over mijn allereerste oorbellen en mijmeringen over lang geleden...

De laatste tijd word ik overspoeld door herinneringen uit vervolgen jaren.

Uit mijn eigen vervlogen jaren ...

Ik ben wel wat nostalgisch aangelegd : ik kan echt genieten van mooie herinneringen, blij worden wanneer flarden uit voorbije tijden voorbij komen...

Maar ik ben niet van ' en vroeger was het beter '.

Toch niet met alles ;).

Soms  was het natuurlijk vroeger wel beter.

Maar vaak ook helemaal niet ...

En ik leef ook graag in het hier en nu en ben best wel gelukkig.

Maar ...

de laatste tijd kan ik het nostalgisch deel van mijn hart ten volle ophalen.

Door dat café waar ik het al wel eens over had bijvoorbeeld...

Waar ik een hoop mensen tegen kom die ik al lang niet meer zag.

Ik zag recent  ook een aantal familieleden terug die ik al een tijdje niet meer sprak.
Altijd goed voor wat 'weet-ge-nog-toen 'verhalen.
En op facebook vond ik een oude schoolkameraad terug . (edito 2020: ondertussen mijn lief!) 

Dat was niet de eerste keer - ik heb op nogal wat scholen gezeten namelijk ;) .

Zo bijzonder is dat op zich dus niet.

Al was het tot nog toe wel altijd plezant, die hernieuwde ontmoetingen - en het bleef vaak niet alleen bij een virtueel weerzien.

En dan was er nog een fietstochtje met papa door de velden naar het stadje waar ik als puber woonde.

En waar mijn grootouders woonde...

En waar ik korenbloemen en klaprozen en margrieten in de velden zag staan - ook van mijn kindertijd geleden.

En de verhalen die papa erbij vertelde...

En dan daarbij afgelopen week een spannende uitnodiging in de brievenbus: of ik naar  het schoolfeest van mijn lagere school wilde komen want juf Maria van - toen  - het derde leerjaar gaat op pensioen en ze hadden er graag wat leerlingen bij gehad van haar allereerste klas.

Waardoor ik ineens zo maar eventjes 32 jaar  terug gekatapulteerd werd in de tijd.

Ik zag mijn oude school weer in dat kleine dorpje waar ik sindsdien maar zelden was terug geweest.

En ik herkende  juf Maria onmiddellijk ! 

Ik ontmoette  er 2 klasgenoten waar ik een plezante babbel mee had.

Ik vermoed trouwens dat we nog wel contact gaan houden ;) .

En ik zag er meester Meeuws !

Ik had nooit kunnen denken dat ik hem ooit nog zou zien !

Ik plaatste als gevolg daarvan nog wat oude klasfoto's - van al die scholen ;) waar ik ooit zat -  op facebook.

En de 1 na de andere klasgenoot duikt nu weer op...

Mijn geheugen draait overuren : de éne na de andere jeugdherinnering komt terug naar boven.

Mijn hoofd geraakt er begot oververhit van ! 

Dus besloot ik dat maar te laten gebeuren en er maar gewoon verder in te duiken en jullie mee te sleuren ;) ...

Daarvoor diepte ik  mijn allereerste oorbellen op , ergens ver weg onder die berg bellen die ik ondertussen zelf maakte ....

Ik weet zelfs nog waar ik ze kocht ! 

Dat waren deze :

Ik heb  heel lang moeten zagen om gaatjes in mijn oren te krijgen.
En in het begin moet daar natuurlijk zo'n stekertje in.
Die vond ik heel saai...
Ik telde echt de dagen af tot deze er in mochten.
Die waren toen namelijk heel erg ' in ' ...
Tijgerprint én driehoekjes.
( Fluo mocht ook )
ik had trouwens ook een zelfgemaakt tijgerkleedje.
Geen foto's ervan helaas...
Ik droeg dit paar bellen met zeer smalle broeken waarin je je knieën amper kon buigen...
En had een bos haar die ofwel omhoog stond maar bij mij meer de allures van leeuwenmanen had (men neme daarvoor een bos lang krullend haar, ge kamt die van topje naar haarwortel - creperen noemden wij dat en ge spuit daar veel haarlak op . Dan ben je een wandelende hooiberg en zo was het goed... ).
Puntschoenen en zwarte nagellak.
En zwart aan de ogen, véél zwart...
Jeansvesten of lederen jekkers met veel ' buttons ' op...
Van rockgroepen...
En dus deze oorbellen...
Ik heb ze nooit kunnen wegdoen.
Maar ik heb ze al heel erg lang niet meer gedragen...
Misschien toch nog maar eens doen 1 van de dagen ?
Als ik op café ga om 1 van die jeugdvrienden te ontmoeten bijvoorbeeld ?
En wat van mijn oude platen te draaien ...
Wie weet !

Oh!
En deze had ik ook nog !
Plastieken plaatjes met tekeningetjes op.
Van het mooiste paar ben ik er helaas 1 verloren...
Die staat niet meer op de foto...



Zo, ik ga nog effe verder zwelgen in mijn herinneringen...
En er van genieten...
En misschien - ge bent gewaarschuwd - volgen er de volgende dagen nog wat van die herinneringen...
Tot ik terug in het ' hier en nu ' ben met mijn hoofd  en mijn gevoel zullen jullie dat toch effe moeten verdragen ;).
Hebben jullie dat ook wel eens, zo nostalgisch zijn  ?