Lillo: een polderdorpken in de haven

Ik sta er zelden bij stil dat Antwerpen een havenstad is. In mijn dagelijkse leven kom ik daar namelijk bijzonder weinig mee in aanraking. 

De haven is dat onbewoond gebied wat verder aan de Schelde waar allerlei vreemde constructies rook en dampen staan uit te spuwen en waar 's nachts veel lichtjes branden en waar ik vooral nooit moet zijn.

Tenzij ik er speciaal eens naartoe ga natuurlijk...

De haven ligt ook bovenop de plaats waar vroeger een aantal polderdorpjes lagen die zijn moeten wijken voor de 'vooruitgang'. Daar is ooit eens een mooie tv-serie over gemaakt: "terug naar Oosterdonk" ( mogen ze wat mij betreft best nog een keertje uitzenden!).

Maar er zijn ook wat restanten van die dorpjes die de vooruitgangsdrang hebben overleefd, en Lillo is er daar 1 van.

Lillo is een piepklein dorpje - 35 inwoners las ik ergens! - aan de oever van de Schelde waar je enkel kan geraken als je door de halve haven rijdt.

En het was al eeuwen geleden dat ik er nog kwam.

Het is zo'n dorpje waar de tijd een beetje bleef stilstaan: geen verkeerslichten in Lillo centrum bijvoorbeeld. En straatjes vol kinderkopjes en veel stilte en musjes en ganzen onder de bomen.

Het is dan wel klein maar het heeft wel een eigen jachthaventje met een heus clubhuis, en een fort, en een kerk natuurlijk (zouden er ergens in onze contreien dorpen bestaan zonder kerk? Ik wil dan nog ruim zijn: laat ons zeggen ergens in West Europa? Of vooruit: Pak Zuid Europa er ook maar bij? Ik denk het niet eigenlijk ... Wat denken jullie ? ). 

Met een pleintje met een café. Maar er zijn geen winkels. 

Er is ook een museum, maar dat is wegens renovatiewerken gesloten zo bleek ....

Ik mijmerde er een beetje over of ik er zou willen wonen. Wonen in zo'n dorpje lijkt me namelijk soms erg aanlokkelijk. De stilte en de natuur rondom lonken dan. 

Die mijmeringen werden veroorzaakt doordat er een aantal woningen te huur of te koop stonden. 

Maar ik ben vrees ik een beetje te hard gesteld op het gemak van een stad. Autoloos door het leven gaande lijkt het me een behoorlijk geïsoleerd bestaan in dat dorpje. 

Ik vind het wel plezant om er af en toe een paar uurtjes te gaan rondwandelen.

De dijk op  bijvoorbeeld. Met zicht op slikke en schorre, een parmantige voortsjokkende eend observerend. Met op de achtergrond de windmolens (oude en nieuwe!), en de somtijds wat dreigend lijkende silhouetten van de havenbebouwing, en de  voorbijvarende boten.

Of tussen de bomen rond de dorpskern, waar kastanjebomen niet omgehakt worden en er veel dieren leven waaronder een koppel fazanten dat ik nog net zag wegvluchten....

Lillo maakt deel uit van Antwerpen, al zou je dat niet zeggen als je de drukte van de stad gewoon bent. Ik vind het een fijn plekje om rond te kuieren. Het was een aangenaam weerzien!

Meer blogposts over Antwerpen op deze pagina of via deze tag ...