Moois van ' M(i)e': Parijs: Palais De Tokyo

vrijdag 30 augustus 2019

Parijs: Palais De Tokyo - City/Prince.ess

Afgelopen zomer begon ik mijn avonturen in Parijs met een bezoekje aan het museum Palais de Tokyo.

Daar loopt momenteel - nog tot 8 september - de tentoonstelling "prince.sse.s des villes".

Ge moet uw vakantie met iets beginnen hé!

Ik had op voorhand gecheckt wat er in mijn favoriete musea in Parijs aangeboden werd, en deze tentoonstelling leek me wel wat.

Bijkomend voordeel: Palais de Tokyo is open tot middernacht!

Niet dat ik al ooit tot zo laat in een museum heb rondgehangen, maar het idee dat je je echt niet moet spoeden om voor sluitingstijd rond te geraken ( dat is me later tijdens mijn tripje weer eens ergens niet gelukt trouwens ) is bijzonder rustgevend.

Al bij de binnenkomst werd ik gecharmeerd door kleurrijke schilderijen en mooi bewerkte koffiepotten en paraplu's.

Het was direct duidelijk: er was weer kwaliteit te zien.

Al bleek dat wat mij betreft geen constante doorheen de tentoonstelling.

Er waren stukken waarbij het allemaal wat te chaotisch, rommelig en voor mij nietszeggend werd.

Maar hé: smaken verschillen!

Zeer opvallend - en ik zie dat de laatste tijd gelukkig wel vaker in musea - was de diversiteit aan kunstenaars: er stonden werken van kunstenaars uit heel de wereld (Iran, Filipijnen, Mexico, Nigeria, Bangladesh ... ), waaronder veel vrouwen.

Er stond geen kunst van westerse witte mannen.

Hun werken mogen van mij ook in musea hangen hoor, er zijn zeer goede westerse witte mannelijke kunstenaars.

Maar de musea hangen vol van hun werken en het is goed dat kunstenaars met een andere achtergrond tegenwoordig eindelijk de aandacht krijgen die ook zij verdienen.

Zoals altijd in dit museum bestond deze tentoonstelling uit combinatie van schilderijen, installaties, fotografie en film.

Heel kleine werken, maar andere werken namen een hele ruimte in beslag.

1 kunstenaar richtte een bijzonder plezant cafetaria in met spanbandjes en bricoleerbuisjes.

Hij decoreerde er het cafetariameubilair mee, maar fabriceerde ook een hoop maskers en ik vond het heel amusant om daar even te zitten observeren - met een colaatje - hoe jong en oud enthousiast op die maskers vlogen.