Parijs: Musée des Arts Forains - Nostalgische Franse kermis

Ook dit jaar spendeerde ik een aantal eindejaarsdagen - helemaal in mijn uppie! -  in Parijs. En ik kan alvast verklappen dat dat alweer zeer erg fijn was. Ik voel me zo een gelukzak dat ik dat kan en mag doen!

En ik bracht alweer een hoop verhalen en foto's mee....

Op een druilerige en bijwijlen regenachtige dag ergens tussen kerst en nieuw dompelde ik me onder in een troostend donker toevluchtoord vol magie, met veel rode pluche (het leek wel Twin Peaks), grote pluimen, warme klanken, nostalgische sfeer en gelukkige mensen van 0 tot 99 jaar.

Ik las vorig jaar al op verschillende plekken over het 'musée des arts forains' en koos er toen voor om het  - ondanks de grote aantrekkingskracht die het op me had - aan me voorbij te laten gaan.

Dit museum is voor het publiek slechts een dag of 10 per jaar vrij toegankelijk op hun jaarlijks 'festival du merveilleux', dit jaar tussen 26 december en 7 januari . (Je kan er wel op andere momenten terecht na reservatie, maar ik heb geen idee hoeveel dat dan kost en hoe vlot dat dan gaat).

Vorig jaar besloot ik na wat twijfelen niet te gaan omdat er een hele hoop afwijzende argumenten doorheen mijn hoofd gingen: 'als dat maar 10 dagen per jaar open is, dan gaat dat daar lang aanschuiven zijn om binnen te geraken en dan gaat dat daar bovendien ongemakkelijk druk en heel lawaaierig zijn en daar gaan dan ook een hoop krijsende en jengelende kinderen rondlopen die van al die drukte terecht zeer ambetant worden en dat gaat daar benauwend zijn met al dat volk dus ga ik er toch niks van kunnen zien laat staan de kans krijgen om een foto te maken en zeker niet zonder dat er voortdurend iemand door mijn beeld loopt en hoe boeiend dat allemaal ook mag klinken, dat heb ik er niet voor over.'

Maar toch hé, de lokroep bleef en dit jaar besloot ik het er toch maar gewoon op te wagen. Ik kon nog altijd terug weggaan als het me niet beviel.

Ben ik blij dat ik niet weer naar dat stemmetje in mijn hoofd geluisterd heb zeg! Want ik kocht online een kaart en moest helemaal niet aanschuiven. 

Er liep daar veel volk rond maar niet zo veel dat het onaangenaam en benauwend werd. 

De kinderen waren daar in tegenstelling tot op de kermis zoals ik het ken (de sinksenfoor bijvoorbeeld) heel aangenaam en krijsten niet en jengelden niet en maakten geen ruzie en genoten gewoon.

Er was geen lawaai maar wel af en toe de zoete klanken van Franse accordeonmuziek. 

Iedereen liep daar opvallen gelukkig rond, zelf had ik daar ook van minuut 1 tot de allerlaatste seconde een glimlach op mijn gezicht. 

Er werd soms door mijn beeld gelopen als ik foto's maakte én het was er soms net iets te donker om meer goede foto's te maken maar ben toch met betere foto's thuisgekomen dan ik op voorhand gevreesd had.
Allemaal meevallers dus ... . 

Het museum is ondergebracht in een aantal hangars met middenin een stuk in de buitenlucht.

Het herbergt allerlei mooi oude kermisattracties die ook echt gebruikt kunnen worden.

Zo zijn er molens allerhande, paardenkoersenkramen, maar ook allerlei oude kermismuziekinstallaties en een hoop volksspelen die ik herken van Vlaamse kermissen maar dan in een wat mooiere uitvoering.

Als ge wint krijg je niks buiten de eer van gewonnen te hebben en dat draagt volgens mij bij aan de positieve sfeer die er daar hing.

Overal liepen mensen rond die voor plezante animatie zorgde: grappig uitgedoste acteurs, goochelaars, muzikanten, ... 

Buiten liep ik tegen een spiegeltent op. Dat is op zich niks nieuws voor me, ik herinner me nog memorabele oudejaarsfeesten op de Dageraadsplaats in Antwerpen in zo'n tent, ondertussen al heel wat jaren geleden.
En vorig jaar stond er nog eentje achter mijn hoek tijdens de 1 of andere braderie. 

Maar dit was wel een bijzonder mooi exemplaar en tot mijn verrassing was ik net op tijd om een optreden van een tapdanser mee te pikken. Ik filmde er een stukje van en ge moet zeker eens gaan kijken want het was de moeite! Ik heb trouwens - maar halvelings: ik en Frans, dat gaat niet zo goed samen - verstaan dat hij iets met Antwerpen te maken had/heeft. 

Later zouden er nog optredens volgen, maar tegen dan vonden mijn benen het welletjes en zocht ik een plek waar mijn lijf in gezelschap van een café créme wat op krachten kon komen.

Ik heb zoooooo genoten van dit bezoek! De magische warme sprookjessfeer die er hing was net wat ik nodig had om mijn winterblues van het gebrek aan zonlicht weg te jagen.  Moest je toevallig nog net voor den 8ste in Parijs zijn en zin hebben om er naartoe te gaan: zeker doen!
En als je ooit eens - zeker met kinderen! - tijdens de eindejaarsdagen in Parijs bent, dan kan ik je een  bezoek aan dit museum zeer sterk aanraden!
adres: Avenue Des Terroirs 53
           75012 Paris
           website

PS: ik heb een reclamevrije blog en bezocht dit museum op eigen initiatief, betaalde gewoon de inkom en schreef deze blogpost omdat ik dat wou.


Meer blogposts over Parijs...