Antwerpen: De Carolus Borromeuskerk op het Hendrik Conscienceplein

Tijd voor nog eens kerk. Op wat mij betreft het allermooiste pleintje van Antwerpen: het Conscienceplein.

Op dat kleine pleintje is er de laatste jaren niet veel leven meer. Het is vooral een pleintje waar mensen passeren op weg naar elders of waar toeristen even stil houden voor de nodige 'oooh's' en 'aaah's' en wat kiekjes om dan verder te trekken. Er zijn nog een paar kleine terrasjes, maar dat is het zowat. 

Vroeger was dat anders: toen was dit pleintje een hangplek voor de punkers en aanverwanten. 

Er waren toen overvolle terrassen en er hingen altijd jongeren rond. 

De heersende opinie is dat dat slecht is, rondhangende jongeren. "Hangjongeren" worden ze tegenwoordig genoemd en dat staat synoniem voor lastpakken en vervelend gedrag en ze zijn ongewenst en moeten  verdreven worden. 

Maar dat is natuurlijk niet juist. Een gezonde stad biedt plaats aan iedereen die er woont. 

In een stad moet iedereen kunnen "leven". Er moet niet alleen plaats zijn voor de toerist die zijn centen opdoet in de plaatselijke horeca, of voor de mannen in maatpak die na hun vergadering wat gaan netwerken "in de plaatselijke pleisterplaats voor al wie belangrijk is", of voor de consument die van heinde en verre komt om zakken vol met de laatste nieuwe mode mee terug naar huis te sleuren.

In een stad leven ook kinderen die moeten kunnen spelen in de buitenlucht en jongeren die moeten kunnen rondhangen met hun maten en toekomstige voetbalgoden die moeten kunnen dribbelen op straten en pleintjes en moeizaam ter been zijnde oudere mensen die elkaar moeten kunnen ontmoeten zonder al te veel geld uit te moeten geven in dure café's. 

En ook de helaas veel te talrijke daklozen hebben recht op een plekje om er gewoon te kunnen zijn ( effe een tussendoorke: elke mens die geen dak boven zijn/haar hoofd heeft is een schandvlek voor onze samenleving. Want in onze samenleving horen alle mensen een dak boven hun hoofd te hebben. Zelfs de mensen met een alcohol- of andere drugsverslaving, of mensen komende uit verre landen, of de mensen met mentale problemen   ... . We falen als samenleving als we er anno 2018 niet in slagen om iedereen te voorzien in basisbehoeften zoals eten, drinken, gezondheidszorg en een bed.). 

Oeps, ik geraak een beetje op dreef merk ik. 

Effe terug naar waar ik naartoe wilde: Spijtig dat dat leven op het plein niet meer aanwezig is, maar dan nog blijft het het mooiste pleintje van Antwerpen wat mij betreft.

Onlangs passeerde ik er eens op een moment dat ik wat tijd had om impulsief te besluiten om de kerk eens binnen te stappen die een deel van dat plein begrenst : de Carolus Borromeuskerk.  

Hetgeen het diepste indruk op me maakte in die kerk, was de steen die werd gebruikt om een muur te decoreren in 1 van de zijruimten van de kerk. 

Heel specifiek dat I-vormig stukje dat een paar keer herhaald wordt in die wand. Ik vind dat zo schoon en heb er een hele tijd over staan kirren tegen mijn gezelschap (mijn moeder, die kan daar tegen, die is dat gewoon van me :) ) . Die kleuren! Dat motiefke!  Maar zo schoon!

We slenterde wat rond tot we buiten gezet werden wegens sluitingstijd en blijkbaar hebben we toch nog wat gemist.  Want zo net ontdekte ik dat er daar ook een 'kantmuseum' (eerder een kamer,  in de kerk zelf als ik het goed begrijp ) gevestigd is. 

Dat wist ik dus niet zeg! 

Bij deze heb ik ineens een reden voor een neen nieuw bezoekje aan deze kerk op het schoonste pleintje van 't stad!

Meer blogposts over Antwerpen hier of via deze tag ...