Antwerpen - grote schepen in de Schelde - de Tall Ships Race editie 2016

Als je ook in Antwerpen was afgelopen weekend, dan heb je ze wellicht ook gezien: Antwerpen was in de ban van grote zeilschepen.

In verschillende dokken en aanlegplaatsen lagen enorme zeilschepen. Ze worden wel eens de kathedralen van de zee genoemd en als je ze zo naast het Noorderterras ziet liggen snap je wel waarom. Ze zijn echt reusachtig!

Ik moest toevallig in het centrum van de stad zijn en ik besloot eens poolshoogte te gaan nemen halvelings verwachtend dat ik daar wegens overweldigende verstikkende drukte snel genoeg van zou hebben.
Maar dat bleek - gelukkig -  niet het geval. Er liepen best wel wat mensen rond maar het werd nooit onaangenaam.

Het was al vrij laat toen ik er arriveerde - na den achten - maar de Mexicaanse boot was nog steeds toegankelijk voor het publiek en we moesten er zelfs niet voor aanschuiven!

Ook op de Russische boot kon je ook op, als je een VIP was tenminste.... Vermits zij nog niet weten dat ik dat eigenlijk ook ben - het feit dat de andere gasten in avondkledij waren en ik in mijn rugschoolsporttenue rondkuierde zal er wel voor iets tussen gezeten hebben -  mocht ik er dus niet op. De snobs huh! 

Zo flanerend in mijn sportiefste tenue had ik eens de kans om het Scheld te zien vanop een plaatske waar ik anders nooit kom... .
Ik heb namelijk zelf geen boot en ik kan vooralsnog nog niet over het water lopen... Daar krijgt ge trouwens toch alleen maar natte voeten van...

De Mexicaanse boot was echt extreem proper: echt alles blonk en de touwen lagen allemaal op eenzelfde duidelijk bedachtzame manier gedrapeerd. Geen idee of het in het schip ook zo grondig gepoetst was of alleen op het dek.
Zoudt ge die mannen kunnen inhuren? Bij mij is er namelijk ook wat poets- en opblinkwerk ....

Ik voelde me eigenlijk zelfs een beetje een indringer, zo met mijn lompe voeten op al dat grondig gekuist hout. 
Die matrozen maar werken en kuisen en wij daar maar over baggeren alsof het niks is...
Kunnen ze vervolgens weer opnieuw beginnen ocharme ...

Er lagen zeer veel zeilschepen in Antwerpen. ( Wat ik me nu ineens afvraag: is er eigenlijk een verschil tussen een schip en een boot? Weet iemand dat? ) . Maar ik beperkte me tot de boten die aan het steen lagen. Daar had ik al plezier genoeg mee...

De Mexicaanse boot vond ik het tofst. Niet alleen omdat iedereen daar vrijelijk op mocht, maar ook omdat de sfeer daar heerlijk zomers was: lekker luide salsamuziek begeleidde alle bezoekers terwijl ze rondlummelden op het grote dek en poseerden voor een foto. Er zijn daar die avond zeer veel selfies gemaakt denk ik:) . Met of zonder matroos erbij...

Onderwijl werden we allemaal getrakteerd op een stevige bries waardoor ik me helemaal inleefde in de sfeer en me een echte zeebonk voelde. 

Bij het verlaten van het schip werden alle vrouwen- zelfs die in sporttenue! - galant van de brug geleid door de aanwezige matrozen. Dat ontlokte bij mijn moeder die me gezelschap hield zowaar een meisjesachtige giechel :).
Zoveel galanterie zijn wij niet gewoon namelijk.

Het was me een waar genoegen om dit alles te mogen aanschouwen en ze mogen nog eens komen van mij. Hebben jullie ze gezien eigenlijk, die gigantische zeilschepen? 

Meer blogposts over Antwerpen via deze tag ...