Mijn papa vertelt: 6 juni 1944

Mijn papa vertelde dit op zijn facebookprofiel en ik mocht het hier delen. 

Dit was 75 jaar geleden, maar hij is het nooit vergeten...

Dit was 75 jaar geleden, maar veel mensen maken dit vandaag nog altijd mee....

6 juni 1944

“ Wacht tot in de zomer, dan zulle w' eens zien
den Engelsman gaat komen
met zijn vliegmasjien
met spek en eieren, witte bloem
den Duits vliegt vroem, den Duits vliegt vroem
met zijn verdufte bloem, met zijn verdufte bloem “

Dat zongen we op de melodie van Lili Marleen . Niet al te luid, want den duits mocht dat niet horen.
En dan, 6 juni 1944 ( ik was zes jaar) ging het overal rond : “ ze zijn geland, de galjeerden, in Frankrijk “.
Mijn vader had een grote landkaart opgehangen in de kamer. Elke dag volgde hij en de buren waar ze zaten, hoe ver ze gevorderd waren, de geallieerden. Ze luisterden clandestien naar radio Londen en konden zo de opmars volgen.

Het waren nog lange maanden wachten. Begin september zaten we heel stil op den dorpel bij den bompa in de Kolveniersvest te kijken naar de aftocht van den duits. Op gestolen fietsen, te voet, in kapotte voertuigen...uren lang kwamen ze voorbij,.
Op 4 september kwamen de verlossers Lier binnengereden. De Canadezen, die een paar dagen kwamen uitrusten in onze straat, met hun tanks en jeeps. En met chocolat ! Tutterfrut ! Bananen ! Eierpoeder, wit brood...En de Engelsen reden trots voorbij op de Mechelsesteenweg, met vooraan in een jeep maarschalk Montgomery...

Helaas, het einde van de oorlog was nog niet voorbij. Een paar maanden later kropen we 's nachts in de schuilkelder, in onze tuin gegraven door mijn vader en wat buren. En later in de kelder bij buurman Frans. De vliegende bommen, V1 en V2 vielen ook vlakbij. Een speelmaatje dood, een klasgenootje ook. We hoorden ze komen aanvliegen, dan moesten we bliksemsnel onder tafel duiken, met de woorden “ Jezus, Maria, Jozef...”.

Die D Day leeft nog steeds in mij...nu al 75 jaar geleden.

Meer blogposts 'mijn vader vertelt' ...