over hoe ik in een kerk belandde, met een muziekske erbij, én een tip over hoe jou dat ook kan overkomen ...

Met name in deze kerk ...

Een schoon kerk dus ...
Een héél schoon kerk zelfs !
Op wat zonder concurrentie het mooiste plein van Antwerpen is...

Ik ben nochtans niet zo'n kerkganger.
Ik durf daar wel eens binnen te stappen voor de mooie dingen die er te zien zijn of voor de architectuur.
Maar ge zult me er zelden of nooit betrappen in een devote bui, luisterend naar een pastoor vanvoor.
Ik ben namelijk niet zo voor godsdiensten...
Daar ben ik te nuchter voor ...
Maar ze maken wel mooie dingen !
En ik hou ook van kaarsen.

Ik zag daar ergens een geheimzinnige boodschap hangen ...

Klinkt spannend, niet ?

Intrigerende woordkeuze ook...

Iemand een idee waar dat over zou gaan ?  

Ik belandde in die kerk omdat ik vaak mee doe aan internetwedstrijden van tijdschriften, kranten en andere sites.

En soms win ik dan toegangsticketten voor concerten, tentoonstellingen, filmvoorstellingen, theater enz...

Héél plezant is dat.

Want meestal zijn dat dingen waar ik anders niet zou naartoe gaan en ik heb zo al echte ontdekkingen gedaan en mooie momenten beleefd.

Zo zag ik op die manier bijvoorbeeld Yael Naïm, een duits toneelstuk van 4 uur met ' boventitels ', een modern vioolconcert - wat ik op de radio gillend zou afzetten maar in levende lijve enorm pakkend was , Paul Potts, een hoop stokoude zwarte bluesmuzikanten uit de VS, een toneelstuk met Bruno Van den Broucke, een concert van een groep uit Mali  en deze keer Daedalus.   

Geen betere plaats om zo'n  mooie onaardse muziek te beluisteren dan in een mooie kerk !

Echt zo'n engelenzang ! Ik werd vanbinnen helemaal stil... Kent ge dat gevoel ? 

Ik was zo onder de indruk dat ik ter plaatse een cd kocht met de muziek die ze gebracht hadden  en er nu ook thuis in de zetel van kan genieten ;).

Ze brachten liederen  uit het 15de eeuwse Italië.

Af en toe werden er wat instrumenten gebruikt, maar de nadruk lag toch op de zang.

Ik voelde me wel een beetje een vreemde eend in de bijt op dit concert.

Er blijken daar gedragsregels te heersen die mij onbekend waren : 

Zo werd er heel het concert lang niet geapplaudisseerd. Heel raar ...

En ineens kwam dat applaus er dan toch.

Om de 1 of andere reden had iedereen behalve ikzelf en mijn gezelschap door dat het concert toen gedaan was.

Geen idee hoe ze dat wisten.

Of het moest zijn dat ze dat repertoire kenden ?

Soit, ik kan het jullie alleen maar aanraden jezelf op die manier laten verrassen en je culturele blik wat verruimen.

en dan nu allemaal in koor : dankuwel voor de tip lief 'me'ke !