Antwerpen: Tentoonstelling 'Naughty Kids - Punk, Beeld & Storm in Antwerpen 1978-2018'

Een tentoonstelling over een deel van mijn leven, dat moest ik zien.
Ik was in de fleur van mijn leven in de jaren 80 en 90 en pikte in die tijd heel wat mee van de punkbeweging. 

Ik was geen echte punker: ook toen al was ik eerder een buitenstaander en niet in hokjes te vatten. Maar de punk had zeker zijn invloed op mij.

Ik hield van de sfeer van de punkbeweging: rebels, zwart, creatief zonder geld, luid en niet alleen op vlak van muziek, fuck the system/destroy/no future, het non-conformisme, anarchie, het sterk antiracisme en antifascisme ook met bijbehorend engagement.

In de academie voor schone kunsten in Antwerpen loopt nog tot 22 september (da's dus niet lang meer: rap zijn is de boodschap) een tentoonstelling over de punkbeweging in Antwerpen. Ik zag er beelden en woorden terug die me zwaar terugkatapulteerde in de tijd. 

Naar de tijd waarin ik fuiven afschuimde in de Paradox, de 1000 appeltjes, de Tom Tom, het Lintfabriek, de Waag of ook heel af en toe in de Cinderella.   

Toen ge voor info over fuiven nog aangewezen waart op affiches die overal wildgeplakt werden in de stad en je op voorhand papieren inkomkaarten kon kopen - wellicht gemaakt met een stencilmachien -  en ge een stempel op uw hand kreeg bij den inkom.

Toen de muziek nog van platen of zelf opgenomen en gedecoreerde cassettes kwam en DJ's nog geen megasterren waren (ik zou er misschien anders ook een kleintje geweest zijn want ik draaide toen ook somtijds op fuiven). Of gewoon van live bandjes: echt instrumenten kunnen spelen was daarbij niet altijd een noodzaak.

Toen we onze kleren pimpten met metalen pinnen (mocht ik niet van thuis wegens te agressief), een hoop badges (die had ik wel) en veiligheidsspelden,  legerbroeken droegen (mocht ik niet van thuis wegens te militaristisch), scheuren in de broeken nog niet aangekocht waren, t-shirts nog echte gemeende boodschappen hadden ipv door hippe merken gestylde en zwart dé kleur was.

Toen gazetjes ineen gestoken werden met schaar, lijm en kopiemachien, en niks afgeborsteld en professioneel was en moest zijn.

Toen we gezag niet meer respecteerden, nog betoogden tegen fascisme en 'de beest' (fascistisch café in Antwerpen, bestaat nog steeds: de leeuw van Vlaanderen) beklad werd, huizen gekraakt en racisme evident bestreden moest worden, ook toen al en nu meer dan ooit feitelijk.

Rondlopend op de tentoonstelling besefte ik dat ik door niet echt in een hokje te passen - ook niet dat van de punk - ook veel gemist heb: ik pikte dingen op vanuit de punk maar was er niet van doordrongen en ik zag daarom ook veel op de tentoonstelling dat ik niet wist. Ik kende de buitenste laag van de punkwereld maar drong niet door in de echte kern. 

Na te hebben rondgelopen tussen overblijfsels van die tijd kan ik alleen maar concluderen: wij hebben wat meer punk nodig in onze samenleving van vandaag, en dan heb ik het niet over de kleren en de muziek....

Je kan deze tentoonstelling nog bezoeken tot en met 22 september in de lange zaal van de Academie voor Schone kunsten in Antwerpen - Venusstraat 34. Meer info hier...

Meer blogposts over Antwerpen via deze tag of hier ...