Waarom ik nooit nog muizenvallen zal gebruiken...

Laat me beginnen met een waarschuwing: ondanks de schattige foto's vandaag geen fijn verhaal. Heb je daar geen zin in, sla het dan over ... .

Ik had een muis in huis. Iets dat me vroeger nooit overkwam, maar ik heb dan ook 18 jaar samengewoond met een pluizig poezenbeest. Het schattige beest muntte niet bepaald uit in kattig jaaggedrag:  naast een hoop motten (daar was ze echt dol op, iets in hun manier van vliegen maakte haar helemaal gek) en 2 vogeltjes heeft ze in haar 18-jarig bestaan niks anders gevangen. Ongetwijfeld zou ze wat verbaasd staan kijken als er ineens een muis in haar gezichtsveld zou staan. 
Maar dat mijn kat ongevaarlijk was wisten de muizen in de omgeving natuurlijk niet. Dus de aanwezigheid van Minneke poes was ruimschoots genoeg om muizen te ontraden om bij ons in te trekken.

Maar Minneke is ondertussen al flink wat jaren wijlen en haar plaats is niet door een andere kat ingenomen, en sindsdien heb ik al een paar keer bezoek gehad van muizen.

Deze keer bleek mijn tijdelijk onbewoond appartement na mijn terugkomst uit Parijs gekraakt door een muis. Ik ontdekte ze toen ze op een avond binnen wilde en door de gesloten deur hoopte te komen door er met veel lawaai aan te knagen. 
Enkele dagen later werd ik wakker van een soorgelijk gedrag: op een ochtend zat muisjelief naast mijn bed aan het vliegenraam  te knagen en toen ik nog wat later me een ongeluk schrok omdat ze uit het deken tuimelde dat ik nietsvermoedend had opgenomen uit de zetel alvorens mezelf er in te ploffen vond ik de maat vol.

Ik hou niet van het doodmaken van diertjes en probeer dat - op een enkele mug na - te vermijden. Maar al googlend concludeerde ik dat een muizenval met een snelle dood voor de ongewenste gast toch te verkiezen was boven een steeds meer uitbreidende overal poepende en plassende muizenpopulatie in mijn huis.
En dus zette ik vooral mijn keuken - daar zag ik ze laatst - vol met opgespannen muizenvallen.

Veel soelaas bracht dat  niet. Ik hoorde vooral 's avonds regelmatig geritsel in de keuken maar de muizenvallen bleven week na week leeg. 
Tot afgelopen weekend....

Waarschuwing: nu begint het onaangename deel ....

Ik zat met mijn lief in de zetel toen we ineens een klap hoorden, gevolgd door een hels gepiep.
Voor mensen die dat niet wisten: muizen piepen echt! Dat klinkt een beetje als het geluid dat zwaluwen maken hoog in de lucht op een zomerdag. 

Mijn lief en ik wisten meteen hoe laat het was en spurten met een klein hartje naar de keuken. Maar tot onze verbazing vonden we daar geen muis en geen toegeklapte muizenval. Ik zocht tussen de doos oud papier die er stond, keek zelfs wat verder onder de tafel in de living maar niks. 
Tot ik besloot de deur van de diepvries een beetje te openen en te zien of ze daar niet onder gesukkeld was.
En dat bleek het geval te zijn: een muizenkopje piepte met angstige ogen vanonder de rand van de diepvries uit, duidelijk nog springlevend. Maar duidelijk ook vastzittend, het beestje was mét muizenval klem komen te zitten onder de diepvries. En ik vond dat vreselijk....

Ik vroeg me af wat ik moest doen: ik had geen idee hoe dat beestje er aan toe was want dat kon ik niet zien en ik vond het verschrikkelijk dat het zo leed. Dat was helemaal niet de bedoeling geweest.
In mijn hoofd zocht ik naar manieren om het arme diertje uit zijn lijden te verlossen maar ik had geen idee hoe ik dat moest doen met garantie dat ik het niet nog meer nodeloos zou doen lijden door omwille van gebrek aan kennis methoden te gebruiken die niet efficient zouden zijn. Ik besloot uiteindelijk maar te beginnen met het vanonder de ijskast te krijgen en na wat gesukkel met een lange priem kwam het diertje los en rende het de keuken in. 

Ik vond dit allemaal erg gruwelijk. Maar helaas was het nog niet gedaan.
Het arme beest snelde de keuken door naar de andere kant en liep aan de andere kant in een volgende opgespannen muizenval. En weer deed die niet wat het zou moeten doen: het muisje kwam enkel vast te zitten met 1 achterpootje.... Dat kan niet anders dan erg pijnlijk zijn geweest.

Mijn lief heeft het muisje vervolgens met val in een doosje gezet en het buiten in de berm losgelaten na het te hebben bevrijd uit de val. Het spurtte direct weg tussen de begroeiing vertelde hij me later.

Ik vertel dat hier nu zo allemaal wat nuchter, maar ik kan je verzekeren: ik voelde me ellendig. 
Ik vind muizen eigenlijk best schattige diertjes (die oortjes! die snor!) en voelde me al ongemakkelijk bij het idee om deze ongewenste medebewoner met een val naar de eeuwige jachtvelden te sturen. Ik troostte me echter bij de gedachte dat dit de snelste,  minst pijnlijke en meest ecologische manier was om van de muis af te komen. De belofte was namelijk dat zo'n val het diertje in 1 tel zou doden. 
Nu ik weet dat dat niet altijd zo is, zal ik nooit of te nimmer nog een muizenval in huis zetten! Dit was gewoon wreed!

Ik hoop vooralsnog verlost te zijn van de ongenode gasten, maar moest er terug eentje besluiten in te trekken, dan zoek ik toch echt een andere manier om het op te lossen.
Er schijnen ook vallen te zijn waarmee je het diertje levend vangt zonder het te kwetsen waarna je het buiten kunt vrijlaten. Heeft iemand daar ervaring mee? Werkt dat echt? Of hebben jullie een andere tip om op een minder gruwelijke manier van deze dieren in huis af te geraken? 

over de foto's: De poes is wijlen mijn toen 18-jarig Minneke, de grijze muisjes zijn zeepjes die ik eens kado kreeg van een vriendin en de bewerkte ikeamuisjes fotografeerde ik in een etalage in de stad.