Deurne: mijmerigen en herfstimpressies in het park

Het gaat nog wat aarzelend stel ik vast. Het hoogtepunt van de herfst moet nog komen. Ik zie wel bomen met verkleurde bladeren,  maar echt overdonderende vurige herfstkleuren zijn er hier nog niet. 

Hier en daar zie ik zelfs nog het frisgroene dat ik associeer met de lente.

Herfst geeft me gemengde gevoelens. Ik vind het een erg mooi seizoen met warme kleuren en eindelijk terug échte avonden ipv langdurende dagen vol zonlicht. 
Maar tezelfdertijd kondigt ze ook de komst van de winter aan en dat is mijn minst geliefde seizoen.

Echter, ook winter hoort bij het leven in deze contreien dus probeer ik ook van dit seizoen zo veel mogelijk te genieten. 
Ik hoop op veel staalblauwe luchten waarbij ik wolkjes adem van de kou en vooral ook veel sneeuw op momenten dat ik niet moet gaan werken zodat ik heerlijke wandelingen kan maken en mooie foto's kan maken. 
En af en toe een stevige storm met striemende regenbuien en woedende winden mag ook. Zonder schade liefst natuurlijk ... .

Paddenstoelen horen ook bij de geneugten van de herfst. Ik fotografeer ze graag en trok daarom vol verwachting met mijn fototoestel naar de plekjes onder de bomen waarvan ik weet dat er veel vliegenzwammen en ander fraais te vinden is.
Maar helaas pindakaas. Waar ik ander jaren struikel over de paddenstoelen en moeite moet doen om er geen te zien, scande ik nu vruchteloos de bodem af. Met heel veel moeite vond ik er hier en daar. Het is erg droog geweest de laatste weken, dus wellicht is het nog wat vroeg voor paddenstoelen. Reden te meer om er de komende weekends terug op uit te trekken, want komen zullen ze, daar ben ik zeker van !

Waar het niet te vroeg voor is, zijn de lekkere eetbare dingen die bomen in de herfst naar beneden laten vallen. Ik raapte al wat beukennootjes ( zeer lekker vind ik dat en ik word er bovendien behoorlijk nostalgisch van) en fotografeerde volop kastanjes. Ik vind kastanjes erg mooi eigenlijk. 

Het park waar ik de foto's nam (de Bremweide in Deurne en aansluitend het Ertbruggebos) ligt op grondgebied Antwerpen en Antwerpen en bomen, dat gaat niet zo goed samen.
Ze zijn hier nogal 'kap'enthousiast. In de stad verdwijnen de grote bomen onrustbarend snel. Ik vermoed een grote zucht naar properheid ( veel mensen blijken bladeren vuil te vinden) en bescherming van auto's ( vallende eikels en andere onderdelen van bomen zouden zo eens een blutsje in de carrosserie kunnen maken).

Maar ook in het park wordt er regelmatig gekapt en zwaar gesnoeid. Vaak wordt dat uitgelegd als nodig in het kader van het bosbeheer. Maar mij lijkt dat men daar toch vaak wat snel mee is. Deze boom moest er ook aan geloven....

Op de stronk van een andere gekapte boom (terecht in dit geval: hij was aangetast door de reuzenzwam en daar gaat hij dood van) zag ik deze rups naar boven kruipen. Mooike hé! Iemand vertelde me dat dat een 'meriansborstelrups' is. Het wordt een nachtvlinder die op het eerste zicht helemaal niet mooi is, zeker niet in vergelijking met de rups. Maar ik bekeek de foto nog eens extra goed en kwam tot de conclusie dat ik de mot toch ook mooi vond. De vorm van de vleugels, de subtiele tekening op de vleugels, de haartjes .... Wat opzoekwerk leerde me ook nog dat deze mot niet kan eten, dat doet ze alleen in het stadium van de rups. En zo leer ik elke dag wat bij ;) . 

In het park zitten veel konijntjes. En eekhoorntjes, padden en kikkers heb ik er ook al gezien.
Er zitten ook uilen vermoed ik. Ik hoor tegenwoordig namelijk 's nachts vaak de kenmerkende schreeuw van een uil. Mijn hart maakt dan altijd een blij sprongetje.
De bodem zit er vol met holen. Een aantal van die holen zijn zo groot dat ik me afvraag of ze wel van konijnen zijn. Zijn er kenners die dat kunnen beoordelen? 
Ik zou het wel tof vinden dat er nog andere dieren in het park wonen. Vossen of dassen of zo....

Vandaag - zondagnamiddag - is het grijs en somber buiten. Dus blijf ik lekker knus in de zetel zitten dromen van mooiere dagen.