Oostende: kunst op de dijk

We slenterden over de dijk van Oostende , toen plots oranje steekvlammen in de verte onze aandacht trokken.

Wat was dat ????

Met al wat oudere ogen als de mijne en zeker met de nog oudere van mama duurt het toch wel wat langer vooraleer we ons zicht kunnen scherpstellen en dus vooraleer weontdekten wat er aan de hand was.

Helemaal niks bleek...

Het was DAT kunstwerk waarover wat flarden vanuit de kranten en het nieuws ineens terug opdoken uit de krochten van mijn geheugen...

Ik herinnerde het me weer...
Over hoe de Oostendenaren - of toch een deel ervan - dit enorme gedrochten vindt.
En over hoe ze allerlei acties ondernemen om ze weg te krijgen : ze worden er ziek van, het bezoedelt hun uitzicht, '  hoe kunnen ze nu toch zo stom zijn om zo iets mottigs op zo'n belangrijke plaats te zetten ' ...
Er zijn acties ondernomen, petities opgestart , lezersbrieven vol dure woorden geschreven en het volk mort over geldverspilling en de politici bakkeleien er op los. Kortom : Ze moeten weg vindt menig al dan niet permanente inwoner van onze Koningin der badsteden....

Toevallig deed ik tijdens mijn kort verblijf in Oostende wat aan ' cultuur '.
Ik bezocht het Ensorhuis, slenterde rond tussen de kunstwerken in het Muzee en deed de route ' het parfum van Oostende ' waarbij me allerlei wetenswaardigheden over Oostende en zijn kunstenaars werden ingefluisterd door de zoete stemmen van Els Dottermans en Wim Opbrouck.
En dat alles leerde me dat Ensor, de grote schilder van Oostende , helemaal niet zo populair was bij de goegemeente van de stad in die tijd.
Wat hij schilderde werd vaak niet mooi gevonden, choqueerde zelfs...

Some things never change blijkbaar ...

Toen mama en ik dicht genoeg genaderd waren om te kunnen onderscheiden wat het was, konden we er alleen maar van genieten.
Genieten van het prachtige felle oranje tegen de blauwe en grijze tinten  van de zomerhemel en de eeuwig wiegende zee.
Genieten van de vormen die accordeerden met de wolken die er op die moment hingen.
Mensen die mijn blog wel eens lezen, zullen niet verbaasd zijn dat ik hier enthousiast over ben : de kleurcombinatie oranje en blauw is een combinatie die ik graag gebruik en waar ik erg van hou...
Ja, ook bij dit kunstwerk dus.

Ik kan me levendig voorstellen dat ook op winterse ochtenden - als er een laagje rijm of wie weet zelfs sneeuw op de oranje blokken ligt en de lucht grauw is - dit werk boeiend kan zijn.
Misschien moet ik dat maar eens gaan bekijken dan ;) ?
Wie weet doe ik dat wel...

Zie je op deze foto's ook hoe de blokken soms zelfs lijken te zweven ?
Ze zouden volgens mij ook uitermate geschikt zijn als foto op een platenhoes denk ik ...
hint hint ...

Het viel me op dat ze druk bekeken werden en er volop geposeerd werd - ik zag er 4 guitige jongens naast mekaar opzitten voor een foto die wellicht binnen 30 jaar nog veel oohh's en ahhhh's en ' hoe schattig  ' zal oproepen.

Heelder hordes toeristen zullen in hun collectie foto's deze volgens sommige ' gedrochten ' laten functioneren als achtergrond voor kiekjes allerhande...

Het wordt - of is al ! - 1 van de meest gefotografeerde plaatsen in de stad .

Voor diegenen die willen weten van wie het werk is : de kunstenaar is Arne Quinze en het werk heet Rock Strangers.

Ik ben geen kunstkenner, Ik ken echt niks van kunst ik kan er geen dure woorden over rondstrooien,
Ik kan er alleen naar kijken en het me laten raken of mooi vinden of niet.
En dit werk vind ik erg geslaagd .
Ik genoot er van ze daar te zien staan en geniet er nog van door de foto's die ik er van maakte.
En ik hoop echt heel erg dat ze mogen blijven staan !
Ze staan daar namelijk goed !

En ik heb een boodschap aan de verongelijkte Oostendenaren : protesteer hier eens tegen : dat vervuilt het zicht écht en ik vindt het erg verontrustend dat de stad Oostende hier toelating voor gaf.
Gaat straks heel de dijk vol reclame staan ?