In mijn tuintjes: over mijn problematische achtertuin en de bloemen in juni 2020

Als ik wat terugblader naar mijn vorige blogposts over mijn tuintjes, dan valt het me op hoe hard die tuin voortdurend verandert. Deze maand was het allemaal een pak soberder in mijn tuintjes. Geen spoor meer van de vrolijke felle kleuren van de bloembollen. Maar wel veel groen. 

En in mijn achtertuin is de transformatie totaal, maar dat zal de lezer van mijn blog iets minder opvallen omdat ik niet zo vaak foto's deel van mijn achtertuin.

Die achtertuin is namelijk een beetje een probleemgeval en dat heeft verschillende redenen.

Er zijn wat dingen van buitenaf die het plezier bij gebruik van mijn achtertuin een beetje bederven.

Zo heb ik een "achterzij"buur die haar airco net boven mijn tuinmuur heeft gehangen en die staat vanaf de moment dat er een sprietje zon verschijnt heel de dag te bulderen tot een uur of 8 en dat elke werkdag.

 

Dat ding maakt een onaangenaam lawaai, net alsof er heel de tijd een stofzuiger aan staat.

Ik heb al eens een poging gedaan om de eigenares daar op aan te spreken en te vragen om hem zo weinig mogelijk te gebruiken uit consideratie met de buren die er hinder van ondervinden, maar die mevrouw doet niet aan beleefde en respectvolle communicatie dus dat lukte niet echt.

Een ander probleem is de geur in de tuin en bij uitbreiding helaas vaak ook tot diep in mijn appartement. In het begin van goed tuinweer vraag ik me altijd af waarom ik er eigenlijk niet vaker zit - weliswaar met oortjes en zeer luide muziek om de stofzuiger op de muur te overstemmen.

Maar na een paar dagen goed weer duikt hij onzichtbaar terug op en weet ik weer wat de reden was: de erg dominante ijverig sproeiende kater die ik nooit te zien krijg maar die ik heel de zomer door zeer uitdrukkelijk in mijn neusgaten geperst krijg.

Ik zie de kat in kwestie nooit, maar ik ruik hem in de zomer zelfs tot binnen aan de voordeur.
De tuin is zo klein dat ik niet uitgeplozen krijg waar hij juist spritst - het stinkt in heel de tuin even erg. En ik zie de kat nooit waardoor ik hem ook niet kan afschrikken en ik weet bovendien ook niet van waar het beest in kwestie komt zodat ik ook het baasje niet kan aanspreken.
En als de stank van de kater er per ongeluk eens niet is, dan zit ik wel in de stank van de beerput of riool.

De begroeiing van de tuin is ook niet zoals ik het zou willen. Zo staan er 2 bomen: een vijgenboom en een laurierstruik/boom.
De vijgenboom staat veel en veel te dicht tegen de muur en is bovendien veel te groot voor zo'n kleine tuin.

De arme boom wordt door mij doorlopend zwaar toegetakeld. Ik moet hem voortdurend snoeien om te voorkomen dat ik niet meer buiten kan omdat de tuin dichtgegroeid is én om ruzie met de bovenbuur te vermijden want anders zitten ze daar binnen de kortste keren zonder daglicht.

Maar ook al staat de boom er eigenlijk niet op zijn plek, hij staat er door de constructie van de tuin (tussen 3 muren) en de ligging ervan (met open zijde naar het zuiden gericht en dus zeer warm en zonnig tijdens de warmste uren van de dag) ideaal om tomeloos bladeren en takken te laten groeien. Die ik er vervolgens even tomeloos blijf afsnoeien.

En de laurierstruik/boom staat zo dicht in de hoek dat hij voortdurend dreigt met zijn bladeren tussen de veel te dicht op mijn tuin gerichte airco van de achterzijbuur verzeild te geraken. Ik krijg dan ook regelmatig te maken met dreigbriefjes of afgesnoeide weggeworpen takken in mijn tuin.

De eigenares van de airco heeft nog nooit een poging gedaan om op een normale manier effe te vragen om er nog eens een stukje af te snoeien. Dat zou ik nochtans - met maar een klein beetje gemor omwille van al dat lawaai - gewoon doen als ze me dat zou vragen. Moeilijk zou dat niet moeten zijn, ik gaf ze al een paar keren mijn telnr en mailadres. Maar ze blijft dat negeren.

Dan is er nog de bodem: tegen de huiskant is op vraag van de vorige huurster ooit een rij tegels verwijderd. Daar ligt nu een dun laagje grond over wat morsige beton en steengruis waar niks op wil en kan groeien.
De rest van de tuin is vreselijk hobbelig en ergens halverwege steekt ook nog een beerputdeksel boven uit.

Toen ik hier pas woonde heb ik een poging gedaan om gras te zaaien maar dat is niet goed afgelopen. Nu is het een allegaartje van open plekken aarde met hier en daar een pol gras en wat kruipaardbeien. Tuinmeubelen staan hier erg wiebelig en in het gras liggen gaat niet want dat is er nauwelijks.

Ik heb een aantal jaren een groentenpottentuintje tegen de huisgevel gehad maar momenteel heb ik geen zin meer in heelder dagen rondzeulen met gieters. Dus geen groenten meer momenteel.

En tot vorige zomer stonden er een aantal frambozenstruiken tegen de achterste muur, waren alle muren begroeid met klimop en diende de tuin vooral als woonplaats van werkelijk honderden en honderden huisjesslakken.

Dit jaar besloot ik een nieuwe poging te doen om iets van mijn tuintje te maken. Ik deed alle klimop en frambozenstruiken uit, plukte honderden slakken uit hoekjes en kantjes en knipte ze met een licht maar steeds minder wordend schuldgevoel doormidden, en besloot de achtermuur vol te zetten met zonnebloemen en stokrozen voor een zomerse bloemenzee.

Het weghalen van de planten liep nog vlot, maar ze vervangen door mijn nieuw uitgekozen planten verliep minder rooskleurig.

Ik zaaide een zakje of 3 zonnebloemen, maar er zijn er maar 3 uitgekomen. Die heb ik zeer nauwgezet beschermd tegen de nietsontziende slakken en ondertussen zijn ze stilletjesaan richting hemel aan het groeien.
En ik zaaide 2 keer stokrozen maar die kwamen gewoon niet uit. Dus trok ik naar een tuincentrum en schafte me daar een lading nieuwe vaste planten en stokrozen aan.

Ik kwam met veel voorpret thuis met een hoop lupines en stokrozen en ik bracht ook nog een wondermooie kokardebloem en een paar bergamotplanten mee.

De stokrozen bleken maar deels stokrozen te zijn: de helft van wat ik bij had waren geen stokrozen maar lavatera alias struikmalva. Dat is familie van het vaak in het wild groeiende kaasjeskruid. Gelukkig vind ik dat ook mooi dus ze mogen blijven ;) .

Van de 4 lupines zijn er al 2 volledig verdwenen en de andere 2 hebben geen bloemen meer, worden opgevreten door de slakken en zitten vol bladluis.

Stokrozen zijn 2-jarige planten dus ik vermoed dat ik er pas volgend jaar echt bloemen van ga hebben. Ze lijken het voorlopig goed te doen.

De struikmalva blijkt samen met de kokardebloem de plant te zijn die toch wat kleur in de tuin brengt. Ik hoop dat het blijvers zijn en ze volgend jaar nog weliger bloeien dan nu.
En ik heb gelukkig ook nog 2 poten met vrolijke knalroze geraniums die in hun 3de levensjaar uitbundiger dan ooit tevoren in bloei staan.

In mijn voortuintje verloopt alles een pak rooskleuriger: ik zette hem vol met dahlia's en dit jaar zet het er naar uit dat dat gaat lukken. Er staan er al verschillende in knop en ik kijk reikhalzend uit naar de moment dat ze open komen.

Ik zaaide ook een strookje bloemenweide in en dat staat nu vol bijenvoer alias Phacelia, korenbloemen in verschillende kleuren, koolzaad, klaproosjes, citroenmelisse en nog veel meer. De bijtjes en hun vriendjes komen er uitgebreid van smullen.

Thuiskomen is nu een waar plezier: ik loop over een paadje tussen de weidebloemen en de oregano richting voordeur en daar word ik heel blij van.

Bon, Als iemand een goede tip heeft voor 1 van de problemen in mijn achtertuin: laat maar komen. Ik ben momenteel een beetje inspiratieloos....

Moest dit appartement mijn eigendom zijn, dan zou ik er eens wat geld tegenaan gooien om de tuin te laten aanleggen op een manier dar ik er meer plezier van heb, maar ik huur hier en dat is dus geen optie. Tips moeten dus goedkoop zijn en niet te drastisch ingrijpen in de basisconstructie van de tuin.

En ondertussen geniet ik van hetgeen wél goed gaat in mijn tuintjes en negeer ik de rest zoveel als ik maar kan :) .

Meer blogposts over mijn tuintje via deze tag ...