Parijs: kleine avonturen in een stukje "Bois de Boulogne"

'Fondation Louis Vuitton' ligt in het Bois de Boulogne en tussen de metrohalte waar ik af stapte en het museum moest ik toch nog een stukje stappen door het bos. Dat kon via een verharde weg maar in het terugkomen besloot ik het anders aan te pakken en echt het bos in te duiken.

Ik vond dat dat moest want het gaat hier tenslotte wel over het iconische 'Bois de Boulogne', het bos waar iedereen via Franse films en boeken en geschiedenislessen al van hoorde. 

Het viel me al gauw op dat er opvallend veel mannen in dat bos rondhingen. Dat maakte me toch een beetje ongemakkelijk.

Ik ga regelmatig wel eens op mijn eentje in het bos achter de hoek wandelen. Het is namelijk niet altijd plezant om met mij te wandelen als ik mijn fototoestel bij heb. En op mijn eentje kan ik zo lang als ik zelf wil staan fotograferen aan een blaadje of een paddenstoeltje ;) .

Maar mijn moeder is daar dan toch niet zo gerust in: 'ge weet maar nooit wie er allemaal in dat bos rondloopt' zegt ze dan.

Ze heeft natuurlijk een punt. En ik heb me al vaak bedacht dat ik dat 20 jaar geleden ook niet zou gedurfd hebben, zo op mijn eentje. Want toen werd ik op straat vaak lastig gevallen door opdringerige seksistische mannen. In een bos zou ik dat écht niet hebben willen meemaken... .  Maar met het ouder worden is dat zowat stil gevallen:  1 der geneugten van het ouder worden vind ik zelf ;) : Ik val niet meer in de doelgroep van dat soort van mannen. 
Bovendien wil ik me door dit soort van wangedrag ook niet laten beperken in mijn bewegingsvrijheid . Ik wil ook als vrouw kunnen gaan en staan waar ik wil en dus doe ik dat ook gewoon.  

Maar toch hé, de waarschuwing van mijn moeder klonk toch goed door in mijn hoofd toen ik daar in dat Parijse bos rondliep met al die mannen rondom mij. Ik was er niet helemaal gerust in.

Tot ik een gebruikt condoom zag liggen...
'Aha! Daarom lopen die hier allemaal zo raar rond ' viel me ineens binnen. 

Ik bleek terecht te zijn gekomen in een stukje Bois de Boulogne waar homomannen elkaar oppikken... Die zullen zich wellicht even ongemakkelijk gevoeld hebben als ik toen ze daar plots een vrouw zagen rondhangen met een fototoestel :D ....

En ineens zag ik ook duidelijker de verdoken signalen. Zo zag ik iemand heel ostentatief zijn veters strikken midden op een paadje en vervolgens  werd hij aangesproken  door een andere man. Ik ken de codes zelf niet, maar dit was er duidelijk wel eentje .

Mijn plots ingevallen inzicht maakte wel dat ik me een ongewenste indringer voelde. Maar tezelfdertijd vond ik het ook wel helemaal passen bij dat iconische Bois de Boulogne. want daar diende dat bos eeuwen geleden ook al voor. En dat maakte het eigenlijk nog toffer om daar rond te lopen.

Ik liep er rond begin augustus en het viel me op hoeveel herfstkleuren er al te zien waren. Vele bomen verloren al bladeren - vooral de kastanjebomen  - en ik kon er al heerlijk doorheen ritselen met mijn voeten. Dat vind ik plezant, door gevallen herfstbladeren ritselen...

Uiteindelijk kwam ik terug bij het metrostation aan waar ik nog deze foto nam. Schoon hé!

Meer blogposts over Parijs via deze tag of op deze pagina ... .