uit krijgen, geeft dat toch wat moeilijkheden. 

De 2de week van de zomervakantie bracht ik door in Praag. Dat reisje was al gepland voor er sprake was van corona en ik ging er lang van uit dat het niet zou doorgaan. Tot een week voor ons vertrek was het voor mij nog altijd niet zeker dat we zouden kunnen vertrekken. Ik had er ook niet zoveel zin in en tobde behoorlijk over wat er allemaal zou kunnen mislopen:  stel dat we daar tijdens ons verblijf in een lockdown terecht zouden komen en daar de rest van ons verblijf niet meer buiten mogen. Of dat we niet teruggeraken? Of dat  1 van ons beiden (ik ging met mijn lief) ziek wordt? 

Maar niets van dit alles. Ons weekje (het werd een weekje omdat de vliegmaatschappij de vertrek en terugkomdata steeds veranderde en zo ons reisje verlengd werd)  Praag werd een fijne onderbreking uit de wat rare sfeer van deze coronadagen.

In Praag merkten we niet zoveel van Corona en zijn gevolgen. Op het openbaar vervoer moest je een mondmasker dragen en op veel plekken zag je handgel staan. maar dat was het zowat. Voor de mensen in Praag zal het wellicht wél duidelijker geweest zijn dat er iets aan de hand was: het aantal toeristen bleek ook in deze stad zeer beperkt te zijn in vergelijking met normaal. Maar dat vond ik alleen maar een meevaller.

Wij waren ons zelf wel erg bewust van de risico's en pasten ons gedrag aan door zoveel mogelijk buitenactiviteiten te doen. We bezochten veel parken en tuinen, een paar kerken waar geen volk rondliep en geen enkel museum. We droegen in winkels ook een mondmasker, hadden onze eigen ontsmetting op zak, en hielden afstand van andere mensen. 

Omdat ik maanden nauwelijks het huis verlaten had en geen mensen had gezien, was ik een beetje bevreesd voor de grote hoeveelheid prikkels die op me af zouden komen tijdens zo'n weekje in een grote stad. Maar daar had ik zo bleek gelukkig weinig last van. Wellicht kwam dat ook omdat het niet druk was in Praag.

Op weg terug tussen Zaventem en thuis hoorden we op de radio dat Praag ingedeeld werd als oranje zone omdat het aantal besmettingen er was toegenomen. Het was eigenlijk niet verplicht voor ons omdat het nog niet oranje was toen we er waren, maar ik besloot toch een test te laten doen en 2 weken in quarantaine te gaan. Ik zou het mezelf niet vergeven hebben als ik vervolgens zelf mensen zou besmet hebben. De test was gelukkig negatief en de 2 weken quarantaine vielen samen met de hittegolf en dan blijf ik toch liever binnen met gesloten ramen en gordijnen. 

Het plan was om in augustus ook nog enkele dagen naar mijn vast Parijsadresje te gaan . Maar ik wilde niet het risico lopen om daar niks te kunnen doen in geval ook daar de maatregelen zouden verstrengen en/of vervolgens bij terugkomst opnieuw in quarantaine te moeten. Dus liet ik dat plan varen. Ondertussen is Parijs rode zone en mogen we er zelfs gewoon niet meer naartoe. Het ziet er naar uit dat 2020 het jaar zal worden dat ik niet naar Parijs ging (de paar dagen dat ik er ziek in bed lag in januari niet meegeteld dan) .

Buiten mijn kasten binnenstebuiten draaien gebruikte ik de quarantaine ook om eens een hele week lang al mijn kraalgerief uit te stallen en oorbellen te maken. Ik heb daardoor een collectie oorbellen met bijbehorende tutorials in voorraad waar ik tot ver in 2021 wekelijks een blogpost kan mee schrijven. 

En uiteraard klikte mijn nieuw tweedehands fototoestel er op los in Praag en zal het resultaat daarvan de komende maanden te zien zijn op mijn blog. 

Het einde van de zomer en de eerste weken van mijn nieuw werkjaar zijn altijd bijzonder druk op mijn werk. Voor de zomervakantie planden we in dat we gesprekken met mensen  terug in levende lijve op ons kantoor zouden doen, maar toen was er nog geen sprake van een 2de golf. 

De tweede golf en de verplichting om in Antwerpen thuis te werken tenzij het echt niet anders kon deed me verwachten dat we terug van thuis uit zouden moeten werken. Maar tot mijn verbazing en een beetje ook verbijstering was dat niet het geval. Ergens besliste iemand om voor mij onbekende redenen  dat we toch onze gesprekken irl moesten voeren ipv telefonisch. Nochtans konden we dat de voorbije maanden wel degelijk op een succesvolle manier van thuis uit. Dat maakt dat ik de voorbije en de komende weken terug een aantal volle dagen op kantoor door breng. 

Gelukkig zitten we voor deze gesprekken tijdelijk in een veel rustiger plekje in het gebouw, beschikken we over het nodige beschermingsmateriaal en zijn er niet veel collega's aanwezig. 

Ik merk dat ik het bijzonder fijn vind om terug een aantal collega's te zien. Maar ook dat ik op dagen dat ik op kantoor ben 's avonds uitgeput ben en zoals gewoonlijk niet veel meer kan doen dan neerploffen in mijn zetel. Op dagen dat ik thuis werk is dat helemaal anders. Ondanks het feit dat ik meer werk verzet als ik thuis kan werken en ook thuis gewoon mijn werkuren presteer, voelen de thuiswerkdagen in vergelijking met de kantoordagen aan als een soort van vakantiedagen. Ik ben echt veel meer onstpannen als ik thuis kan werken.  Ik blijf hopen dat thuiswerk standaard praktijk wordt op dagen dat we geen gesprekken moeten voeren, ook na corona. 

Tenslotte wil ik mijn blog ook eventjes inzetten om het gebrek aan klantvriendelijkheid aan te kaarten bij de klantendienst van Proximus. Ik moest daar namelijk vorige week contact mee nemen ivm een fout in mijn factuur.

Ik verwachtte dat dit snel rechtgezet zou zijn, maar dat bleek een schromelijke vergissing. Ik telefoneerde naar hun klantendienst en kreeg een bandje te horen dat zei dat de wachttijden om iemand aan de telefoon te krijgen op die moment tot langer dan 10 minuten uitliepen. 

Dat bleek te kloppen .... . Ik zette mijn telefoon op speaker in afwachting tot iemand opnam en zette hem 3,5 uur later zonder iemand aan de lijn te hebben gekregen maar weer af ... . Ondertussen luisterde ik 3,5 uur naar slechte wachtmuziek.

Ik probeerde ze vervolgens ook te contacteren via messenger (wordt door henzelf aangeraden op hun website), via hun forum en via twitter maar nergens kreeg ik reactie. Tenslotte vulde ik ook maar hun klachtenformulier in. 

Pas op het einde van de volgende dag werd mijn messengerbericht gelezen en werd mijn probleem opgelost. Nu was mijn probleem niet wereldschokkend dringend, de oplossing er van kon best een paar dagen wachten. Maar anno 2020 is het absoluut niet toelaatbaar dat een communicatiebedrijf zo moeilijk bereikbaar is voor klanten. En het lijkt me voor het personeel van die dienst bijzonder onaangenaam om in zo'n omstandigheden te moeten werken. Ik las op al hun kanalen namelijk een hoop reacties van ontevreden klanten die net als ik tevergeefs probeerden iemand te pakken te krijgen. Ik voelde mij als klant eerder een melkkoe dan een koning. En dat hoort niet.

Bon, ik denk dat ik bij deze min of meer bijgebabbeld ben. Rest mij enkel nog dit lijstje van lees/kijkvoer:

• Hier leer je hoe je je mondmaskers correct desinfecteert:

• Dit filmpje met tekeningen van illustrator Katie Scott is zooooooooooo mooi!

• Inspiratie voor mijn vergaderdoodlewerkjes vind ik vaak op het instagramaccount van Ase Balko.
• Coole street art!

• Ik koop al jaren geen flessen water meer. Ik drink kraantjeswater en als ik op stap ga neem ik mijn drinkbus met kraantjeswater mee. Als je een fles water koopt, koop je eigenlijk geen water, maar een (plastieken) fles. Hier lees je een opinie van iemand die haarfijn uit de doeken doet waarom fleswater kopen geen goed idee is. 
• Mijn jongste broer heeft ook een blog! Een Blog? 
• Banksy is echt een held ....  <3 . 
• RIP Robbe De Hert. Ik herinner me nog die keer dat hij in SJW (waar ik lid van was in de jaren 80 en 90) toelichting kwam geven bij zijn film "Le Filet Americain" . Peter Veltmans schreef een uitgebreide In Memorial over hem waarin hij  aandacht heeft voor zijn politiek en sociaal engagement. 
• Zo maak je op traditionele wijze tomatenpuree. Al begrijp ik niet zo goed hoe ze daar insecten uit houden eerlijk gezegd ... 

• BOEH, Furia en een aantal andere organisaties starten een nieuwe campagne en deze film hoort daarbij: 

Voila, dat was het voor de eerste blogpost van dit werkjaar. Ik ga deze rubriek trouwens omdopen van Coronadagen naar 'geklets' want ik stel vast dat ik het plezant vind om af en toe wat te kletsen en linkjes te delen.

Meer geklets via deze tag....