Geklets: over geknoei met een bobijn garen en de lampenkap die ik er mee haakte

In de zomer van 2012 vond ik op een rommelmarkt een bobijn crémekleurig lintjesgaren voor 2 euro. Binnenin  de bobijn kleeft een stickertje waarop ik kan lezen dat het van het merk 'Filati' is en er staat ook nog ergens het woord ' shetland' op ....

En nadat dat bijna 5 jaar had staan verstoffen in een hoekje besloot ik het garen alvast eens onder handen te nemen door het een stevig sopje te geven.

Ik draaide er rond de poten van een bijzettafeltje strengen van, stak ze in een kussensloop en liet ze draaien in de wasmachine.

Goed plan leek me.

Tot ik de deur van de wasmachine opende en zag dat een deel van de strengen uit de kussensloop waren gesukkeld en getransformeerd waren tot - weliswaar lekker naar wasmiddel ruikend - samengekoekte spaghetti....

Ik legde ze te drogen en raapte vervolgens al mijn moed bijeen. Met veel geduld ontwarde ik een paar strengen en rolde er een bolletje van, net groot genoeg voor hetgeen waarvoor ik het garen wilde gebruiken.

De rest staat me in een mandje op mijn salontafeltje verwijtend aan te kijken tot ik eens een nieuwe portie moed heb verzameld om nog eens aan het ontwarren te slaan. Of tot ze terug een wasbeurt nodig hebben omdat ik ze heb laten verstoffen voor een tweede keer. Dat kan ook...

Moraal van het verhaal: het was deels een goed plan, maar  strengen garen wassen doe ik precies toch beter met de hand in de toekomst....

Bon, er moest dus ook iets mee gemaakt worden, vandaar dat ik in gang geschoten was.

Ik hou van lusters. Liefst grote zware glinsterende kristallen lusters maar vermits ik niet in een paleis woon zou dat bij mij eerder hinder veroorzaken in plaats van genot.

Toen ik hier kwam wonen was ik vastbesloten om me op vlak van lusters eens goed te laten gaan door een mooi indrukwekkend exemplaar aan te schaffen. De man waar ik tot dan mee samenwoonde hield namelijk niet van lusters en wilde ze niet in huis en nu kon ik terug helemaal mijn goesting doen.

Maar ik vond er maar geen die me geschikt leek dus eindigde ik uiteindelijk met een populair ikea-exemplaar in afwachting van de perfecte luster.

9 jaar later hing dat er nog en toen besloot ik om er maar zelf 1 te maken....

Ik wilde al lang eens een lampenkap haken maar vond maar geen frame dat ik daarvoor nodig had. Tot ik nog niet zo lang geleden ergens ( sorry, vergeten waar) een blogpost las over een handgemaakte lampenkap mét link naar een website (niet-gesponsorde link) waar ze die frames verkopen en vanaf toen was ik vastbesloten om op korte termijn eindelijk eens iets te doen om die tijdelijke Zweedse lampenkap te vervangen.

Ik wilde er een witte haken en wilde zelf een patroon ontwerpen. Omdat ik nogal enthousiast was van het patroon van mijn gehaakt bloempotrandje besloot ik voor mijn lampenkap hetzelfde motief te gebruiken. Maar omdat dat wat makkelijker haakt heb ik het deze keer in de andere richting gehaakt waardoor de zigzagjes iets minder scherp zijn geworden.

En nu hangt ze dus boven mijn tafel, mijn zelfgemaakte lampenkap.

Ik plande eerst nog een rijtje zonnige gele kleine pomponnetjes aan de rand maar de 2 enige mensen die mijn lampenkap al in levende lijve hebben aanschouwd vonden dat een slecht idee dus liet ik het maar zo.

Maar toch ben ik niet helemaal tevreden. Het is een mooie lampenkap geworden maar ik voel geen 'waw' als ik er naar kijk. Misschien hang ik er toch nog iets aan, misschien ga ik toch alsnog voor de gele pomponnetjes. Maar voorlopig mag ze gewoon in haar huidige verschijning aan het plafond verlichting geven in het donker.

PS: wil je ze ook graag maken? 1 van de dagen schrijf ik mijn patroontje uit....

Meer zelfgemaakte projectjes op deze pagina...